Got Hitched

Desire

Iniwan ni Niccolo ang babae na hindi na muling nilingon pa.

"Boss." Kumilos si Jigs upang pagbuksan siya ng pinto ng passenger seats. Hindi siya nagsalita at nagtuloy-tuloy lamang.

"Daddy." Ngumiti si Chiara nang makita siya.

"Hey, princess." Pilit niyang pinasigla ang sarili sa kabila ng sagutan nila sa pinsan ni Hector.

As they are about to leave the place when the rain starts pouring. Napasulyap siya sa paligid na unti-unting nababasa mula sa patak ng butil ng ulan.

"Jigs, stop the car!" Dinukot niya ang payong mula sa likod. "Send Chiara home, I have a business to attend to."

Natagpuan na lang ng binatang muling binaybay ang daan patungo kung saan niya iniwan si Ava.

Isang malalim na buntong hininga ang kanyang pinakawala habang nakatuon sa babae mula sa di-kalayuan.

She lets the pouring rain wet her. Hindi nito alintana ang ulan na walang tigil sa pagpatak. She never dares to move an inch since he left. Nakatalungko na pinagpahinga lamang nito ang ulo sa nakasakob na mga tuhod.

Napahigpit ni Niccolo ang daliri sa pagkakahawak sa payong. "I don't care if she dies from catching a cold!" He shrugged and was about to turn around but found himself stepping forward until he reached where the woman was.

"May plano ka bang magpapakamatay?" Malamig na bukas niya ng pangungusap na sinilungan ito mula sa malakas na patak ng butil ng tubig.

Inangat ng babae ang ulo. Tinangala siya nito. Ang mga mata nito ay namumula sanhi ng mga luha. Iniwas niya ang titig sa babae at tumikhim bahagya upang alisin ang bara sa kanyang lalamunan.

"N-No, I am too pretty to die, you know," saad ng babae.

Hindi niya alam kung nagbibiro ba ito o ano, bagaman bakas sa boses nito ang lumbay at pait.

Hindi nanghingi ng pahintulot ay kinuha niya ang braso nito. Giniya papatayo.

They both stand under the umbrella while the rain continuously pouring. Ang ingay lang ng bawat patak ng ulan ang tanging pumainlang sa buong paligid

She stares at him like she's ready to devour his entire being. Niccolo gulped as the sparks heated his body. Hindi malaman ng binata pero tila ba may nabuhay na init sa kaibuturan niya nang tinititigan siya ni Ava. Was it lust? Maybe so.

Nagbawi siya mula sa kanyang iniisip. Walang permisong nagsimula siyang humakbang na hawak ang braso ng babae patungo sa direksiyon ng malaking gusali ng paaralan.

"I-I thought, you don't wanna see me, again," mahinang sabi ni Ava. Hindi ito kumontra man lang sa ginawa niyang pag-akay dito.

"I don't... but do I have a choice? Tao pa rin ako... not as brutal as you think! Ayokong masisisi ni Hector kapag namatay ka sa lagnat dahil sa kapabayaan ko. Hindi ko alam ang pagkatao mo maliban sa pangalan mo, sapat na iyon para madiin ako!"

Isang mahinang tawa ang pinakawala ni Ava. Her laugh was very soothing. She kept her pace after him until they reached the school building hallway.

Alam niya ang pasikot-sikot sa paaralang kinaroroonan nila dahil dito sila nag-aaral ng ina ng anak niya.

Wala ng ibang tao sa paligid maliban sa kanilang dalawa. Unti-unti ng nilamon ng kadiliman ang natitirang liwanag. The rain still pouring.

"There's nothing we can do but to wait 'til the rain stops." Nilapag ng binata ang bitbit na payong. Pinagpag niya ang coat na nabasa ng ulan.

Ava was there, staring at the raindrops as if it was a treasure. She reached the raindrops falling from the roof and played it on her palm. She smiled gracefully, which made Niccolo's heart skip a beat. It skips a beat like how Isabella did.