MAFYAM/DÜZENLENİYOR/

M17

Multimedia = EKİN

Ekinden"""

Son hız arafların evine sürerken sarışın bir kızın önüme atlamasıyla az daha kaza yapıyordum. Hemen arabadan indim ve "napıyosun lan sen ölmekmi istiyosun. Eğer istiyosan arabanın önüne atlamana gerek yok ben seni 2 kurşunla öldurürüm korkma" diye bağırdım.  "Ne diyosun sen be. Hem çiçeklerimide mahvettin. Salak. Şimdi ben patronuma ne dicem kesin kovucak beni işten kesin. Off" diye bağırdı.  "Salak ha yürü lan şu arabaya göstercem ben sana salağı" dedim.  Çok sinirlenmiştim bu kız kendini ne sanıyordu böyle. Kolundan tuttugum gibi arabaya bindirdim. "Ya burak beni buraaaak. Bak bağırırım imdaaat" kızın bağırışlarına kulak vermeden bende bindim arabaya. Hala bana saydırmakla meşguldü ama ben onu dinlemiyodum. Her zaman  geldiğim tepeye geldim ve arabafan inip o kızıda indirdim. Hey allahım ya nelerle uğraşıyorum.  Benim şimdi araflarda olmam gerekiyordu. "Ya ne işiniz var burda bizim" diye söylendi yanımdaki kız.  "Noldu salak diyodun hadi şimdi söyle" dedim. "Sala-" sözünü telefonunun melodisi böldü. Cebinden telefonunu çıkardı ve kulağına götürdü. Bir süre karşı tarafı dinledi ve gözleri doldu. Hiçbirşey demeden telefonunu kapattı ve yere çöküp ağlamaya başladı. Hemen yanına gittim ve kollarından tutup "noldu?" Dedim. Bir anda bana sarılınca dondum kaldım. Saçlarının ve parfümünün kokusu burnuma dolunca kendimi huzurlu hissettim. Ne saçmalıyorsam. Onu geri iticektim ama kalbimde bir ses hayır dedi keskin bir şekilde bende ilk defa kalbimi dinledim ve kollarımı ona doladım. Bana daha sıkı sarıldı ve ağlamaya devam etti. "Neden ağlıyosun" dedim en sonunda dayanamayarak. "Annem ve kardeşim... onlar kan kanseriydi ve bugünde kan bulunamazlarsa vaz geçiceklerdi..... bulunamamış vaz geçtiler. Öldüklerini söyledi doktor. Bugün ölmüşler. Beni burakmışlar. Dedi ve daha çok ağlamaya başladı sırtını okşadım ve "hişşş" dedim "tekim artık hiçkimsem yok." Dediğinde gülümsedim ve "saçmalama ben varım artık ve seni hiç biryere burakmam" dedim sonrada dudaklarına yaklaştım. Dudaklarını yavaş bir şekilde öperken oda bana karşılık vermeye başladı. Onu kendime daha çok sardım ve dudaklarını daha sert öpmeye başladım. Nefessiz bir şekilde ayrıldıktan sonra anıllarımızı birleştirdim. "Bundan sonra benimsin" dedim. "Seninim" deyince gülümsedim ve anlını öptüm. Galiba ilk görüşte aşk dedikleri buydu. Ben aşık olmuştum. "Sana aşık oldum küçük kız" dedim. Ona küçük kız dememin sebebi hem ona yakıştırmam hemde ismini bilmememdi. "Bende sana koca adam" dedi. Bunu başka birisi söylediğinde ağzını burnunu kirabilirdim ama sevdiğim kadın söylediği için gülümsemiştim. "Ekin" dedim. Oda gülümsedi ve "güneş" dedi. "Hm bundan sonra sana güneşim dicem karanlığımdaki güneşim." Dedim. Bana anlamazca baktı ve "ne karanlığı" dedi. Sıkıntıyla bir nefes aldım ve "bak... ben bir mafyayım. Yani kuzenim ve ben dünyada isimleri duyulmuş mafyalarız" dedim. Gözlerini kocaman açtı ve hemen benden ayrılıp. "Uzak dur benden sen tehlikelisin. Git. Yada gitme. Once beni evime burak sonrada sakın karşıma çıkma" dedi. Kalbim sızlıyodu oda ağlıyodu ama bana göstermemek için saçlarıyla yüzünü kapatıyordu. Saçlarını yüzünden çektim ve yüzünü avuçladım. Ağlamaktan kızarmış burnunu öptüm ve "evet ben tehlikeliyim ama beni kendine aşık ettin güneş senden vazgeçmicen. Asla. Seni tehlikelerimden uzak tutucam sözveriyorum şimdi bize bir şans ver lütfen" dedim. Kocaman gözlerini bana dikti ve masumca "sözmü beni karanlığından uzak tutacakmısın" dedi. Dudaklarını uzunca öptüm ve "söz" dedim.

     Yorum....