GÜVEN BANA

8.BÖLÜM

İyi okumalar💜

"Lütfen dokunma bana lütfen yaklaşma lütfen."

"Hadi güzel kızım merak etme gel yanıma."

"H ha hayır lütfen ben ben bilmiyorum korkuyorum bu kötü birşey lütfen.!" Geliyor üstüme doğru geliyor.

"Kötü birşey değil küçük kız sadece dokunmak istiyorum." Yaklaşma yaklaşma lütfen gittikçe yaklaşıyor.
Kimse yokmu lütfen kurtarın beni lütfen!! ANNE ANNE!!
"Beni yorma küçük buraya gel merak etme sana zarar vermicem"
Kötü kötü birşey bu lütfen lütfen.
"ANNE ANNE LÜTFEN YARDIM ET BANA ANNE!!!!!"

"Elva Elva uyan Elva lütfen uyan." Duyduğum ses ile bir anda bilincim açıldı yanımdaki o pis adam değil Berivan o adam yok yok.

"Yine o rüyalardan mı gördün uzun zaman olmuştu?"
Evet uzun zaman oldu uzun zaman.
"Korkuttum mu seni özür dilerim." Berivan dediklerim ile hemen başını olumsuz anlamda salladı.
"Hayır korkmadım sen iyi misin? Elva lütfen anlat bana." Gözlerim dolmaya başladı dayanamıyorum artık. Anlatırsam ne değişecek ki o günlerde susan ben bu gün konuşsam neyi değiştirecek.

"İyim iyim sadece kabus sanırım üstüm açık yatmışım." Yüzüme zoraki gülüşümü yerleştirdim.
"Bari bana yalan söyleme bana" Herşeyi bilmek iyi birşey değildir. Bazı şeylerin yükünü taşımak zordur ve sen yükünü taşıma kardeşim istemiyorum benim lanetim seni üzmesin.

Saate baktım"ooo saat 4 uyuyalım bu saate ne anlatıcam hadi iyi geceler seni korkuttum özür dilerim." Dedim ve sıkıca öptüm yanaklarından.
"Uyu Elva uyu." Berivan bana ters bir bakış atarak yatağına geçti.

Hadi ama uzun zaman olmuştu bu rüyaları görmeyeli unutmaya çalışıyorken neden tekrar kabusum oluyorlar ki.
Ya karşıma çıkarsa o adam karşıma çıkarsa ben ben ne yaparım.
Daha fazla düşünmek istemediğim için kulaklığımı taktım ve en sevdiğim müziği açarak kendimi rahatlatmaya çalıştım.

**
Telefonumun zil sesi ile gözlerimi yavaş yavaş açtım dün gece baya uğraştım ama uyuyamadım her gözümü kapattığımda o görüntüler film şeriti gibi gözümün önünden geçiyordu.

Arayan kişiye baktığımda kaydedilmemiş bir numara gördüm. Kim ki bu sabah sabah
"Alo" diye açtığım telefondan tanıdık bir ses geldi.
"Daha uyanmadın mı? Bekletilmekten nefret ederim." Saate baktığımda 11.10 geçtiğini gördüm. Yok artık geç mi kaldım.
Fatih kapıda mı bekliyor yani? Düşüncelerim arasından beni Fatihin sesi çıkardı."Minik duymuyor musun 10 dakikaya kapıda ol." Evet ben ilk defa geç kaldım beeen.

"Şey tamam afedersin ben uyuya kalmışım."
Neden açıklama yaptım bilmiyorum ama kendimi suçlu hissetim.

"Bekliyorum." Ve telefon kapandı.
Öküz ya insan sorun değil falan der.
Hemen kalkıp bir hızla tuvallette koştum işlerimi hızlıca halledip mutfakta oturan Berivana seslendim.

"Bero ben giyinecem bana ufak bir ekmek arası hazırlar mısın lütfen Fatih kapıda bekliyor." Ve mutfaktan Berivanın sesi geldi." Off be off tamam." Oh çok şükür kabul etmicekte aç kalıcam diye çok korktum.
Hızlıca dolabımı açıp siyah kot pantolon üstüne de mor bir crop giydim gerçi crop demeye bin şahit üstümü tam sardığı için babam almama izin vermişti.

Havalar hafif soğuduğu için üstüme kısa ince deri çeketimi çektim.
Saçlarımı da at kuyruğu şeklinde toplayıp çıktım odadan. Kesinlikle hazırım.
Mutfağa koşup Berivanın elinden ekmek aramı elime aldım.
Telefonumu unuttuğumu fark edip tekrar odaya koştum telefonumu ve siyah çantamı alıp dışarı doğru yürüdüm. Zaten geç kalmıştım bir de adam kapıda beklemiş.