"Φτάσαμε και εμείς!"
Η Δανάη φώναξε και πετάχτηκε από τη θέση του συνοδηγού , τρέχοντας ανάλαφρα προς τον κήπο που καθόντουσαν και τους περίμεναν σχεδόν όλοι ανεμίζοντας στο χέρι της τον πρώτο της υπέρηχο με τον Βίκτωρ να την ακολουθεί με βαριά βήματα δείχνοντας εντελώς αποπροσανατολισμένος και όσο η Δανάη έπεφτε στην αγκαλιά της μητέρας της και των αδερφιών της ο Βίκτωρ έπεφτε σε μια άδεια καρέκλα κοιτώντας στα χαμένα τον χαμό που είχαν δημιουργήσει οι γυναίκες αυτές τις οικογένειας που μιλούσαν όλες μαζί, γέλαγαν και έδειχναν ενθουσιασμένες. Ο κυρ Μανώλης κοιτούσε τον Βίκτωρ χαμογελώντας και ο Σωτήρης δεν άργησε να τον πειράξει
"Κοίτα να το συνηθίσεις αυτό γιατί θα συμβαίνει κάθε μέρα στη ζωή σου από εδώ και πέρα. Τσιρίζουν για κάθε τι ρε φίλε!"
"Από πότε έγινες εσύ φίλος μου;" γρύλισε ο Βίκτωρ κοιτώντας τον Σωτήρη εχθρικά
"Από τότε που φύτεψες το σπόρο σου στη μήτρα της αδερφής μου και δεν μπορώ να σε ..."
"Για ηρεμίστε εσείς λίγο!" τους διέκοψε ο κυρ Μανώλης "Σωτήρη! Τι λόγια είναι αυτά;! Μην χαλάσουμε αυτό το σπουδαίο γεγονός! Μόλις ο Νικηφόρος έδωσε μια τεράστια χαρά σε όλους μας!"
"Για περίμενε πατέρα γιατί θα αρχίσω τις ενστάσεις...την χαρά που λες την δώσανε μαζί με την αδερφή μου , δεν είναι δίκαιο να πάρει όλα τα εύσημα αυτός. Και τι χαρά όμως ...Διπλή! " υπερθεμάτισε ο Σωτήρης μόνο και μόνο για να κάνει τον Βίκτωρ να χάσει ξανά το χρώμα του "Κοίτα τον πως είναι....θα γελάσουμε πολύ με δαύτον μέχρι να γεννήσει η Δανάη "
"Σε γλιτώνει που κρατάς την Έμμα στην αγκαλιά σου " σχολίασε ο Βίκτωρ κοιτώντας δολοφονικά τον δικηγόρο της αποτυχίας όπως τον αποκαλούσε από την μέρα που ο Σωτήρης τον είχε γρονθοκοπήσει στον κήπο
"Και; Νομίζεις θα κάνω πίσω στην πρόσκληση σου; Όποτε θες ότι ώρα θες Νικηφ..." γρύλισε ο Σωτήρης αλλά σταμάτησε πριν ολοκληρώσει υπό το αυστηρό βλέμμα της Λίλιαν που τους είχε αντιληφθεί.
"Κοίτα ένα άντρα..."μουρμούρισε ο Βίκτωρ με την σειρά του βρίσκοντας την ευκαιρία αλλά σταμάτησε και αυτός καθώς αντιλήφθηκε ότι είχε γίνει αντιληπτός από την κυρία Καλλιόπη που τους κοιτούσε εντελώς απογοητευμένη.
"Παιδιά κάνατε και παιδιά κάνετε αλλά μυαλό δεν βάλατε και παιδιά παραμένετε" τους μάλωσε "Πάω να φέρω να κεράσω για τα ευχάριστα νέα." είπε και απομακρύνθηκε αφήνοντας πίσω τα κορίτσια να συνεχίζουν να τσιρίζουν και να κοιτάνε τον υπέρηχο της Δανάης και τους άντρες να ανταλλάσσουν εχθρικές ματιές.
