ÇARDAKTAKİ KIZ

Bölüm 26

FİNAL

Evet, yüzdük yüzdük kuyruğuna geldik değil mi? Siz benim hikayemde yer almak istediniz ve sayfalarca beni dinlediniz. Hislerimi ve duygularımı benimle yaşadınız. Size büyük bir borcum var. O zaman, biraz mutlu olsak? Olmaz mı?

(4 Yıl Sonra)

"Ecrin, dur bebeğim baban şimdi bırakacak seni anneannene." Dedim üç yaşındaki kızımı giydirirken. Kızımız olmuştu ve adı Ecrin'di. Ecrin ismi, "Allah'ın hediyesi" anlamına gelmekteymiş. O bizim en büyük mucizemiz ve hediyemizdi. Bu yüzden bu ismi uygun görmüştük.

Uraz'ın arabası evin önüne yanaştığında hemen Ecrin'i de alarak dışarı çıktım. Hemen kızımı arka koltuktaki bebek koltuğuna bindirdim ve emniyet kemerini de taktım. Bende öne, Uraz'ın yanına geçtim.

"Hoş geldiniz güzellerim!" dedi Uraz ikimize bakarken. Bir yandan da arabayı çalıştırıyordu. Uraz'la çok istediğimiz bir şeyi yapacaktık ve bunun için Ecrin'i anneme bırakacaktık. Ecrin araba giderken arkadan konuştu.

"Baba, şarkı aç." Dedi. Tabii daha tam konuşamıyordu ama biz anlıyorduk.

"Açayım tabii kızım." Dedi ve radyoyu açtığında karşımıza çıkan müzik ikimizin de gülümsemesine sebep oldu.

"Dünyanın en güzel kızı,

Hem kalpsiz hem kalp hırsızı,

Göremezsem o güzel yüzünü öleceğim..."

Artık bu şarkı gerçekten bizim şarkımız olmuştu. Yıllar da geçse aynı şarkı, aynı arabada ve aynı radyoda bize denk geliyordu. Peki o zaman. Bu bizim şarkımızdı. Bizi böyle hatırlayın...

Eve vardığımızda Ecrin'i anneme bıraktım ve arabaya geri döndüm.

"Her şeyin başladığı yere gidiyoruz." Dedim kafamı Uraz' a çevirerek.

"Ya her şey tekrar başlarsa?" diye sordu gülerken.

"O zaman biz de tekrar yaşarız. Ne var yani? Bu sefer birlikte oluruz. Fena mı olur?" dedim kıkırdarken. Uraz da hayranlıkla beni izliyordu. "Sür şu arabayı Uraz." Dedim sahte bir kızgınlıkla. Uraz sırıtmasını bozmadan arabayı sürmeye koyuldu.

Belki yarım saatlik bir yol gitmiştik ve en sonunda o tabelayla karşılaşmıştık. "Yaşam Sitesi" Uraz arabayı park etti ve ikimiz de buna hazır olup olmadığımızı düşündük. En sonunda arabadan indik. Ve işte. Burasıydı. Her şeyin başlangıcı olan yer bu siteydi. Ne yaşarsak yaşayalım en son kendimizi burada bulmuştuk.

Saat gecenin 23.14'üydü ve biz havuza bakıyorduk. İlk tanışmamız buradaydı.

Aynen şöyle olmuştu:

"Ne yaptığını sanıyorsun sen?" diye bağırdım.

"Hanımefendi kusura bakmayın acelem vardı yeni taşınıyorum buraya da." Dedi adam. Daha sonra sanki bende bir şey dikkatini çekmiş gibi gözlerime baktı.

"Bende dün taşındım beyefendi! O zaman tut elimi çıkar beni." Dedim. Adam elini uzattı. Şimdi görürsün sen pislik!

"Üzgünüm beyefendi daha yeni taşındım da." Dedim ve onu da suyun içine çektim. Adam da suyu boyladı. Kafasını sudan çıkardığında bağırmaya başladı.

"Ne yapıyorsun kızım sen, manyak mısın?" dediğinde alayla kahkaha attım.

"Ben mi manyağım? Aynen canım suya kendimi ben attım zaten!"

Böyle tanışmıştık. Tam sitenin dışında kaçırılmıştım. Bu sitede Uraz'la milyon tane kavga etmiştik. Ve şimdi yüzüklerimiz parmağımızdaydı. Evlenmiştik.