Untamable | Jikook

(41)

⚜

Seokjin'in doğum yapmasının üzerinden henüz 36 saat geçmişti.O da bebek de sağlıklıydı yani herkes öyle olduğunu düşünüyordu.Fiziksel olarak hiçbir sorunları yoktu.Sadece Seokjin,doğumda yaşadığı ağrılar sonrası bir süre kendisine gelememişti.İyi hissetmediği için de yavrusuyla çok fazla ilgilenememişti.Normal bir durum olduğunu varsaymıştı herkes.Ama taburcu olup eve döndüklerinde hala bebeğiyle iletişim kurmayan omega,git gide herkesi endişelendirmişti.

Mutsuz,olabildiğince huzursuz bir ruh halindeydi.Yemek yemiyor,gülmüyor ve ihtiyacı olmadıkça konuşmuyordu.Namjoon eşine bir şeyler olduğunun farkındaydı.Bir omega olarak,özellikle de yeni doğum yapmış bir omega olarak değil yavrusundan ayrı kalması,ona kimsenin dokunmasına izin vermemesi  lazımdı.

"Jinnie,uyanıksan gelebilir miyiz,oğlumuz acıktı galiba"

"Başım ağrıyor"

"Tamam,tamam sevgilim sen Jinwoo'yu emzir ben de başına masaj yapayım olur mu?"

"İstemiyorum acıtıyor,zaten sütüm de yok"

Namjoon elinde avazı çıktığı kadar ağlayan yavrusuyla ne yapacağını şaşırmışken bir taraftan da eşini ikna etmeye çalışıyordu.Ama Seokjin yavruyla ilgilenmek yerine oflayıp pufluyor ve şakaklarına masaj yaparak istemediğini oldukça iyi bir şekilde belirtiyordu.Doyun,oğluna yardımcı olmak için onlara gelmişti.Bu süreçte yavruyla o ilgileniyordu ama beslenme gibi temel ihtiyacı için Seokjin'e ihtiyaç vardı.Kapıdan çifti izleyen omega,bir umutla eli yüreğinde Seokjin'in yavrusunu kabullenmesini bekliyordu.

"Namjoon çıkar onu buradan-ya da bilmiyorum sustur lütfen!"

"Güzelim,aç olduğu için ağlıyor emzirsen-"

"SANA İSTEMİYORUM DEDİM ÇIKIN ÇIKIN HEPİNİZ ODAMDAN!"

Gözyaşları içinde bağırmıştı.Sanki boğuluyormuş gibi hissediyor,sık ve kısa nefesler alıp veriyordu.Çok değil birkaç gün önce yavruları doğacağı için içi içine sığmayan omegayı bu halde görmek tüm aileyi endişelendiriyordu.Sanki bütün mutluluğu,tüm sevinci içinden çekilmiş gibiydi.Doğduğu andan itibaren anne kokusu ve anne sütü alamayan yavru omeganın ise ağlaması yüreklerini dağlıyordu.

"Joon,oğlum  Jinwoo'yu bana ver,sen eşinle ilgilen"

Doyun,umutsuzca eşi ve yavrusu arasında kalan oğluna seslenerek bebeği kendisine vermesini istemişti.Durumla ilgili az çok bir tahmini vardı ama ne yazık ki bunu doğrulayacak kişi olmadığını da biliyordu.Yavru için yenidoğan mamalarından hazırlarken bir yandan da çiftin konuşmasının iyi sonuçlanmasını diliyordu.

Eşinin kolları arasında hıçkırıklara boğulan Seokjin ise tamamen çökmüş hissediyordu.Böyle hayal etmemişti.Karnında 9 ay boyunca taşıdığı,geceleri masal anlatıp sevgiyle okşadığı,aralarına katılmak için gün saydığı oğlunu öpüp koklayamıyor,daha da kötüsü besleyemiyordu.

"Ağlama...Ağlama aşkım seni böyle görmek kalbimi ağrıtıyor"

"Özür dilerim...*hıck* özür dilerim benim neyim var bilmiyorum a-ama yapamıyorum affet beni"

"Çözeceğiz,sana söz veriyorum çözeceğiz hadi sakinleş"

Namjoon olabildiğince sakin kalmaya çalışıyordu.Yavrusunun Doyun'un ellerinde güvende olduğunu biliyordu ama yenidoğan bir yavrunun bu kadar uzun bir süre annesinin kokusundan uzak kalması sağlıklı değildi.İlkel benlikleri ve insan benlikleri arasında sıkışıp kalmış gibilerdi.Zar zor durdurabildiği gözyaşları sonucunda uyuttuğu omegasının başından ayrılırken yorgun ve umutsuz bir şekilde annesinin feromonlarından uzakta uyuyan oğlunun başına gelmişti.