Syn Gniewu (18+ zakończona)

Rozdział 36: W objęciach wroga

Kiedy Rose powoli otworzyła oczy ujrzała była twarz Eona zaledwie kilka cali nad sobą. Stał blisko, pochylając się w jej stronę, tak że mogła dostrzec każdy szczegół jego rysów. Jedną dłoń opierał niedbale o ścianę tuż obok jej głowy, podczas gdy drugą trzymał jej cygaretkę, którą musiał przed chwilą wyjąć jej z ust. Bezceremonialnie wsunął ją sobie między własne wargi i zaciągnął się głęboko, wdychając dym. Grymas błogiej rozkoszy rozświetlił jego twarz. Po chwili wypuścił chmurę dymu ustami, obserwując jak powoli unosi się ona w górę, by zniknąć w ciemności. Następnie machnął lekceważąco ręką, wyrzucając cygaretkę Rose gdzieś na ziemię, nie przejmując się nią więcej. Zamiast tego skupił całą uwagę na dziewczynie, wpatrując się intensywnie w jej twarz.

- No no, co my tu mamy - wyszeptał. - Mała Rose bierze do ust bardzo brzydkie rzeczy.

Rose poczuła dreszcz na dźwięk swojego imienia.

- Czego ode mnie chcesz? - warknęła, siląc się na odwagę.

Próbowała go odepchnąć, ale on był silniejszy. Bez wysiłku unieruchomił ją, kładąc drugą dłoń tuż obok jej głowy, wiążąc ją w ciasnym uścisku między ścianą a swoim ciałem.

- A muszę czegoś chcieć? - odparł z udawanym oburzeniem. - Może po prostu tęskniłem za tobą.

Przysunął się bliżej, aż poczuła jego oddech na twarzy. Musnął nosem jej policzek. Położyła mu rękę na klatce piersiowej, odsunęła trochę do tyłu i uniosła brew do góry, dając mu jasno do zrozumienia, że ani trochę w to nie wierzy.

- Za mną, czy za posuwaniem mnie w kącie? - skrzywiła się.

Eon roześmiał się chrapliwie.

- Mówisz, jakby ci się to wcale nie podobało - uśmiechnął się złośliwie, muskając nosem jej szyję. - No dalej Rose, tak dawno się nie widzieliśmy. Nie tęsknisz za mną?

Spróbowała odepchnąć go kolanem, ale on przycisnął ją mocniej do ściany.

- Och, jakaś ty dzisiaj oporna - zaśmiał się. - Co tam u Neetrita i u jego małej dziwki?

- Ty skurwysynu - powiedziała Rose, czując jak ogarnia ją wściekłość. Zebrała całą siłę i uderzyła go pięścią w klatkę piersiową. - Widziałam, co jej zrobiłeś. Jesteś chory.

- No proszę, koteczek pokazuje pazurki - roześmiał się, mocniej dociskając ją do ściany. - Lubię, jak się opierają. To tylko dodaje smaku.

- Jesteś potworem - warknęła, patrząc na niego z nienawiścią. - Jak mogłeś jej to zrobić? Czym ci zawiniła ta biedna dziewczyna?

Eon uśmiechnął się złośliwie.

- Oj nie udawaj, że przejmujesz się losem jakiejś ziemskiej dziwki. Dobrze wiesz, że i tak nie czeka jej tu nic lepszego.

- Nie nazywaj jej tak - wysyczała przez zęby Rose, czując jak ogarnia ją wściekłość. - To niewinna istota, porwana tutaj wbrew swojej woli. Nie zasłużyła na to, co jej zrobiłeś.

- Och, jakaż ty jesteś szlachetna - zakpił. - Uważasz się za lepszą od niej, co? Jesteście obie tylko nędznymi służkami. Gdybym chciał, mógłbym z wami zrobić wszystko.

Miał rację. Och, jakże głupia kiedyś była. Jak mogła dać się omamić jego pozornemu urokowi i nie dostrzec prawdziwej natury tego potwora? Wstydziła się teraz swojej naiwności, że pozwoliła, by zauroczył ją i wprawił w zachwyt swoją przebiegłą grą. Jak mogła pałać do niego takim pożądaniem, wzdychać do niego po kątach niczym zakochana nastolatka? To przecież była tylko iluzja, miraż stworzony przez tego podstępnego manipulatora.