İnci'nin en büyük hayali, üniversiteden mezun olup işinde iyi olan bir paramedik olmak.
İnci'nin babası Murat, yakın bir arkadaşının ölümü sonucunda çok değişmiştir ve kimseye tahammülü kalmamıştır. ölen arkadaşı Kadir ve ailesi, Murat ve ailesiyle...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ÖNSÖZ
Öncelikle herkesin iyi bir gün geçirdiğini dileyerek merhaba. Bu başlayacak olduğunuz hikâyenin içerisindeki karakterler, bu hikayeye sığmak için çabaladılar ve kendilerini bu konumda buldular. Ne demek istediğimi özellikle ailemin çok iyi anlayacağını düşünüyorum. Şöyle söyleyeyim, ben bu hikâyeyi tabletimden yüz elli sayfa boyunca yazdım. Bitmesine çok ama çok az kalmıştı. Birilerinin okumasını istedim ve wattpad adında bir uygulamada paylaşmak amacıyla, kopyalamak istedim. Kopyalayayım derken, yanlışlıkla birinci bölümü sildim. Evet, o an çok üzülmüştüm. Ancak daha sonra birinci bölümü geri getireyim derken, tüm her şeyi sildim. Evet, aynen böyle oldu. Yazdığım karakterlerin her birisi içimde öldü. Bir daha asla yazmayacağıma emindim ve herkese de öyle söyledim. Ancak işler hiç de öyle gitmedi. Çünkü onları özledim. İnci'yi, Uraz'ı, Ayza'yı ve diğerlerini. Bu yüzden başka bir hikâyede başka bir son yazmak istedim. Ufak tefek değişikler yaparak bu hikâyeye tekrardan başlıyorum. Çünkü onları sıkıştıkları o yerden kurtarmak istiyorum. O zaman, başlayalım mı? Kemerlerinizi sıkı bağlayın, dünyanın en zor ortaya çıkmış hikayesine yolculuğunuz başlıyor.
BÖLÜM 1
Herkese merhaba. Ben İnci Soykan. İlk bahar aylarının başlarındayız ve ben üniversite finallerine hazırlanıyorum. Tek isteğim işinde iyi bir paramedik olmak. Ve olacağıma inanıyorum. Bahçemizdeki, babama zorla yaptırttığım çardağımda gece gündüz ders çalışıyorum. Evimizin müstakil olması, herhalde hayattaki tek şansım. Babam biraz garip birisi. Bu yüzden bu çardağı ondan yıllardır istiyordum ama babam beni pek sallamıyordu. Babama değişik biri dememin nedeni de yıllar önce çok yakın bir arkadaşı, trafik kazasında hayatını kaybetti. Kadir amca. Babam o günden sonra çok değişti. Kadir amca ve babam, birlikte büyümüşler. İkisi de aynı yurtta büyüdükleri için daha da iyi arkadaş olmuşlar ve hatta on sekiz yaşlarından sonra öğrenci evinde birlikte kalmışlar. Daha sonra ortak bir iş yeri açmışlar. Bir araç tamir dükkânı. Neyse işte, uzun lafın kısası çok yakın iki arkadaşlardı ve kadir amca bir gün geçirdiği trafik kazası yüzünden hayatını kaybetti. Bir eşi ve oğlu da vardı. Ama biz iki aile öyle yakındık ki! Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi. Ancak kadir amca hayatını kaybettikten sonra eşi Efsun teyze ve oğlu, Afyon'a memleketlerine gittiler. Hatta gitmediler, adeta kaçtılar! Bize haber bile vermemişlerdi ve biz buna gerçekten çok kırılmıştık. Bu kadar yakın olduğumuz tek insanlar da hayatımızdan gitmişti.
Üniversiteyi bitirdiğim gibi ilk işim bu evden gitmek olacak!
*
Bugün benim mezuniyet törenim var! Sonunda beklediğim gün geldi çattı. Mezun olduğum gibi babamı ve annemi bir şekilde, zorla da olsa ikna edip ayrı eve çıkacaktım. Tabii yanıma kedim Duman'ı da almayı unutmayacağım. Duman benim bahçedeki bir kedim. Çardakta ders çalışırken hep yanıma geliyor ve yatıyor. Arada alıp onu mıcırayım istiyorum ama tabii ki yapmıyorum. Başını sevmekle yetiniyorum.
