Finale son 6 bölüm...
"Cehenneme kadar yolun var."
Yanına yanaşıp hafifçe üzerine doğru eğildiğinde Melina nefesini tutmuştu. Dönüp ona bakmadığı için yüz ifadesini göremiyordu ama yine kendini bilmezce sırıttığından emindi. Ensesine çarpan bir sıca...
Bölüm yazmaya oturduğumda bir şeyler yazdığım gibi yayınlamak istedim. Normal attığım bölümlere göre biraz kısa ama arayı fazla açmayacağım.
Keyifli okumalar bebeklerimm <3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
23. BÖLÜM
❝Geride Kalanlar❞
Genç kızı otoparka kadar kucağında taşır bir şekilde getirdiğinde arabanın sağ kapısına doğru ilerledi. Otopark Yalın'ın arabası hariç bomboştu. Sabah saatleri olduğu için hafif bir esinti vardı. Melinayı kucağından indirdiğinde cebindeki anahtara uzandı. Etraf sessizdi.
Kilidi açtığında, Melina ayakta dikiliyor uykulu gözlerle boş otoparka bakınıyordu. Arabanın kapısını açtığında "Geç." Diye mırıldandı.
Melina ona doğru dönüp hızla yaklaştığında düşecek gibi oldu. Yalın belini tutup düşmesini engellemişti. Genç kızın yüzüne yayılan gülümsemeye şaşkınca bakındı. Güler bir ifadeyle kollarını boynuna doladığında başını hafifçe yana eğip kur yapar gibi konuştu. "Nereye geçelim? Sana mı gidiyoruz?"
Yalın, derin bir iç çekti. "Bin şu arabaya."
Kollarını üzerinden çekip Melinayı arabanın içine doğru ittirdiğinde donuktu. Genç kız huysuz bir şekilde koltuğa yerleşirken, kapı hızla üzerine kapandı. Hemen sonra Yalın arabanın etrafından dolanmış, hemen yanına, sürücü koltuğuna geçmişti.
Arabayı çalıştırıp otoparktan caddeye çıktıklarında yollar bomboştu. Melina başını koltuğa yaslanmış, hafifçe cama doğru dönmüş ve yerleştiği yere kıvrılmıştı. Yalın göz ucuyla ona baktığında hareket etmediğini gördü. Yüzü cam tarafına dönük olduğu için göremese de, muhtemelen gözlerini kapatmış bir şekilde uyukluyordu.
'O kadar içerse, olacağı bu.' Diye düşündü. 'Onu bu halde evine götüremezdim. Lanet olsun, Melina. Ondan bir an önce uzaklaşmam gerekiyordu. Bacaklarımın arasındaki şişliği umursamamaya çalıştım. Bana ne yapmıştı böyle? Kendime o kadar zor gelmiştim ki, neredeyse onunla birlikte olma fikri beni çıldırtıyordu. Bedenim bana itaat etmek yerine, savaş açmış bir şekilde onu istiyordu. Bundan bir an önce kurtulmalıydım.'
Direksiyonu sağa kırdığında, hızla Sitlena yolundan çıktı. Onu yanında götürmekten başka çaresi yoktu.
Yaklaşık yarım saatin sonunda evinin sokağına girdiğinde sokak lambalarını takip etti. Melinadan ise hala çıt çıkmamıştı. Arabaya bindiği gibi sızmış olmalıydı.
Evin yanındaki boşluğa arabayı park ettiğinde bir nefes verip sırtını koltuğa yasladı. Kafasını ona çevirip bir bakış attıktan hemen sonra araba anahtarını alıp kapıya uzandı. Sessiz olmaya özen göstererek kapıyı kapattığında binaya doğru bir bakış attı. Babaannesinin ışıkları kapalıydı. Arabanın etrafından dolanıp kapıyı açtığında yeşilleri bacaklarından yukarıya doğru kademe kademe çıktı. Ağırca yutkunduğunda ona doğru eğilip "Melina." Diye fısıldadı. "Uyan."
