GÜVEN BANA

32.BÖLÜM

İyi okumalar💜

FATİH'TEN...

Bir saatir uyanmış yanımda masum masum uyuyan Elvayı izliyordum.

Dün gece uyumadığını beni beklediğini biliyordum. Her ne kadar inkar etsede gözleri gerçekleri anlatıyordu.

Elva çok mükemmel bir kadın. Mutluluğu en çok o hak ediyordu. Fakat gözlerindeki kırgınlıklar acılar her baktığımda kendimi acı dolu bir labirentte gibi hissediyordum.

Elbette her insanın yaşanmışlıkları vardır. Acıları ama Elva'nın yaralarını saran kimse olmamışta orda öyle onu iyileştirmem için bekliyor gibilerdi.

İlk zamanlar onu kırdığım için hala kendime kızıyordum. Kırılmayı incinmeyi değil sevilmeyi hak ediyordu.

Bazen kendimle yanlız kaldığım zamanlar düşünüyorum acaba bir gün gerçekten yararlarını sarabilir miyim? Bana çektiği acıları anlatır mı? Veya ona karşı hissetiğim çekimi o da hisseder mi?

Babasının zoru ile evlendiği bir adamı sevebilir miydi?

Elvaya bakarken bir çok şey geçiyordu zihnimden. Gülüşü gözleri samimiyeti herşeye rağmen parıldayan gözleri... ve daha sayamayacağım birçok özelliği.

Hissettiklerim yaşına rağmen bu kadar olgun olduğu için hayranlık mı yoksa yıllar önce tövbe ettiğim aşk mı?

Öylece bakarken Elva yavaş yavaş kıpırdamaya başladı. Onu izlediğimi anlamaması için gözlerimi kapattım. Yanımdaki hareketlerden anladığım kadarı ile her sabah yaptığı gibi yatakta ayılmaya çalışıyordu.

Hemen sonra beni şaşırtacak o hareketi yaptı elleri ile saçlarımı geriye doğru tarar gibi götürdü.

Daha sonra kısık sesi geldi 'özür dilerim.' Duyduğum şeyle kaşlarımı çatmamak için zor tuttum kendimi.

Ne için özür diliyordu?

Yeni uyanmışım gibi gözlerimi kırpıştırarak yerimde kıpırdandım. Elva hemen ellerini çekerek yataktan kalkmaya çalıştı panik yaptığı için tekrar yatağa düşünce dayanamadım ve güldüm.

"Sakin sakin."

"Ay afedersin düştüm gibi oldum da."

"Düştün zaten Elva."

"Hayır kalktığım yere geri oturdum. Düşmek ve oturmak farklı şeyler. Mesela düşmek istemsizce olur ama oturmak isteğin üzerine olur ve ben isteğim üzerine oturdum." Tek nefeste konuşunca yüzümdeki gülümseme ile izledim onu.

"Anladım düşmedin oturdun."

"Evet evet oturdum." Dedi ve hızla banyoya doğru gitti.

Banyoya girdikten sonra hala yüzümdeki gülümseme ile arkasından bakıyordum. Başımı iki yana salayarak kendime gelmeye çalıştım ve gardıroptan kıyafetlerimi çıkardım.

Elva'nın çıkmasını beklerken Elva banyo kapısını yavaşça açıp başını odaya uzattı. Beni gördüğü gibi hiçbirşey olmamış gibi kapıyı açtı ve cıktı.

"İnmedin mi sen?"

"Elimi yüzümü yıkamadan nereye gidicem Elva?"

"Doğru haklısın o zaman ben iniyorum." Dedi ve kapıya yöneldi.

"Pijamalarla mı iniceksin?"

İlk önce bana baktı daha sonra üstündeki pijamalara bakarak gözlerini sımsıkı kapatıp açtı.

"Dalgınlığıma gelmiş."

"Bu sabah fazla dalgınsın."

"Ay yok canım ne alakası var."