GÜVEN BANA

7.BÖLÜM

İyi okumalar💜

Sabahın ilk ışıkları ile yükselen sesler beni uykumdan uyandırdı bu saate harp mı,çıktı şafak operasyonu mu var,ne oluyor deliricem ya.

"Anne daha çok erken şimdiden ne tatlısı kahvaltı bile yapmadık." Berivanın sözleri ile iyice uykum kaçtı.
"Kalk dedim Berivan." Annemin sinir ile konuşması beni bile korkuttuğu için gözlerimi tamamen açtım.
Saate baktığımda tahmin etiğim gibi daha çok erkendi.

"Günaydın ne oluyor sabah sabah?" Sorduğumsoru ile Berivan bana baktı ve"Elva uyandı işte ne yaparsa o yapsın benim uykum var." Dedi anlamayan bakışlarla etrafı süzmeye devam ettim.

"Elva Berivan beni sinirlendirmeyin dedim kalkın akşama misafir var misafir !" Evet şu an aklım başıma geliyor akşama bana görücü var.
Ne kadarda mutluyum adeta havalara uçmamak için kendimi yatak başlığına bağlayacağım.
"Kendi ağzınla dedin akşama diye anne bu saate ne gereği var uyanmanın." Bu sözlerim ile annemin pikeyi üstümden çekmesi aynı anda oldu.
"Geldiğimde yatakta olmayın duydunuz!?" Duyduk be ana ne bu sinir.
Kapıyı arkasından sertçe kapattı.
Benim ayılmam uzun süre alıyor annem kapıyı şu an açarsa hayata son bakışlarımı atmış olurum.

"Elva naber veriyoruz seni nasıl hissediyorsun?"

Eline tarağı alıp bir muhabir edasıyla bana doğru yaklaştı.
"Çok mutluyum berhudar ve bir o kadar da kıvançım." Eski türk aksanım ile konuşunca kahkaha atmaya başladı.

Bu kızın kafasında sorun var Sanırım çünkü şu an bana inanan gözlerle bakıyor.
Hadi ama çok yorgunum zaten birde kalkıp tatlı mı yapacaktım. Yataktan kalkıp elimi yüzümü yıkamak için tuvallete doğru yürüdüm.
Koridorda Kerim abimi gördüm.

"Günaydın güzelim nasılsın?" Harikayım abicim sen nasılsın.

"İyi miyim sence abi neden cevabını bildiğin soruları soruyorsun?"

Dediğimle abim yüzünü astı ve başını önüne eğdi. Ne haklıyım zaten akşam için sinirliyim tuvalleteki işimi bitirip mutfağa geçtim kurt gibi açım ama yiyecek hiçbirşey yok.
Buzdolabı açıp içinden peynir zeytin çıkardım.
"Elva çekil ayak altından zaten bir sürü işim var." Annemin sözleri ile sinirim iyice bozuldu.
"Açlıktan öleyim anne nasıl ister misin? Açım ben ne işin varsa sonra yap."

Annem mecbur sustu ve çekildi bir kaç lokma şey ayakta ağzıma attım ve mutfaktan çıktım.
Babamın annem ile konuşmasını duydum durup dinledim.

"Medine bak kıza doğru dürüst şeyler giydir evin icinde pijama ile geziyor misafirler gelirken gezmesin böyle." Tamam canım oldu abiye giyim hatta gelinlik giyip direk adamın koluna girip çıkarım nasıl ama Allahım deliricem.
Odama girip kapıyı sertçe kapattım.

Yatakta boş boş oturdum ve günlerdir elime alamadığım telefonumu aldım. Gelen bildirimlere baktım ama sadece Kerim abimden gelen 'Nasılsın Elvam?' dan başka bildirim yoktu.
E zaten kimden bildirim bekliyorsam arkadaş desen yok. E geri kalan herkesde evin içinde zaten.
Uzun süredir oynadığım ama bu aralar giremediğim barbie giydirme oyunumu açıp oynamaya başladım.

"Elva!Elva dedim" annemin sesi ile yerimden kalktım.
"Efendim?" O kadar bıkkın hissediyordum ki bana deseki öl şu an ölürdüm o kadar bıkmıştım.
"Babanın tembihi var güzel giyineceksin" oldu anne tamam.
"Pijamalarımın nesi var pardon?" Pijamalarıma laf ettirmem. Annem bıkkınca nefes verip odama doğru yürümeye başladı.
Gardırobumun kapısını açıp içine bakmaya başladı.

"Ne bu böyle hep pijama Elva" dediği şeyle gözlerimi devirdim ne yapmamı istersiniz çay servisinizi yaparken abiye mi giyseydim.
"Şu mavi elbiseyi giy." Ama yok artık yani
"Yok artık anne ne mavisi ne elbisesi?"
Dediğim ile annem yüzüme bir anlığına baktı ve tekrar dolabı açtı.
"Anne ben karar veririm tamam sen karışma lütfen."