Lepszy koniec początku [Zakończone]

Rozdział 10. Żegnaj szkoło

Dni znów zaczęły mijać szybciej, testy zdałam w sumie bez żadnego problemu, ale za to strasznie się skupiłam na rozprawie, stresując się nią już dwa miesiące przed.

Dwa tygodnie przed rozprawą, skończył się ostatni rok w liceum.

Wtedy do mnie doszło, że jeszcze są studia.

Ubrałam się na tą okazję dosyć ładnie- co ostatnim czasem często się nie działo.

Założyłam białą koszulę, brązową, obcisłą spódnice, a do tego czarne szpilki i czarną torebkę.

Włosy miałam rozpuszczone, bo o dziwo zajebiście wyglądały.

Lekki makijaż i byłam gotowa.

-Emma, jak coś to zrób sobie coś do jedzenia, ale nie spal Davidowi kuchni. Powinniśmy być przed szesnastą.

-Okej- powiedziała znudzona dziewczyna.

Pojechaliśmy do szkoły autem Davida bo mi się jakoś prowadzić nie chciało.

To wcale nie tak, że poprostu jego auto jest zajebiste.

Poza tym ja mam chyba nową traumę po wypadku. (prawdopodobnie przez Alexa)

Pod szkołą znaleźliśmy się jeszcze z Avą i Eliotem, którym związek się bardzo dobrze układał.

Oczywiście bez porównania do nas, bo tyle ile przez ostatnie miesiące uzyskałam wsparcia od Davida, nie dostałam przez całe życie od nikogo.

Zakończenie jak zakończenie i koniec tej szkoły.

-Mam dość, strasznie przynudzają- powiedział Eliot.

-Idziemy na Pizzę?- spytała Ava.

-Jest za ciepło, ja bym pojechał do czyjegoś domu i zamówił- powiedział Eliot.

-To idziemy do Davida, bo siostra mnie zabije- uśmiechnęłam się.

Jak powiedzieliśmy tak zrobiliśmy.

Pojechaliśmy do domu i zamówiliśmy pizzę.

-Musimy wybrać się gdzieś na wakacje w czwórkę- powiedziała Ava.

-Aha?- oburzyła się Emma.

-Jesteś za młoda, żeby wyrywać Hiszpanów- uśmiechnęłam się.

-Albo Włochów- dodała Ava

Dav i Eliot spojrzeli na nas jak na idiotki.

-Żartujemy- zaśmiałam się.

-Puszcze was Lav, jak będę mogła jechać do Finna.

-Czy ty mnie szantażujesz?- spytałam.

-Dokładnie tak- uśmiechnęła się.

-Odwdzięczę się.

-Grozisz mi?- spytała

-Dokładnie tak.

-Nie no żartuje, pewnie, że polecisz. Założę się, że jak powiem Finnowi to nawet sam Ci lot załatwi.

No i tak minął nam dzień, a potem znów trzeba było wrócić do normalności i ciągłego stresu.