Annemin ölmediğini, üstüne üstlük abilerimin ve ablamın olduğunu 20 yaşında öğreniyordum!! Şaka gibi!
*. : ｡✿ * ﾟ * .: ｡ ✿ * ﾟ * . : ｡ ✿ *
(Düzenli olarak bölüm paylaşılır.)
(Ekleme: düzenli olarak değil canım yazmak istediğinde bölüm paylaşılır.)...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
15. Bölüm~
Duyduklarımın yalan olmasını istiyordum. Şuan bir kâbusa uyanmak istiyordum. Bunca zaman kardeşimin katiliyle aynı masada yemek yemiştim.
Yanağımı ıslatan gözyaşlarımı bir el engelledi. Oğuz abimdi. Elleriyle gözyaşlarımı silerken aynı zamanda saçlarımı okşuyordu.
Ona dönüp Ilgaz'ın kim olduğunu açıklayacaktım ki o benden önce davrandı.
"Biliyorum bücür."
Şoktan çıkmıştım. Kriz geçirmemiştim. Hıçkıra hıçkıra ağlamamıştım. Etrafıma ya da kendime zarar vermemiştim. Alışmıştım. Kabullenmiştim.
Ilgaz ölmeden önceki Lavin olsa çığlık ata ata feryat figan ederdi. Aşamazdı bu gerçeği. Yapamazdı.
Mezarında sabahladığım günleri, yemeden içmeden kesildiğim günleri, saatlerce boş duvara bakarak onunla olan anılarımı düşündüğüm, fotoğraflarımıza sarılarak ağladığım, odamda sürekli onun hayali bedenini gördüğüm günleri çok iyi hatırlıyordum.
"Hemen kalk buradan bücür. İçeri girecekler." Ellerimden tutup sürükleyen abime ayak uydurarak soğuk kanlılık ve ifadesizlikle masaya ilerledim. Sandalyeme tekrar oturdum ve hiçbir şey olmamış gibi yemeğimi yemeye başladım.
Kayıp zorbayı bulmuştum ne de olsa. Ilgaz mezarında rahat uyuyacaktı artık.
İçeri giren ikiliye dikkat kesildim. Faruk amca gülümsüyor, Eylül ise elbisesini sağa sola çekiştirerek tedirginliğini gizlemeye çalışıyordu. Ancak titreyen elleri buna hiç yardımcı olmuyordu.
"Lavincim?" adımı söyleyen Zehra teyzeye döndüğümde aklıma onun da bu işin içinde olup olmadığını düşünmek geldi.
"Efendim Zehra teyze?" nazik ve samimi gülümsememi ona sunduğum da onunda gülüşü artmıştı. Bu masum kadının bu işin içinde olabilme ihtimali beni üzüyordu. Eğer bu yalanın içinde değilse kızının ve kocasının haltları ortaya çıkınca çok büyük hayal kırıklığı yaşayacaktı.
"Annenin söylediğine göre yarışmalar başlıyormuş kız." diye neşeyle şakıdı.
"Evet başlıyor." ama ben katılabileceğimi sanmıyorum.
"İyi iyi. Başarılar dilerim tatlım."
Gece boyu gözlerimi ara ara Eylül'e değdirdim. Faruk amca avukat olduğu için bir şeyler karıştırdığımı anlayabilirdi ama kızına oynasam bir sorun olmazdı.
