GÜVEN BANA

14.BÖLÜM

İyi okumalar💜

Nikâh tarhini almak için hazırlanıyordum. Annem ve babam izin için imza atmışlardı. O kadar saçma geliyor ki herşey saçma bir yolun içinde sürükleniyordum.
Evlilik benim yapabileceğim birşey değil. Heleki hiç tanımadığım biriyle olunca kendimi daha çaresiz hissediyordum.
Fatih ilk günden beri bana güven verdi. Kimseye güvenmemem  gerektiğini 10 yaşımda iken yaşadıklarım öğretti bana.

Hayat herkese eşit değil maalesef. Kimi prensesler gibi yaşayıp mutlu olurken kimisi de benim gibi zavallı bir hayatin içinde oluyordu.

Düşüncelerim arasında aynadan kendime baktım.
Koyu yeşil bi gömlek altına da aynı renkten pantolon giymiştim. Parmağıma daha bir türlü alışamadığım yüzüğümü taktım. Baktıkça o gün aklıma geliyordu.
Babamın omuzlarımı acımasızca sıkması benim ağlayarak Fatih'i aramam ve evlilik gününü erkene almamız.
Herşey o kadar hızlı gelişiyor ki ben bile yetişemiyorum artık.
Saçlarım önüme düşmesin diye arkadan bir toka taktım ve Fatih'i beklemeye başladım.
Yemek yetmemiştim o yüzden midem bulanıyordu ama mutfağa gidersem annemle karşılaşma ihtimalim var. En iyisi Berivandan ekmek arası birşeyler istemek.

"Berivan Berivan kız Berivan!!" O kadar yüksek sesle bağırdım ki Berivan kötü birşey oldu sanıp odaya daldı.
"Ne Ne ne oldu?" Hızla ve endişe ile konuştu.
Hafifçe sırıttım ve"Ben çok açım ekmek arası hazırlar mısın?" Dedim. Bana öyle bir baktı ki korkmadım desem yalan olur.

"Ekmek arası değil de aslında sopa arası yemek ister misin?" Çok güzel soru,istemem canım aaa

"Güzelim ben daha hazır değilim. Fatih gelmek üzere lütfen." Dediğimde yüzüme baktı ve
"Şu an seni burda boğabilirim,ama yapmayacağım. İnsan gibi çağırsan gelmeyecek miyim? Ne  diye bağırıyorsun?" Sesi korkunçtu.
Hafifçe gülmeye çalıştım." Duymazsın diye düşündüm." Sesim o kadar masum çıkmıştı ki derin bir nefes aldı ve arkasına dönerek çıktı.

Elinde bir ekmek arası peynir ile geldi. Gözlerim parladı resmen o kadar acıkmıştım ki kurt gibi saldırdım.
"Ay benim güzel kardeşim çok sağol." Dedim ve hemen yemeğe başladım.
Tam o sırada telefon çaldı.
'Fatih'arıyordu. Hemen cevapladım.
"Alo" dedim ağzımda yemek olduğu için sesim boğuk çıkmıştı.

"Kapıdayım" dedi ve yüzüme kapattı.
Derin bir nefes çektim içime hep aynı şeyi yapıyordu. Bu defa ben sinirlenmicem o sinirlenicek. Yatağıma doğru gidip oturdum beklesin umrumda değil.
5 dakikadır oturuyordum. Yemeğimi yemiştim Berivan ile sohbet ediyordum.

"Elva git artık adam evi basacak." Berivan endişeli endişeli konuşunca omuz silktim umrumda değil.

"Sürekli telefonu yüzüme kapatıyor. O beni sinirlendiğinde sorun olmuyor birazda o sinirlensin." Umursamazsa konuştum ama korkmuyor değildim.

"Elva adam 1.90 yemin ederim tek yumrukla ikimizi öteki tarafa gönderir." Bu kızda fazla korkak ya bak bana mesela asla korkmuyorum.
Yalan.

"Saçmalama ya ne yumruğu?" Vurmaz yani bence.
"Elva adam bakışları ile babamı korkuttu!" Sesi saf sinir akıtıyordu.
"Babam korkaksa ben napim?" Dedim.
Yürek yedim sanırım bu hallerime ben bile şaşırıyordum.

Telefon tekrar çaldığında saate baktım. 15dakika olmuş adam kapıda bekleyeli.
"Alo" dedim sesimi umursamaz çıkarmaya çalışıyordum ama biraz da tırsmıyor değilim.

"15 dakika 15 dakikadır sana kapıda olduğumu söyledim Elva." Sesi kısık ama sinir doluydu.

"Ya sen telefonu yüzüme kapatınca ben ne dediğini tam anlamadım." Dedim.