Dit dit dit...
Uyandığımda bir hastane odasındaydım kollarımda serumlar vardı.
Başımı hafif kaldırdığımda başımda Arelin olmasını beklerken büyük bir hayal kırıklığına uğradım çünkü başımda bekleyen kişi Emirden başkası değildi.
"Emir..."
"Ece iyi misin güzelim var mı bir ağrın sızın"
Bu soruları ondan değil Arelden duymak istiyordum sahi ya neredeydi Arel bırakıp gitmiş miydi beni bu kadar mıydı?
"Yok iyiyim. Arel nerede"
Bunu sormama tahammül edememiş gibi bir iç çekti ve cevap verdi "Aşağıda doktorla konuşmaya gitti"
"Teşekkür ederim"
Ben ona sessizce teşekkür ederken gözlerim kapanıyordu göz kapaklarımı dahi açmaya gücüm yoktu ta ki kapı sertçe açılıp içeri birisi girene kadar.
Güçlükle gözü açtım giren kişinin Arel olduğunu gördüm.
Benimle konuşmadan bakışlarını Emire döndürdü ve onunla konuşmaya başladı
"Artık odadan çıkabilirsin gördüğün gibi ben geldim"
"Ne var sen geldiysen"
"Çık git işte odadan insanı sinirlendirme"
"Kimmişsin sen ya niye korkayım senden sinirleniyorsan sinirlen senden önce Ecenin yanında ben vardım"
Artık Arelin sabrı kalmamıştı çok şükür Arel konuşmadan içeri Selin girdi
"Emir, Ece uyandı mı- Aa eniştem burdaymış hoş geldin enişte"
Arel cevap vermedi ve Emire döndü ona cevap verdi "Eskiyi bilmem şuan yanında ben varım bitti anladın mı siktir git şimdi."
Bu sefer lafa giren Selin oldu "Hop hop hop küfür falan ne oluyor"
"Bir şey olduğu yok Selin Arel kendini Ecenin sahibi falan sanıyor"
Sahibi mi? Ne alakaydı şimdi böyle bir şey yoktu ki
"Öyle falan sandığım yok sadece sevgilimle baş başa kalmak istiyorum"
"Tamam anladım enişte hadi Emir çıkalım biz"
Selin Emiri kolundan çekiştire çekiştire odadan çıkardı benim ise konuşmaya mecalim bile yoktu.
Arel geldi yatağımın köşesine oturdu, önüme gelen saçları çekti ve alnıma bir öpücük kondurdu daha sonra konuşmaya başladı "İyi misin güzelim?"
Güçsüzce başımı salladım konuşmaya mecalim yok derken çok ciddiydim dudaklarımı kıpırdatamıyordum.
Arel doktor çağırdı ve kontrol etmesini söyledi doktor beni kontrol etmeye başladı ama ben bu adamı bir yerden tanıyordum.
Kimdi sahi bu adam çok tanıdık biriydi ama bir türlü çıkaramıyordum...
Doktor gittiğinde Arele kafamda olan soru işaretini sordum eğer birlikte görmüşsek belki o hatırlayabilirdi.
"Arel" demiştim zorlukla "Efendim güzelim" Arel konuştuğum için sevinmiş gibiydi o an konuşamadığım için aklına bin bir türlü senaryo gelmiş olmalı. "O doktor çok tanıdık geliyor sanki bir yerde görmüşüm gibi"
Arel de hafızasını zorladı ama sanırsam o da hatırlamadı "Hayır güzelim hatırlamıyorum ben kimliğini Enese veriyim kim olduğunu bulsun olur mu belki isimden hatırlarsın"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tehlikenin Adı
Ficção Adolescente"Sizden korkmalı mıyım Bay Tehlike"diye sormuştum karşımdaki adama "Korkmalısınız küçük hanım bu hayatta en çok benden korkmalısın" "Eğer duymak istiyorsanız söyleyim sizden korkmuyorum" dedim hiddetli bir şekilde Ertesi gün başıma gelenleri bilsem...
