Tehlikenin Adı

13) Ben her şeyi öğrendim

Artık canım çok sıkılmıştı 10 dakikadır adını bile bilmediğim bir evlilik programı izliyorum sırf zaman geçsin ama yok geçmiyor.

Arelin yanına gidecektim ama neredeydi ki şimdi bu ilk başta kendi odamın ve Arelin odasının olduğu kata çıktım tüm odaları gezdim hiçbirinde yoktu.

Ve bir merdiven gördüm yukarı doğru çıkan bir merdiven.

Arel daha önce hiç 3. katın olduğunu söylememişti ben de merak edip çıkmaya başladım.

Ece kızım başına gelen her şey merakın yüzünden oluyor çıkmasan ölür müsün sanki

 Böyle bir huyum vardı ve asla önüne geçemiyordum aslında ben kendimi bildim bileli böyleydim hatta yetimhaneden ilk kaçışım da dışardan geçen pamuk şekerciyi merak etmemle olmuştu.

Kata çıkmıştım ve Arelin sesini duydum kimle konuşuyor diye merak edip kulağımı kapıya yasladım.

"Neyi var açık açık söyle"

"Kanser..."

Ne diyordu bu adam ne kanseri ya daha birkaç ay önce yaptırdım ben tahlillerimi hiçbir şey çıkmadı nasıl birden bire olabilir böyle bir şey.

Daha fazla dinleyemedim koşa koşa alt kata indim ve evden çıkmaya çalıştım ne yazık ki kapının önündeki korumalar öyle sıkı tutuyorlardı ki bırakın kaçmayı hareket bile edemiyordum.

Çok fazla ağladığım için nefes alamamaya başladım hemen cebimdeki astım ilacımı alıp sıktım ama hala çok kötüydüm.

Yanımdaki korumalardan biri Areli aramış ki hemen geldi ve sarılmaya başladı saçlarımla oynadığında genelde sakinleştiğim için saçlarımla oynuyordu ama bu sefer ki çok farklı bir durumdu kendimi sakinleştiremiyordum.

"Güzelim sakin ol ne oldu sana birden bire nefes al ver hadi"

"Öğrendim her şeyi ben Arel"

Beni kendinden uzaklaştırdı ve yüzüme bakmaya başladı ve iç çekti "Ece-"

"Kansermişim Arel ben ölecek miyim ben şimdi"

"Hayır saçmalama yavrum ne ölmesi en iyi doktorları getirteceğim tamam mı kurtulacaksın merak etme"

Saçlarım aklıma geldi dökülecekler miydi şimdi her gün özendiğim saçlarım, her gün bakım yaptığım saçlarım olmayacak mıydı "Saçlarım dökülecek mi şimdi"

"Onu da hallederiz güzelim dökülmezler lütfen ağlama yüzüme bak hadi dışarı çıkalım mı senle gel bi yerlere gidelim kafanı dağıtırsın"

Haklıydı kafamın dağılması gerekiyordu "Nereye gidiceğiz" Yüzüme baktı düşünmeye başladı ve bir anda aklına gelen fikirle heyecanlandı "Kıyafetim yok diyordun gel bir mağazaya gidelim sana kıyafet alalım"

Beni çok düşünüyordu benim bile aklıma gelmemişti çok korkuyorum beni bırakmasından bir daha Arel gibi ne sevilebilirim ne de sevebilirim zaten o olmasa ben bir hiçim.

"Arel"

"Efendim güzelim"

"Ben çok teşekkür ederim"

"Teşekkür edilecek bir şey yok yavrum seninle şu konuya bir açıklık getirelim ne benden ne Enesden teşekkür etme tamam mı biz yapmamız gerekeni yapıyoruz hanımefendi"

Yüzümü hafif bir şekilde çattım ve sordum "Neymiş yapmanız gereken beyefendi" Burnumu sıkarak cevap verdi "Enesin değil ama benim görevim sevgilimi mutlu etmek hanımefendi"