Περπάτησε ανάμεσα στα τραπέζια ενώ ακολουθούσε το μετρ που προπορευόταν κατευθυνόμενος προς στον Κώστα που ήδη βρισκόταν καθισμένος σε ένα τραπέζι και την περίμενε αργοπίνοντας το ποτό του. Πριν μπει είχε τσεκάρει την ώρα στο ρολόι της και είχε σιγουρευτεί ότι δεν ήταν ιδιαίτερα αργοπορημένη στο ραντεβού τους και αυτό οφειλόταν ότι στην φυλακή μετά το συμβάν με τον Βίκτωρ είχε εξαφανιστεί αφήνοντας εκκρεμότητα τις αιμοληψίες για την επόμενη μέρα και στο ιατρείο στο χωριό είχε βιαστεί να το κλείσει νωρίτερα μιας και ήθελε η συζήτηση που θα γινότανε να μην είχε ήδη ένα Κώστα εκνευρισμένο λόγω της όποιας καθυστέρησης της.
«Γεια σου Κώστα.» τον χαιρέτησε φτάνοντας και απέσπασε ένα φιλί όπου εκείνη έξυπνα απέφυγε και τα χείλη του βρήκαν μοναδικό αποδέχτη το μάγουλο της. Ο Κώστας δεν έδειξε να δυσανασχετεί με την κίνηση της.
«Είσαι πανέμορφη.»
Του χαμογέλασε ευχαριστώντας τον και κάθισε στην καρέκλα που της είχε τραβήξει. Καλά είχαν αρχίσει πάντως.
«Τι θα πιείς;»
«Τίποτα με αλκοόλ, ευχαριστώ. Λίγο νερό, παρακαλώ.» απευθύνθηκε στο μετρ ο οποίος απομακρύνθηκε αργά και συνέχισε « Είμαι τόσο κουρασμένη που νοιώθω πως αν πιώ έστω μια σταγόνα αλκοόλ θα με πάρει ο ύπνος στη καρέκλα πάνω. Εσένα πως ήταν η μέρα σου;»
«Νομίζω ότι αντιλήφθηκες με τα ίδια σου τα μάτια τον χαμό που επικρατούσε σήμερα στα εξωτερικά ιατρεία. Πριν λίγο κατάφερα να ξεμπερδέψω. Χρειαζόμαστε προσωπικό και άκουσα την διευθύντρια να λέει ότι θα ανοίξουν θέσεις σύντομα.»
Η Δανάη κατάλαβε το υπονοούμενο και απλά χαμογέλασε. Τελικά δεν είχαν ξεκινήσει καλά. Η Δανάη δεν περίμενε να έρθουν τόσο σύντομα σε ρήξη.
«Καλό αυτό και για εσάς και για τους ασθενείς.» απάντησε ξερά και σταμάτησε βλέποντας ένα σερβιτόρο να της σερβίρει νερό.
«Εσύ, πως τα πας στη φυλακή; Είναι έτσι όπως τα φανταζόσουν;»
«Υποθέτω πως ναι.» σχολίασε και ήπιε λίγο από το νερό της. Και μιας και ο Κώστας φαινόταν υπομονετικός και δεν είχε πάρει το λόγο διακόπτοντας την ,συνέχισε «Είμαι λίγες μέρες εκεί και ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω πόση δουλειά μπορεί να έχει ένας γιατρός σε ένα τέτοιο είδους ίδρυμα. Ένας γιατρός έστω που θέλει να κάνει σωστά τη δουλειά του. Πρέπει να φτιάχνεται ιατρικός φάκελος για τον κάθε τρόφιμο, αυτός να αρχειοθετείται, να ελέγχεις τα όποια νοσήματα του. Να του δίνεις φαρμακευτική αγωγή. Να ελέγχεις την πορεία του. Και αυτά μόνο για τα ελαφριά περιστατικά αν μπορώ να τα ονομάσω έτσι. Τι γίνεται όμως για τους χρήστες ναρκωτικών, τους φορείς μεταδιδόμενων νοσημάτων, τους ινσουλινοεξαρτώμενους, τους καρδιοπαθείς; Είμαι λίγες ώρες εκεί και όμως θα έλεγα ότι χρειάζονται κάποιον επί 24ωρου βάσεως να τους παρακολουθεί και να είναι εκεί αν τυχόν συμβεί κάτι έκτακτο. Και δεν μου έφτανα όλα έχω και τους μεταξύ καβγάδες και ξυλοδαρμούς που επιβαρύνουν το φορτίο των καθηκόντων. Σαν το σημερινό περιστατικό που συνόδεψα στην κλινική. Τυχερός ήταν και δεν έσπασε το διάφραγμα του. Ξέρεις τι μου θυμίζουν ορισμένοι; Άγρια ζώα που μόλις τους στερήσεις την ελευθερία τους ορμάνε λυσσασμένα προς κάθε κατεύθυνση ."
