Annemin ölmediğini, üstüne üstlük abilerimin ve ablamın olduğunu 20 yaşında öğreniyordum!! Şaka gibi!
*. : ｡✿ * ﾟ * .: ｡ ✿ * ﾟ * . : ｡ ✿ *
(Düzenli olarak bölüm paylaşılır.)
(Ekleme: düzenli olarak değil canım yazmak istediğinde bölüm paylaşılır.)...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⛸➷
9. Bölüm~
Siparişlerimiz geldiğinde herkes sohbet etmeyi bırakıp yemeğine başladı. Hafif şeyler tercih etmiştik.
Bugün gerçekten çok yorulmuştum. Eve gidip kendimi yatağa fırlatmak istiyordum. Elime ayranımı alacakken onun yerinde kola olduğunu gördüm. Kendi aralarında sohbet eden kızlara döndüm.
"Benim sipariş yanlış gelmiş, ben bir söyleyip geliyorum. Siz devam edin." kafalarıyla onayladılar.
Tam yerimden kalkacakken Savaş kendi ayranıyla benim kolamı değiştirdi. Diyet kolanın kapağını açıp içerken bana yandan kısa bir bakış attı. Daha sonra çocuklarla olan sohbetine geri döndü.
İdil bunu fark etmiş olacak ki eliyle kalp işareti yapıyordu. Eğer bunu yapmaya biraz daha devam ederse Savaş görecekti. Eline yavaş bir tokat attım ve ağzımı oynatarak yapmadedim.
Ona göz devirip Burçin'e döndüm. Bir yere odaklanmıştı. Başımı nereye baktığını anlamak amacıyla aynı yere çevirdiğimde bir grup çocuğun ve birkaç kızın oturduğu yan masamızı gördüm.
Acun'un bir sözü vardır, bilir misiniz?
Hooyy maşallah!!
İçlerindeki sarı saçlı, yeşil gözlü olan çocukla bakışıyordu. Yapılı biriydi. Burçin dudaklarını ıslatarak geriye yaslandığında çocuk bakışlarını çekmedi.
Masadan gelen yüksek çatal sesiyle Burçin hariç hepimiz Erez'e döndük. Eli yumruk olmuş bir şekilde çocuğa bakıyordu. Masadaki kızlardan biri çocuğa yılışıp onu dudağının hemen altından öptüğünde derin bir tövbe çektim. Allah'ım günah günah!
20 dakika sonunda yemeklerimiz bitmiş, sohbet etmeye başlamıştık.
Ne zaman yemek yesem mayışırdım ve uyumak isterdim. Şuanda da aynı şey olduğu için oturduğum sandalyede geriye yaslandım. Gözlerimi dinlendirmek amacıyla kapattım.
Çok geçmemişti ki omzumun dürtülmesiyle gözlerimi araladım. "Hadi artık gidelim. Uykum var benim." dedi Savaş. Herkes onu onaylarken eşyalarını toplamaya başladılar.
