MAFYAM/DÜZENLENİYOR/

M36

Arkadaşlar öbür bölüm aslında çok uzundu ama ben güncellemeyi unutarak yayınlamışım ve yek güncelledigim yer yani öbür bölüm kalmış. Neyse... iyi okumalar

☆☆☆☆☆

Azradan devam...

Araf beni hangi ara kucagına aldı ve hangi ara arabaya bindik bilmiyordum. Ben derin derin nefesler alıp ıkınırken araf telaşla hem arabayı kullanıyor hemde aynadan ara ara bana bakıyordu. Ne kadar hızla gittigimizi bilmesemde ibrenin 200-280 'i zorladıgı belliydi. Araba ani firenle durunca araf hemen arabadan indi ve miray hanımın hemşireleri beni sedyeye yatırırken o miray hanıma buraya gelirkenki durumumu açıklıyordu. Bunları boşverip ıkındım tekrar. Canım o kadar çok yanıyorduki. Dogumun sancısı 36 kemigin kırılmasına medel dedikleri bu olsa gerekti. Beni dogumhaneye alırlarken arkamdan arfta giyinerek yanıma gelip elimi tutmuştu. Ben arafın elinitutarak ıkınırken araf ve miray hanım bişeyler diyolardı ama duymuyordum. Bir süre sonra acı dayanılmaz bir hal alıp yerini bir anda hissizlige burakınca bende kendimi serbest buraktım. araf ve miray hanım bana uyumamam gerektigini söyleselerde çok uykum vardı. Sag tarafımdaki makinanın yanında duran kız "doktor hanım anneyi kaybediyoruz" deyince o zaman hissizligin içinden kurtulup bir damla yaşın akmasına izin verdim. Araf anlımı defalarca öperek bana uyumamam gerektigini söylerken ben onlara cevap vericek gücü dahi kendimde bulamıyordum. Ama burakmadım. Bilincimi açık tutmayı başararak sevdigim adama ve kızıma tekrar teşekkür ettim içimden
》》》》》》》》》》》》
Araf elimi sıkıca tutarken ben çektigim acının bitmesi için ugraşıyordum. Vicudum bir anda gevşeyip yerini yorgunluk alınca hemen ardından bir aglama sesi duydum. Kızımın aglamasıydı bu ses. Araf bana gözleri parlayarak bakarken. Bir anda durdu ve kahkaha atarak bana sarıldı. Hemşire kızımızı yeşil bir örtüyle bize verirken yüzüne baktım. Dogum pisliklerinden ve kandan dolayı kirli görünsede o benim için dünyadaki en güzel şeydi. Araf bir yandan anlımı öpüp diyer yandan kızımızın yanağını okşarken kızımın yüzündeki pisliklere umursamadan onu narince öptüm. Miray hanım elifi almalarını söyleyince kızımı benden aldılar. Araf bana dönerek yüzümün her yerini öperken konuştu.
"Hayatıma mutluluk kattıgın için teşekkür ederim melegim" bu sözler uykuya dalmadan önce en son duydugum sözlerdi.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

"Annemiz nasıl?" Diyerek içeri giren miray hanıma baktım ve arafa tebessüm ederek konuştum "gayet iyiyim" kızımın gögüsümü emmesi içimi gıdıklarken miray hanım gidesiye kadar sesimi çıkarmadım. Miray hanım konturollerimi yapıp odadan çıkınca araf küçük kızımızı emzirmeme yardımcı olan hemşireye döndü ve "sende git hadi biz hallederiz" dedi. Kadın bozularak odadan çıkınca hiç arafa kızıcak durumda olmadıgın için yanağını öptüm. arafsa dokunuşumu hissetmemiş gibi kızımızın kokusunu içine çekip naif bir şekilde öpmeye devam ediyordu. Şuan gerçekten mutluydum. Yeni evimize erken taşındıgımız iyi olmuştu. Kızımın odası anca bitmişti zaten. Birde arafın bana bir sürprizi varmış. Melegim doyunca yavaşca gögüsümü kapattım ve gazını çıkarmaya başladım. Gazı çıkınca rahat bir nefes aldım ve arafında yardımıyla kızımızı arafın sırf hastane için aldıgı park beşige yatırdık. Neymiş hasta e beşikleri temiz olmayabilirmiş. Araf yanıma gelip uzandı ve beni kendine çekerek "seni çok özledim" dedi. Aklındaki edepsiz planları anlamıştım ama daha kırkımız çıkmamıştı. "Rahat dur koca bebek daha 40 gün beklemen lazım" araf homurdanarak kafasını boynuma görünce güldüm ve ensesindeki saçlarıyla oynamaya başladım. Bir 20 dakika önce ekin ve mete gelmişti ve yigenlerine birsürü hediye almışlardı. Odanın içi zaten araf ekin ve metenin ha birde gönderilen çiçekler ve hediyelerden görünmüyordu. ne kadar şey yaşamıştık biz öyle arafla. Ama hiç ayrılmamıştık. Kimse için üzmemiştik birbirimizi. Ekin tedavi olmuştu. Denizde çok iyi biriydi ama 1 hafta önce amarikaya geri dönmüştü, ki yokluğunu hiç hissettirmeyerek amerikadan buraya birsürü hediye göndermişti ama biz onları eve taşıtmıştık.

[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[

Gözlerime inanamıyordum. Arafın sürprizi şuan karşımdaydı ve ben... dilim tutulmuş gibi hiçbirşey söyleyemiyordum. Ne zaman çekildigini bilmedigim fotograf melegimin odasındaki boş duvarda duvarla aynı boyda olan bir tabloydu. Fotoğraftaysa elif benim gögüsümde yatarken ben başımı onun başının üzerine hafifce yaslamış uyuyordum. Kafamdaki kırmızı kurdelenin aynısı kızımın kafasındada vardı ve cidden çok güzel görünüyorduk. Ben tabloya hayranlıkla bakarken araf arkamdan belime sarılıp omzumu öptü ve "begendinmi" dedi. yönümü ona döndüm ve dudaklarını öpmeye başladım biz arafla öpüşürken araf bir anda benden ayrıldı ve boguk sesiyle söylendi "valla 40-50 demem gideriz odamıza" dedi. Oan kahkaha attım ve "bayıldımmmm." Dedim. Araf bana gülerek tekrar sarılırken beşiğinde uyuyan kızıma baktım. Mutluydum ben çok mutlu.

Veeeee bebegimiz dogdu kitabımız bitti. Neden bebek dogduktan sonra dersenizde kitabımın adı mafyam BEBEGIM belki özel Bölüm yayınlarım ama söz vermiyim. Tüm okuyucularım destekleriniz için teşekkürler sizi çoooook seviyorum. Kocaman öpüyorum... :):):):):):)