𝟒.𝟑

11.3K 641 43
                                    

Yeni bölüm geldii

Aslında akşam üzeri atacaktım bölümü fakat müsait olamadım. O yüzden şimdi geldi yeni bölüm.

İyi okumalar
__

Büge'den

Dün attığım mesajı Burak görmüştü ama sadece görmekle kalmıştı. Tek kelime dahi yazmamıştı. Aşk itirafı etmiştim ben. Karşılığında bir şey yazmasını beklerdim. Ama tek kelime yok.

Üstelik son uygulamaya giriş saati mesajı gördüğü an. Acaba bir şey mi olmuştu? Kalp krizi falan geçirmemişti değil mi? Çocuğun kalbine falan inmemiştir ya.

Elime telefonu aldığımda mesajlara girdim.

Büge: Burak? (gönderilmedi)

Büge: Ne!? (gönderilmedi) 

Büge: Mesajlarım gitmiyor! (gönderilmedi)

Büge: Burak noldu ya. (gönderilmedi)

Büge: Öff. (gönderilmedi)

Mesajlarım da gitmiyordu. İsmine tıklayıp aradım.

'Aradığınız kişiye şu an ulaşılmıyor. Lütfen daha sonra tekrar-'

"Kes be!" sinirle telefonu kapattığımda endişem artmaya başlamıştı. Ne olmuştu ona ya.

Aslı'yı aramaya başladım.

"Alo kuşum."

"Aslı."

"Büge? Senin neden senin böyle çıkıyor?"

"Aslı Burak'a ulaşamıyorum. Ne mesajlarım ona gidiyor ne de aradığımda açıyor. Şerefsiz kadında ikide bir' ırıdığınız kışıyı şı ındı ılışılımıyır' diyip duruyor ya!"

"Büge sakin ol. Burak'ın ailesini biliyorsun. Belki onlardan kaynaklıdır."

Evet. Onlardan dolayı olabilirdi. Burak zaten bana anlatmıştı.

"Eğer öyleyse nasıl ulaşacağız ona?"

"Adresini bilmiyorsun değil mi?"

"Ailesinden dolayı evine gidemeyeceğim için öğrenmemiştim."

"Tamam. Eğer ailesi ile sorun yaşadıysa şu an evde olabilir. Başına gelmemiştir böyle düşün."

"Ama ailesi onu eve kapatmasının tek nedeni benim. Biz sevgili olduğumuzda ailesinden gizli mi olacak? Beni kabul etmezler ki onlar." Gözümden yaş aktı birer birer.

"Konuşacağız. Hallolur. Biraz sakin kalmaya çalış."

"Ben böyle oturup beklemek istemiyorum. Eve kapattıysalar eğer bu haksızlık. Kaçıncı yüzyılda yaşıyoruz?"

"Evini bilsek giderdik. O yüzden şu an için yapabileceğimiz bir şey yok. Okullar açılınca elbet okula gelir. O zaman konuşursun. Azıcık sabret."

İyide kar yağışından dolayı da okullar tatil olmuştu 1 hafta.

"Tamam Aslı."

"Şimdi kapatıyorum. Zaten yarın size gelicem. Konuşuruz bunları."

"Görüşürüz."

"Görüşürüz kuşum."

Telefonu kapattığımda Aslı'nın haklı olduğunu biliyordum.

**

1 gün sonra
Burak'tan

Evde kahvaltı yapılmıştı. Şu anda babam evde değildi ve annem de giriş kapısını kilitleyip aşağıya inmişti. Babamın katı kuralına annem bir şey demiyordu. Ne derse desin ona uyuyordu.

Odamdan çıktığımda kimse olmadığı için rahatça kapının yanına gittim. Yandaki dolabı açıp ayakkabı bakmaya başladım. Yazlıklar burada kışlıklar ise kapının dışındaki ayakkabılıktaydı. Mecbur spor ayakkabılarımı aldım,montumu üzerime geçirdim ve odama geçtim. İyi ki birinci katta oturuyorduk.

Camı açtığımda önünde koruma olmadığı için çıkabilirdim. Ayakkabılarımı giydiğimde evi azıcık kirletmiş olabilirdim. Camdan geçmek biraz zor olsa da geçmeyi başladım. Ve camdan atladığında dönüp bir eve baktım. Cam açık kalacaktı artık.

Annemin gittiği Esma ablagilin camına baktım. Perde çekiliydi. Annem görmezdi. Koşarak bahçe kapısından da çıktığımda artık göremezlerdi. Peki ben Büge'nin evini nasıl bulacaktım?

Numarasını hatırlıyor muydum? Düşün Burak düşün. Görsel hafızan iyi hemen hatırlarsın. Gözlerimi kapatıp hatırlamaya çalıştım. Nasıl başlıyordu?

055* şeklinde başlıyordu. Devamını da hatırladığımda yüzümde bir sırıtış oluştu. Acaba o da benim numaramı ezbere biliyor muydu?

Sokaktan geçen herhangi birisi durdurdum.

"Merhaba. 2 dakika telefonunuzdan birisini arayabilir miyim acaba?"

Adam bir süre düşündü. "Tamam." dedi en sonunda. Zaferle gülümsedim. Telefonu çıkardığında arama yerini açtı ve bana uzattı.

"Teşekkür ederim." telefonu alıp Büge'nin numarasını tıkladım.

Telefon biraz çaldıktan sonra açıldı. "Alo?"

"Alo Büge?"

"Burak!?"

"Evet benim."

"Sen iyi misin?"

"İyiyim, iyi. Şimdi bana adresini söyler misin?" Hemen ezberlerdim. Zeki olmak çok güzel bir şeydi.

"Tamam.." dedi ve adresini bana tarif etti. Buluştuğumuz parka uzak değildi.

Telefonu kapattığımda numarayı sildim. Ardından sahibine uzattım. "Tekrardan teşekkür ederim."

"Rica ederim. Sevgiliniz miydi?"

"Hayır değildi.." dedim gülümseyerek. "Ama olacağız."

Adam da gülümsedi. Daha sonra ise Büge'nin evine doğru yola koyuldum.

**

Evden kaçan bir adet Burak nxksbdkx

Gelecek bölüm de camdan Büge'nin evine mi girse acaba? Ncksbxjf

Geçen bölümün birinde de finale yaklaşmıştım dedim. Fakat birazcık uzayabilir gibi. Onu da haber edeyim dedim.

Bölüm bittii

Gelecek bölüm görüşürüzzz

VAKTİM YOK / YARI TEXTİNGHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin