Son Mesaj|Texting

- 3.9 -

"Eee sonra?" Alya heyecanla beni dinlerken bense piknikte olan her şeyi teker teker, atlamadan anlatmıştım. Alya ile salondaki karşılıklı kanepelere uzanmış, atıştırmalıkları yerken bir yandan da gülüşerek sohbet ediyorduk. "Sonra da ailenle tanışmak istediğini söyledi?"

"Aynen öyle." Yaptığım dereotlu poğaçadan bir tane daha alıp arkama yaslandım. Alya gülümseyerek birkaç saniye bana baktıktan sonra kanepeden doğruldu.

"Alev senle bir şey paylaşmam lazım." Birden konuya girdiği için oldukça gerilmiştim. Kanepenin ucuna oturup dikkatle onu dinlemeye başladım. "Alev geçen günlerde çok kötü hastalandım, biliyorsun. Kusup duruyordum."

"Lütfen bir şey çıktığını söyleme." Diye güçsüzlükle mırıldandım. Hastaneyi gitmeyi Alya ne kadar reddetse de gitmeye zorlamıştım ve gitmişti. Ancak sonuçla ilgili hiçbir şey belirtmemişti.

"Alev, ben hamileyim."

"Ne?" Çığlık atarak ayağa kalktım, bu tepkimi bekliyor olmalı ki şaşırmamdan korkmadı. Genişçe gülümserken elimde ağzımı kapattım. Heyecanla olduğum yerde zıplamaya başladım. "Alyaaaa!"

"Hamile olduğumu tahmin ediyordum zaten." Diyerek aklımdaki binlerce sorudan bir tanesini daha cevaplamıştı. Heyecanla sehpanın yanından geçerek ona doğru koştum, dikkatli bir şekilde sıkıca sarıldım.

"Peki kocan, biliyor mu?" Alya'nın yüzünü görmek için geri çekildiğimde gözlerinin dolduğunu fark etmiştim. Başını onaylar şekilde salladı. "4 gün önce öğrendik."

"Ve sen bana söylemedin?" 4 gün geçmesinin ardından söylemesine az da olsa kırılsam da çok belli etmedim, onun için mutluydum. "Kaç haftalık."

"2 haftalık." Gülümseyerek bir daha sarıldım Alya'ya. Onun adına çok mutluydum, çocukları ne kadar sevmiyormuş gibi davransa da anne olmak istediğini biliyordum. Birbirimizden ayrıldığımızda devam etti. "Biraz endişeliyim, sonuçta ilk defa anne olacağım."

"Çok iyi bir anne olacaksın Alya, buna emin olabilirsin." Gülümseyerek ona destek olmak istercesine elinin üzerine koydum elimi.

"Teşekkürler Alev, harika bir arkadaşsın."

-🩶-
Birkaç gün sonra...

Erdem göreve gideli 5 gün olmuştu, bu zaman aralığında birkaç defa yazışmıştık, Onu özlüyordum ancak yapabileceğim bir şey yoktu. Onun mesleği buydu.

"Kızım sen ne yaptın? Konuşabiliyor musun onunla?" Şu an ise saat akşam 7'ydi, okul biter bitmez Ela ablanın yanına gelmiştim. Kaya abi birkaç işinden dolayı 1 haftalığına İstanbul'a gitmişti. Ben de Ela ablayı tek başına bırakmamaya çalışıyor, çoğunlukla onla zaman geçiriyordum.

"Çok az abla, ancak bana yetiyor." Ela abla akşam yemeği için mutfakta bamya hazırlarken bende masanın yanındaki sandalyelerden bir tanesine oturmuş sohbet ediyorduk. "Adam asker, yapabileceğim bir şey yok."

"Ailenle tanışmak istediğini de söyledi, yakındır evlilik diyeyim ben sana." Ela abla keyifle konuştuğunda sadece gülümsedim. Evliliğin yakın olduğunu düşünmüyordum açıkcası, Erdem'le tanışalı bir yıl ya olmuş ya da olmamıştı. Sevgili olmayı geçmiştim bile...

"Sanmıyorum ya abla, temiz birkaç yılı var." Bıkkınlıkla nefesimi verip arkama yaslandım Ela abla anlamadığını belli edecek şekilde çattı kaşlarını. "Sevgili olalı bir yıl bile olmadı."

"Ne olmuş bir yıl olmadıysa? Deniz ve Meryem 3 hafta sevgili oldular, sonra da evlendiler." Gözlerim şaşkınlıkla açıldı, yeni öğrenmiştim böyle olduğunu. Ancak yakışıyorlardı, çok tatlı bir çiftti. "Ayrıca Erdem'in de evlenme yaşı geldi."

"Diyorsun?" Dedim gülerek. Ela abla Erdem'i çok sever, çocuğu gibi görürdü. Erdem'in de evlendiğini görmek isterdi. "Bilmem ki abla, ona kalmış. Benim evlenme teklifi edecek hâlim yok ya?"

"Kız! Teklif etse evet diyeceksin sanki!" Ela abla gülerek konuştuğunda duraksadım, düşündüm. Erdem evlenme teklifi etse acaba kabul eder miydim? Ela abla sessizliğimden şüphelenmiş olmalı bakışlarını bana çevirdi. "Yoksa evet misin?"

"Derim ya Ela abla."