MAFYAM/DÜZENLENİYOR/

40. özel bölümden Bölümden alıntı

Arkadaşlar artık kitabıma neden yorum gelmiyo. Bölüm sonu yorum istiyorum. Umarım begenirsiniz ♥ bu arada kapak için hazel arkadaşıma çooook teşekkür ederim.

2 Ay Sonra

AZRA

Arafa gözüm yaşlı bakarlen o bana yalvararak bakıyordu. Başımdaki silah bitişimdi benim. Başımı biraz kaldırıp bana silah tutana bakmak istesemde izin vermiyordu bir türlü. Tekrar arafa ve onu tutan adamlara baktım. Araf kurtulmaya çalıştıkça daha sıkı tutuyordular. Agzımdaki bant yüzübden sessizce aglarken iç çekişlerim bana eşlik ediyordu.

"Güzelim. Aglama , hiç birşey olmicak. Azra bebeğim sakın ağlama"

Arafın sesini duyunca aglamam şiddetlendi. Arafında gözleri dolmuştu. Yanımdaki adam bir kahkaha atıp konuştu

"Aaaaa arafcım nasıl sözler onlar. Sanki birtek azra ölücekmiş gibi. Unutma ben senin aileni yok edicem. Ama küçük kızımız elifi bulamadım. Yerini söyleki azranın ölümü acılı olmasın."

Göz yaşlarım ben durdurmaya çalıştıkça dahada hızlanıyordular. Geç olmamışmıydı. Niye kurtarmıyordular bizi. Başımıza böyle olay geldiğinde biz kurtuluyorduk. Yokmuydu şimdi kurtuluşumuz. Ölücekmiydik. Ama ben daha kızıma doyamamıştım. Onun ilk okula başlarkenki heyecanını görememiştim. Sivilceleri çıkarkenki aglamasına şahit olamamıştım. Erkek arkadaşı olupta araf bunu ögrendiginde köpürüpte bir yerlere saldırırken ben onları sakinleştirememiştim. Biz daha tam anlamıyla biz olamamıştıkki. Hem hadi araf şimdi saklıyordu melegimizi. Ama biz olurda ölürsek. Kızım daha çok küçüktü. Belki büyüyünce hatırlamazdı bizi. Silah sesi duymamla düşücelerim havada toz oldu.