Φτάσαμε στο τέλος της τρίτης ιστορίας των Αλεκατρίδων μας και δεν έγραψα φυσικά τέλος ακόμα. Προχωράμε στην επόμενη ιστορία , την τέταρτη κατά σειρά. Όχι αμέσως όμως μιας και θα ήθελα τον Ιούλιο να προετοιμάσω κάποια πράγματα βασικά για την εξέλιξη της ιστορίας μας και με το να δουλεύω τρία πόστα αυτούς τους μήνες δεν με διευκολύνει καθόλου. Δεν χρειάζεται πρόλογος για το τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια. Κρατήστε τις τελευταίες μου προτάσεις στην ιστορία αυτή, ακούσετε και το τραγούδι που σας έβαλα σε αυτό το κεφάλαιο. Τόσο οι στίχοι όσο και η μελωδία τα εξηγούν όλα .
Μπορείτε να μαντέψετε άραγε στο περίπου τι έχω στο μυαλό μου;
Δυο ποτάμια είν' η ζωή καλή μου
που κυλάνε βιαστικά
Το' να πνίγει την σιωπή μικρή μου
Τ' άλλο πλένει την καρδιά.
Συναντιούνται εκεί που σβήνει ο ήλιος,
που φυλάει ο θάνατος.
Εκεί γίνεται εχθρός κι ο φίλος
Κι ο χαμένος σου εαυτός.
Εκεί που κλαίνε οι αετοί
Εκεί που σβήνουν οι θεοί.
Εκεί θα πάω να κοιμηθώ
καρδιά μου αγνή
ψυχή μου εσύ...
Θα ήθελα πολύ κάπου εδώ να μου πείτε πως σας φαίνεται ως τώρα η εξέλιξη της ιστορίας μας. Ποιο ζευγάρι σας έχει κερδίσει; Τι θα θέλατε ακόμα ίσως να δείτε παρακάτω. Με ποιον ή ποια νομίζετε ότι θα ασχοληθώ στην επόμενη ιστορία;Ποιον /ποια θέλετε εσείς να δείτε να πρωταγωνιστεί ; Όλα τα σχόλια σας είναι πολύτιμα, πιστέψτε με.
Και εδώ σας φιλώ γλυκά από την Κρήτη μας και σας εύχομαι καλό υπόλοιπο καλοκαιριού φίλες αναγνώστριες.
Θα επιστρέψω σύντομα.
Η Καλλιόπη σας
