SON YOL MAHALLESİ

23. Bölüm

♬ Bölüm Şarkısı ♬

Dedublüman - Sen Bilmezsin

***

Ellerimizde kupalarımızla sohbet ediyorduk Dila ile. Uzun zaman olmuştu yakın arkadaşımla oturup böyle sohbet etmeyeli.

Narin Abla ve Derya Abla evine gitmişti. Derya Abla olmayınca Kağan Abi yalnızlık triplerine abartılı bir şekilde girdiği için Derya Abla gitmesi gerektiğini ama bunu tekrarlamamız gerektiğini söylemişti.

Dila'ya çevirdim başımı. "Eee?" dedim. "Konuşacak hiçbir şey yok mu? O kadar süre yoktum hiç mi bir şey olmadı ya?"

"Ya," dedi kupasından bir yudum alıp ortamızdaki masaya bırakırken. "Aslında bir konu var sana anlatmam gereken."

"Nedir?" dedim kupamdan bir yudum almadan önce.

"Şey," dedi önüne düşen saçlarını kulaklarının arkasına sıkıştırırken. "Ben."

"Kızım rahat olsana," dedim rahat olmadığını dile getirerek. "Benimle birliktesin, alo!"

Güldü. "Bunu nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum aslında," dedi. "O yüzden biraz gerildim."

"Niye ki salak mısın?" dedim ben de gülerek.

"Tamam söylüyorum," dedi. "Ben. Yani biz. Abinle birlikteyiz."

Bir anda duyduğum cümle ile bir durdum. "Nasıl?" dediğimde gözlerime endişeyle baktı. Tepkimi bekliyordu yüksek ihtimal. "Abimle birliktesiniz?"

Başıyla onayladı. "Kızım sen ona nasıl katlanmaya karar verdin?" dedim anlamayarak. "Benim abim çekilmez bir adamdır."

Gözlerini kaçırıp güldü iyice. "Akasya," dedi gülerken.

"Ne Akasya?" dedim ben de gülerken. "Ne zamandır peki?"

"Aslında aramızda bir şeyler vardı bir süredir ama adını koymamıştık, ya aslında oralar biraz karışık, baştan başlayayım en iyisi." deyip anlatmaya başladı olanı biteni. Şaşkınlıkla dinlerken arkama yaslandım.

"Sadece beş aydır yoktum ya," dedim sitemle. "Ne ara oldu bu kadar şey?"

"Biz de anlamadık." dedi.

"Yani bugün itibariyle sevgilisiniz siz." dedim teyit ederken. Onayladı beni.

"Hayırlı olsun ne diyeyim." dedim gülümseyerek.

"Kızmadın mı?" dedi merakla.

"Niye kızayım?" dedim.

"Ne bileyim," dedi dudak bükerek. "Kızarsın diye beklemiştim."

"Saçmalama Dila," dedim. "İnsanın kalbinin kime atacağı belli olmaz. Kalbine karşı koyamazsın, söz dinletemezsin."

"Teşekkür ederim," dedi gülümserken. "Gerçekten."

Ben de gülümsedim. Kollarımı açtım ona. Yanıma gelmesini bekledim. Yerinden kalkıp yanıma oturduğunda kollarımın arasına girdi. Kollarımı sıkıca ona doladığımda karşı bahçeye kaydı bakışlarım. Savaş ve abim bir şeyler konuşuyorlardı. "Seninki orada, bak." dedim gözlerimi onlardan ayırmadan. Dila da oraya baktığında güldü.

Abim ve Savaş'ın bakışları bize döndüğünde gülümsediler. Ve biz de onlara. Sonra önümüzde döndük.

Derin bir nefes aldım. Sanırım sıra bendeydi.