Arelle sevgili olmamızın 1. haftası bitiyordu.
Hayatımda görmediğim ilgiyi gösteriyordu bana ne beni ve babamı terk eden annem ne de beni düşünmeyip önümde intihar eden babam beni bu kadar düşünmüştü. Ben bir gölgeydim aslında var olan ama kimsenin dikkatini çekmeyen bir gölge...
Yine bu düşüncelere dalmışken beni her şeyden mutlu eden o ses kulaklarımı doldurdu:
"Güzelim" Onun bana bağırdığı gibi bende ona yukardan bağırmıştım "Efendimm"
Duymadığını düşündüm ve aşağı doğru inmeye başladım.
"Efendim Arel" bana kaşlarını çattı. Yine ne yaptım acaba "Güzelim ben sana nasıl isminle değil sana uygun sıfatlarla sesleniyorum sen de bana öyle seslen" Ben sana ne diye sesleneceğimi bilirim öküzcüm.
Ece düşündüğüm gibi seslenirsen senin yüzünden aşka olan inancımı kaybederim haberin olsun
Şimdiden kaybetmeye başla İç Sesçim çünkü görüp görebileceğin en odun kız duruyor karşında
"Efendim ciddi ÖKÜZCÜM" Öküzcümü bilerek harflerine bastırarak söylemiştim. Şuan bana sus der gibi bakıyordu. "Tamam güzelim anladım"
Arkasına geçip sırtına atlamıştım "Ya küsme ama tamam özür dilerim"
"Tamam güzelim affettim hadi in sırtımdan sana bir şey söylemem lazım" Ne söyleyecekti acaba? Sırtından inip Arele meraklı gözlerle bakmaya başladım ve ben konuşmadan o konuşmaya başladı "Benim Türkiyede acil işim çıktı geri dönmemiz gerekiyor"
Omuz silktim ve cevap verdim "Ee tamam dönelim"
"Gerçekten mi?" Niye bu kadar şaşırmıştı ki madem işi vardı dönmeliydik "Evet, gerçekten. Ne zaman?"
"Birazdan çıkmamız lazım"
Başımı onay verir şekilde salladım ve merdivenlere doğru yürümeye başladım ama tam bu sırada Arelin eli benim kolumu buldu "Güzelim valiz hiç hazırlama hadi hemen çıkalım"
"Ee kıyafetlerim ne olacak?"
"Türkiyedeyken alırsın başka kıyafet eğer çok bunları istersen Enesi gönderirim gelir alır tamam mı?" Ağzım açık bir şekilde Areli dinliyordum artık ne kadar çok yurtdışına çıkmışsa normal olarak görüyordu ama ben onun aksine sadece 2 kere çıktım.
"Tamam o zaman hadi" Yanağımı öpüp konuşmaya başladı "Araba evin önünde bin hadi geliyorum ben"
"Sen niye gelmiyorsun pardon ben de seni beklicem işini bitir öyle çıkalım" Kollarımı önümde bağlayıp beklemeye başladım "Hadi Ece yürü"
Sırf sevmediği için ona göz devirip yürümeye başladım ve arkamdan bağırdığını duydum "Göz devirme bana Ece" Ona doğru dönüp dil çıkartıp tripli tripli yürümeye başladım arkamdan "Ya sabır" dediğini duyduğumda küçük tebessümlerim yerini kahkahaya bıraktı.
Arabayı geçtim geçmesine ama 15 dakikadır bekliyorum Arel hala yok bir şey mi oldu acaba?
Kızım sen merak etme gözünü seveyim otur oturduğun yerde bekle işte
Maalesef İç Ses 15 dakikadır yeterince bekliyorum zaten.
Tam kapıyı açtığımda silah sesi duymam ve kapıyı kapatıp içeri girmem sadece 2 veya 3 saniyemi aldı.
Neydi şimdi bu silah sesi Arele bir şey mi olmuştu yoksa. Aklıma Arel gelir gelmez kapıyı açıp eve doğru koşmaya başladım ama tam o sırada Arel evden hiçbir şey olmamış gibi çıktı ve üstüne üstlük saçını düzeltti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tehlikenin Adı
Teen Fiction"Sizden korkmalı mıyım Bay Tehlike"diye sormuştum karşımdaki adama "Korkmalısınız küçük hanım bu hayatta en çok benden korkmalısın" "Eğer duymak istiyorsanız söyleyim sizden korkmuyorum" dedim hiddetli bir şekilde Ertesi gün başıma gelenleri bilsem...
