SON YOL MAHALLESİ

1. Bölüm

HOOOOŞŞGEEEELDİİİİNİİİİZZZZ

Bu kurgu benim güvenli ortamım gibi, her sıkıntı yaşadığımda bu mahalleye geliyorum sanki

Sizi de tanıştırmanın zamanı gelmişti ve işte buradayızzz

Kocaman kocaman öpüyor ve sizi bölümle baş başa bırakıyorum

***

♬ Bölüm Şarkıları ♬

Haluk Levent - Çemberimde Gül Oya

Yeşim - Aşk Alfabesi

***

Tek elimde dengede tutmaya çalıştığım tepsi ile tekrar çaldım kapıyı.

Hava sıcaktı ve kahküllerim de bu hava sanki daha da sıcakmış gibi hissettiriyordu bana.

Yanaklarımı şişirip nefesimi dışarıya üfledim.

Biraz geriye çekilip sesimin yukarıdaki açık pencereden içeriye girmesi umuduyla bağırdım. "Diloş!" dedim. Biraz bekledim. Ardından tekrar seslendim. "Diloş!"

Dila pencerede göründü. "Ay geldin mi?" dedi.

Göz devirmemek için zor tuttum kendimi. "Açsana kızım kapıyı kollarım koptu!"

"Ay tamam geliyorum şimdi." dedi aceleyle ve içeriye girdi. Kapıya ilerledim ben de.

Ahşap kanat açıldığında karşımda Dila yerine abisini buldum.

Savaş Abi.

Yüzü her zamanki gibi hiçbir duyguyu barındırmıyordu. Beni gördüğüne çok da şaşırmamış olmalıydı. Her gün ya ben onlardaydım ya da kardeşi bizdeydi. Bu durum oldukça alışılmış bir durumdu.

Biraz geriye çekilip geçmem için yol açtı bana. Önünden geçerken saçlarımı savurdum.

Soğuk nevale.

Tamamdı, dünyanın en soğuk, en hissiz adamı oydu, tamam.

İnsan bir nezaketen de olsa ver ben taşıyayım derdi. O bile yoktu. Odun adam.

Bildiğim yolları aşıp mutfağa girdim. "Benan Sultan ben geldim!" dedim neşeyle. Elimdeki tepsiyi mutfak masasının üstüne koydum. Benan Teyze beni görür görmez elindeki işi bırakıp bana yöneldi.

"Ay benim kızçem gelmiş," dedi o da aynı neşeyle. "Hoşgeldin bal kız."

"Hoşbuldum," dedim gülümseyerek. Sonra ellerimi belime yerleştirdim. "Dila nerede? Az önce yukarıdan geliyorum diyordu bana."

"Savaşla birlikte sandalyeleri indiriyorlardı salona," dedi.

"Burada yardım edilecek bir şey yoksa ben de onlara yardım edeyim," dedim.

"Bilirsin yerimde duramam ben," dedi. Güldüm ve başımı salladım. "Hallettim her şeyi, ufak tefek son dokunuşlar kaldı."

"Tamam o zaman," dedim. "Gittim ben."

Benan Teyze başını sallarken ben de mutfaktan çıkıp üst kata çıkan merdivenlere koşar adım ilerledim. "Diloş!" dedim seslenerek. "Neredesin?!"

Bir yandan arkama bakarken bir anda biriyle çarpıştım. Bu sert gövde Dila'ya ait olamazdı. Yukarıda da başka birisi yoksa ben Savaş Abi ile çarpışmıştım.