8. Bölüm

6.8K 215 65
                                    

♬ Bölüm Şarkıları ♬

Sezen Aksu - Yansın İstanbul

***

Bir cümle bir insanda en fazla nasıl bir etki bırakabilirdi?

Savaş nişanlanıyor...

Bana öyle bakan o adam yarın akşam nişanlanıyor.

Canım yanıyordu. Kalbim kırıktı.

Ağlamak istiyordum ama yapamazdım. Burada kalacaktım.

Nişanlanıyorsa nişanlanıyor, dedi bir tarafım. Biz hayatımıza devam edeceğiz. Onsuz da yaşadık yine onsuz da yaşarız.

İdealist tarafım bunu söylerken kalbimin sesini dinleyen tarafım konuştu bu sefer.

Ama bize öyle baktı, öyle dokundu, öyle ilgilendi. Nasıl unuturuz?

Sahi, nasıl unutacaktım? Attığı mesajlar, söylediği sözler, dokunuşları ve kendisi. Nasıl unutacaktım ben bunları?

"Duydum ben de Benan'dan," dedi annem. "Aile arasında yapacaklarmış, yakınlar falan sadece."

"Hayırlı olsun," dedi babam.

Ben ise tek kelime edemedim. Hiçbir şey diyemedim. Ne diyebilirdim bu durumdayken?

"Ben yatmaya gidiyorum," dedim oturduğum yerden kalkarken. "İyi geceler."

Arkamdan iyi geceler dilediler. Salondan çıkıp odama geçtim. Nefes alma ihtiyacıyla balkona çıktım. Karşı eve düştü hemen bakışlarım.

Odasının ışığı kapalıydı.

Savaş Abi'nin.

Savaş'ın.

Belki de salonda yarın için konuşuyorlardı heyecanla. Yüzü gülüyordu belki de. Heyecanlıydı, mutluydu.

Benim aksime.

Ben ne haldeydim? Bitik hissediyordum. Koca bir hiçlik hissediyordum.

Odasına uzun uzun baktım. Işığının yanmasını bekledim bir aptal gibi. Odasına geçsin de balkona çıksın diye bekledim.

O sıra gözlerim doldu. Görüş açım bulanıklaştı. Çenem titredi.

Yarından sonra resmiyette de başkasının olacaktı. Parmağında başkasının yüzüğü olacaktı. Sevdiği kadının. Kalbindeki kadının.

Ellerimi kaldırıp gözlerimi sildim. Başımı gökyüzüne çevirdim.

O sıra odasının ışığı yandı. Oraya çevirdim başımı. Aptal kalbim heyecanla çarptı. Balkonunun kapısı açıldı. Sonra onu gördüm.

Bakışları direkt olarak benim balkonuma çevrildi. Gözleri beni bulduğunda uzun uzun baktık birbirimize.

Bu teması kesen kişi ben oldum. Arkamı dönüp balkondan çıktım. Telefonumu yatağımın yanındaki komodinin üzerine koydum ve yatağa girdim. Gözlerimi kapatırken sadece kalbimin sızısını hissediyordum.

***

Gözlerimi açtığım bugünün akşamı benim için sadece bir akşam değildi. Onun için de değildi. Sevdiği kadın ile buluşmasına attığı ilk resmi adımdı bugün.

Ailece hazırlanıyorduk. Üstüme giydiğim pembe elbisenin üzerinde gezdiriyordum gözlerimi karşımdaki aynadan.

Birazdan evden çıkacaktık ve nişana gidecektik.

SON YOL MAHALLESİ Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin