♬ Bölüm Şarkısı ♬
Çağan Şengül - Yasir Miy - Seni Kaybettim
***
Gözlerimi araladığımda başımın ağrısını hissettim ilk olarak. Çok yoğun bir şekilde ağrıyan başıma attım elimi. Üstümdeki yorganı çekip doğruldum yattığım yerden.
Gözlerimi kapatıp başımın ağrısını dağıtmaya çalıştım.
Biraz da olsa geçen ağrı ile yatağın başlığına yasladım sırtımı. Başımı da yaslayıp kapıya bakmaya başladım.
Uyumadan önceki şeyler doluştu hemen zihnime.
Savaş Abi...
Savaş...
Sonra o kadın. Sevgilisi.
Madem sevgilisi vardı, neden bana yaklaşmıştı? Neden özelmişim gibi hissettirmişti? Neden yanımda olmuştu?
Belki de sadece bir abi olarak yaklaşmıştı. Dila gibiydim belki de gözünde.
Ama o zaman, neden o ara sokakta bakmıştı benim dudaklarıma?
Bunun tek bir açıklaması vardı ve zaten geriye de sadece tek bir yol kalıyordu.
Derince bir nefes üfledim dışarıya. Gözlerimi kapatıp açtım.
Her şey çok karışıktı.
O sıra kapım çalındı. "Kızım?" diyen annemin sesini duydum. "Uyandın mı?"
"Uyandım." dedim seslenerek.
Kapı açıldı ve içeriye girdi annem. Endişeyle bana bakarak yanıma ilerledi. Başucuma geldiğinde saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırdı. "İyi misin?" dedi bakışları yüzümde gezinirken.
"İyiyim," dedim ona bakarak. "Sadece başım ağrıyor biraz."
"Ağrı kesici vereyim ben sana," dedi. "Hadi gel."
Başımı salladım ve peşinde takıldım. İkimiz birlikte mutfağa geçtiğimizde masanın etrafındaki sandalyelerden birine oturdum. Annem ağrı kesici ve bir bardak verince kendime su doldurdum. İlacı içip arkama yaslandım.
O sıra zil çaldı. Muhtemelen babam gelmişti. Annem mutfaktan çıktığında ben de başımı ovaladım.
Babamın geldiğine dair sesler kulağıma çalınırken oturduğum yerden kalktım. Koridora çıkıp yanlarına gittim. Babama sarılıp öptükten sonra elindekileri aldım. Mutfağa götürdüğümde annem de geldi ve birlikte masayı hazırlamaya başladık.
Hep birlikte yediğimiz yemeğin ardından salona geçtik. Ben dalgınca televizyonda dönen programı izlerken kapı açıldı.
Abim gelmiş olmalıydı.
"Herkese iyi akşamlar," diyerek tahmin ettiğim kişi geldiğini gösterdi. Herhangi bir tepki vermediğimde salondaki ikili koltuğa oturdu. Yanında biri daha vardı. Başımı kaldırıp baktığımda bu kişinin benim zihnimi dolduran kişi olduğunu gördüm.
Gözlerine bakıp önüme döndüm.
"Kızım abinlere çay getirir misin?" diyen annem ile başımı salladım ve oturduğum yerden kalktım.
Mutfağa girdiğimde iki tane bardak çıkardım ve doldurmaya başladım. Salona geri döndüğümde onlara doğru uzattım tepsiyi.
"Sağol abisinin gülü," dedi abim çayını alırken.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SON YOL MAHALLESİ
ChickLitBir kalbe, beyin ve kalp arasındaki o savaşı çıkaracak kişi geldiyse yandınız demektirdi benim lügatımda. Benim savaşım ne zaman başlamıştı bilmiyordum ama o savaş bir kere çıkmıştı bunu çok iyi biliyordum. Savaş. Adı gibi kalbime de savaşı getiren...
