4. Bölüm

7.8K 269 50
                                    

♬ Bölüm Şarkıları ♬

Bedo & Patron - Ölebilirim

***

"Sıradaki şarkımız uzaktan sevmeye mahkum olmuşlara gelsin," dedi açık radyoda yayın yapan kadın. "Ama asla unutmayın ki, hiç kimse sabit durmaz. Bıraktığınız yerde kalmaz. Bıraktığınız halde kalmaz. Gözünüzün önünde durmaz ömür boyu. Siz gidemeden biri gider ve elini tutuverir o kişinin. Siz de cesaretinizi gösterememeniz ile kalırsınız. Yapmayın dostlarım, gidin söyleyin ya! Ne olacaksa olsun! Fırtınalar koparsa kopsun, en fazla ne olabilir? Ya birlikte savrulursunuz, ya da siz tek başınıza. Savrulduğunuz yere karamsarca bakmayın ama eğer böyle bir şey olursa. Nereden biliyorsunuz yeni bir hikayenin başlangıcı olmadığını?" Derin bir nefes aldı. "Yine çok konuştum. Daha fazla uzatmadan şarkımızla baş başa bırakıyorum sizi. Sevdiğini haykırmayı unutmayın."

Yolumu hep tıkıyor yüreğimi eziyor
Umudum kesiliyor sabrım tükeniyor
Nefesim daralıyor gözlerim kararıyor
İçim nasıl sızlıyor, içim nasıl acıyor

Kucağımdaki ellerime çevirdim gözlerimi. Şarkı devam etti.

Dünüm bugünüm yarın oldu
Ben bilirdim onun haberi yoktu

Başımı kaldırıp camdan dışarıyı izlemeye başladım.

Saat 23.38

Ben ve Savaş Abi mahalleye geri dönüyorduk.

Hastanede pansuman yaptırmıştık. Elim daha iyi durumdaydı. Artık kaşınmıyordu.

Derdimi bilmezmiş sordu derdin ne
Dedim kalbime dokundun ya şu kalbime
Neden üzgünsün böyle ne kaybettin de
Dedim seni

Savaş Abi'ye çevirdim başımı. "Savaş Abi," dedim soracağım bir şeyin olduğu sinyalini vererek.

"Efendim?" dedi gözlerini yoldan ayırmadan.

"Özel olmayacaksa bir soru sorabilir miyim?" dedim.

"Sor," dedi. Sanki şuan ne sorsam cevaplayacak gibiydi.

"Daha önce hiç birini sevdin mi?" diye sordum merakla.

Benim bu zamana kadar hiç sevgilim olmamıştı. Hiç o konulara da merak salmamıştım. Boş gelirdi bana çünkü. İleride de benimle olmayacak biri için, hem benim hem o kişinin vaktini çalmak olurdu bu bence yalnızca.

Sorumun cevabını beklerken bir süre sessiz kaldı. Ardından konuştu. "Sevdim," dedi sadece.

"Kim peki?" dedim hemen. Bu adamın da arada bir kalbi olduğunu hatırladığım anlardan birindeydik. Hazır şimdi konumuz da buyken öğrenmek istiyordum.

"Geldik," dedi konuyu değiştirerek.

Araba durduğunda ona dönmüş olan bedenimi başka bir tarafa çevirmedim. "Söylemeyecek misin?" dedim.

"Akasya bu soru fazla özel," dedi gözlerime bakarak. "Vakti gelince öğrenirsin."

Ardından arabadan indi. Ben de hızlıca arabadan inip yanına gittim koşar adım.

"Peki peki," dedim heyecanla. "Güzel mi?"

"Çok," dedi derin bir nefes bırakırken.

"Bizim mahalleden mi?" dedim.

"Soru kotanı çok hızlı dolduruyorsun," dedi onların evine doğru yürürken.

"Kotam mı var ki?" dedim anlamayarak.

SON YOL MAHALLESİ Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin