Yanlarına gittiğimde ikiside sustular göz yaşlarına silmeye çalıştılar aman göreceğimi gördüm rol yapmayın. 3 sandalyeli ufak mutfak masamıza oturuyorlardı annemin eşarbı başından düşmüştü her zaman boyadığı kızıl saçları görünüyordu. Benim simsiyah saçlarımın tersine Berivanın saçları daha da açık kahverengiydi ben babama benzesem de Berivan tıpkı annem gibiydi. Saçlarımı kurutmadığım için ıslaklığını omuzlarımda hissediyordum. Annem bana bakmak istemiyor gibiydi. "Ne oldu neden Ağlıyorsunuz." Diye sorduğumda Berivan bana şokla baktı. Sanki ağlamaktan gözleri şişen ben değilmişim gibi sırıttım onlara. "Elva sen iyi misin?" Diye sordu Berivan harikayım iyide laf mı. "İyim ya hayatımı ilk kez karartıyorlar gibi davranmayın anne sende ağlama artık."dedim. Babamın" Medine!"Diye annemi çağırmasıyla annem ayaklandı. Saçlarıma bir öpücük kondurup kalktı. Ve ben bir kez daha şok oldum çünkü annem ilk defa beni öptü gerçekten ilk defa. "İçeri gidelim Berivan uykun gelmedi mi?"Diye sordum gözleri kahvenin en koyu tonunu taşıyan kardeşime. "Uyuyabilecek misin?" Diye sordu. Ayy uyurum tabi be ben zaten her sorundan uyuyarak kaçmadım mı. Elinden tutarak kaldırdım onu odamıza doğru yürümeye başladık. Kürt olmamıza rağmen çok kalabalık bir ailemiz yoktu aşiret de değildik kendi halinde sıradan bir aileydik işte. O yüzden durumumuz pekte mükemmel değil di. Benim asıl takıldığım nokta yüklü miktarda para derken ne kadar yüklü miktar olduğuydu, çünküçok büyük işler yapan bir aile değildik. Küçük odamızda iki tane tekli yatak yan yana konmuş sadece ortasında ufak bir çekmece vardı içine kitaplarımı koyduğum ufak bir çekmece ben o çekmeceye hayalim adını koymuştum bir gün yazar olup kendi kitaplarımı koyacağım çekmecem. Normal şartlarda Berivanın bu saate uyuyor olması gerekiyordu ama o pek uyuyacak gibi görünmüyordu. Yatağıma doğru gidip oturduğum sırada arkamdaki beden durmadan yanıma geçti ve oturdu.
"Elva evlenme lütfen."
"Niye kurtuluyorsun işte benden." Dediğimde kollarını sıkıca sardı belime ve ağlamaya başladı. "Ben senden kurtulmak istemiyorum ki" hadi ama Berivandan bekledigim bir cümle değildi. Onu kendimden ayırdım ve güzel yüzüne bakmaya başladım. Aramızda sadece bir yaş olmasına rağmen ondan çok daha büyük dururdum benim her zaman olgun bir yüzüm vardı. Ama onun çocuksu yüzü hep onu koruma iç güdümü artırdı. Kahverengi sacları koyu kahverengi gözleri ince kasları küçük burnu ve biçimli dudakları ile bir yaratılış harikası gibiydi. O na asla bunu söylemedim ama o zaten kendi güzelliğinin farkındaydı. Benden ona çok zıt biriydim. Simsiyah saçlarım simsiyah gözlerim şekilli simsiyah kaslarım ve ufak dudağım ile asla kardeş gibi durmuyorduk.
"Bende istemiyorum Berivanım ama durum ortada" bu sözlerimden sonra gözyaşlarını sildi ve bana sert sayılabilecek bir bakış attı. "Neden sürekli kendini bizim için feda ediyorsun ki" Haklıydı bu sözleri o kadar içime dokundu ki ne demem gerekiyor ne yapmalıyım bilmeden yine boş boş baktım yüzüne. "Bilmem" diyebildim sadece zaten ben neyi bilirdim ki susmaktan başka ne yapabiliyordum ki. "Öyle sus sus bakma alışık değilim." Bu sözleri ile ufak bir tebessüm ettim. Doğruya ben herşeyi gülerek ve uyuyarak atlatmaya çalışan biri olarak ilk defa başıma gelen bir olayda susmam şaşırtıcı. "Hadi uyuyalım artık çok uykum var. " dediğimle yüzüme uzun uzun baktı. Arkasına dönerken "Hep yaptığını yapıp kaçacaksın yani" dedi ve "İyi geceler" diyip yatağına geçti. Evet kaçacaktım kaçabildiğim kadar kaçacaktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elva'yıböyle düşündüm siz istediğiniz gibide hayal edebilirsiniz 💜
