Geç Bulunan Mutluluk [BxB]

16.Bölüm

Yeni bir bölüm ile geldim. Az önce ilham da geldi. Bari şimdiden birkaç bölüm biriksin diye bölüm yazmaya gidiyorum ben.

İyi okumalar.

Araba hareket etmeye başladığından beri içimde sebebini bilmediğim bir heyecan vardı. Peki bunun sebebi neydi?

Neredeyse dört yıldır görmediğim adam mı, yoksa tam tanımadığım birinin arabasında olmam mı heyecanlandırıyordu beni?

Cevaptan ben de emin olmasam da sanki beni yanımdaki adama çeken bir şeyler vardı. Bunun sebebi 4 yıl önce son gördüğümde beni yanağımdan öpüp bir daha yanıma gelmeyerek duygu karmaşasında bırakması mıydı, emin değildim.

Evet önceden sürekli Arda ile beni görmeye gelirdi. Çok fazla sohbet etmese de her konuştuğumda pür dikkat beni dinler, bir şey sorarsam anında cevap verirdi.

Sonra birden bana karşı tavırları değişmişti. Sürekli bana bakıp düşüncelere dalıyor sonra kaşlarını çatıp benden uzaklaşıyordu. Zaten benim aklımı karıştıran da sürekli farklı davranmasıydı.

Ama şimdi aynı arabada, aramızda maksimum 1 metre boşluk olacak şekilde oturuyorduk. Arada bana bakıyor, gülümseyip tekrar önüne dönüyordu. Sürekli bana bakınca bir sorun olduğunu düşündüm.

"Bir sorun mu var?" Konuşmamı beklemiyor olacak ki duraksadı. Kendine gelip hızla cevap verdi.

"Hayır, neden ki?"

"Sürekli bana bakınca ben de bir sorun olduğunu düşündüm."

"Sadece sana bakmak hoşuma gidiyor." Ne dediğini anlasam da kısık sesle mırıldandığı için anlamamazlıktan geldim.

"Efendim?"

"Yok bir şey. Ee sen nasılsın Ege. Uzun zamandır görüşmüyorduk."

"Evet görüşmüyorduk, çünkü sen gelmeyi bıraktın." Kimseden bir çekincem yoktu. Düşüncelerimi dile getirirken direkt söylerdim.

"Ahh evet. Haklısın. O zamalar üniversite ile çok ilgilendiğim için gelememiştim tekrar."

Yalan. Çünkü üniversite sınavı geçmişti ve daha sonuçlar açıklanmamıştı o zamanlar. Ama bilmiyormuş gibi davrandım.

"Evet, sen o zamanlar sınava girmiştin değil mi?"

"Evet, o yüzden meşguldüm biraz."

Peki neden gitmeden önce beni öptün? Ona hem kırgın hem kızgındım.

"Şu an nasıl, bitti mi okulun?" Bildiğim kadarı ile bu yıl bitmesi gerekiyordu. Arda ile konuşurken arada abisinden bahsederdi.

"Evet, bu yıl mezun oldum ve bizim şirkette işe başlayacağım."

"Senin adına sevindim."

Peki ben neden konuşmayı sevmezken bu adam ile konuşmak istiyordum sürekli. İçimde anlamlandıramadığım duygular yeşeriyordu ve ben yabancısı olduğum bu duygulardan korkuyordum.

"Teşekkür ederim. Hem artık daha sık görüşürüz."

"Neden daha sık görüşelim ki?" Ağzından laf almaya çalışıyordum.

"Görüşmek istemez misin?"

"İstememekten değil, sadece merak. Sen neden benimle görüşmek isteyesin ki?"

"Seninle vakit geçirmeyi özledim, seni özledim. Yeterli mi bu sebep senin için?"

"Yeterli."

"Peki sen?"