VAKTİM YOK / YARI TEXTİNG

𝟭.𝟖

Yeni bölüm geldii

Okunma sayısı sürekli artıyor.

Bir de galiba hayalet okuyan var. Lütfen okuduğunuz dair etkileşimde de bulunun.

İyi okumalar
__

Burak'ın ailesinin gelmesini bekliyordum. Hemşireler haber vermişlerdi.

Bir hemşire odaya girdiğinde bakışlarım onlara kaydı.

"Ailesine haber verdik. İsterseniz dışarıda bekleyin. Hasta da dinlensin."

Kafa salladım. Birlikte odadan çıktığımızda aynı zamanda da cebimdeki telefonu çıkardım. Anneme gelmesi gerektiğine dair mesaj attım.

Büge: Anne artık gelebilirsin.

Büge: Ailesine haber verilmiş.

Büge: Onlar da gelmek üzereymiş zaten.

Annem: İyi bari.

Annem: Bende geliyordum.

Annem: Ailesine de geçmiş olsun dilerim.

Büge: Tamam bekliyorum.

Telefonu cebime atarak beklemeye başladım.

Hala üzerimdeki şoku atlatmış değildim. Notunu öğrendikten sonra ani bir krize girmişti ve bunun ne krizi olduğunu ise bilmiyordum.

Titremeleri, anlamsız mırıldanmaları, elleri, vucüdu. İlk defa kriz geçiren birisinin yanında olduğum için krizin nasıl olduğunu bilmiyordum.

Aklımdan da o görüntüler çıkmıyordu.

Ben böyle dalmışken duyduğum ses ile bakışlarımı yerden kaldırdım.

"Oğlum! Oğlum nerede!?" bir kadının, daha doğrusu bir annenindi bu sözler.

"Burak. Burak nerede?" Burak'ın adını duymam ile kadının yanına gittim.

"Merhaba. Oğlunuz iyi, odada şu an."

Benim sözlerimle kadının bakışları beni bulmuş daha sonrasında da gösterdiğim odayı bulmuştu. Hızlıca odaya girdi.

Arkasından ise eşi olduğunu düşündüğüm adam girdi. Bende arkalarından girmişken Burak'ın uyandığını fark ettim.

Kadın Burak'ın yanına giderek sarıldı. Burak da karşılık olarak sarılmaya çalışsa da yeni uyandığından dolayı kollarını zor kaldırmıştı. Bunu fark eden annesi kendisini zorlamasın diye geri çekildi.

"Burak'ım, oğlum. Nasıl oldu bu? İyisin değil mi? Yoksa birisi mi bir şey yaptı. O yüzden mi oldu? Hemen söyle ne gerekirse yaparım. Sen benim tek çocuğumsun. Gözümün nurusun. Sana bir şey olmasına asla izin vermem!"

"Anne biraz sakin ol."

"Nasıl sakin olayım ya. Okuldan arıyorlar, diyorlar ki oğlunuzu hastaneye götürüyoruz. Böyle bir durumda hiçbir anne sakin kalamaz."

"Tamam, anne. Ben iyiyim. Bir şeyim yok."

"Olmaz, inanmıyorum sana. Yüreğime su serpmek için diyorsun bunları. Doktor iyi olduğunu söyleyen kadar inanmam! "

"Tamam Şule, bak iyiymiş Burak. Azıcık sakin ol." dedi, Burak'ın babası olduğunu düşündüğüm adam.

Bende bu sırada kapıya doğru adımladım. Doktorun şimdiye gelmesi lazımdı. Burak'ın anne ve babası geldiğinde hemşire doktoru çağırmak için gitmişti.

Kapıdan dışarı bakmam ile doktoru gördüm.

Kenara kayarak doktorun geçmesi için izin verdim. Doktor yanımdan geçerek içeri girdi.