Unicode;
'ကျွန်တော့်ကို ဝမ်နဲ့လက်ထပ်ခွင့်ပြုပါ..'
နှစ်ထပ်တိုက်အိမ်လေး၏ဧည့်ခန်းအတွင်းလေးထုသည်ထင်ထားသည်ထပ်ပိုပြီးငြိမ်သက်နေ၏။လူစုံသည်ဟုမဆိုသာသော်လည်း ဧည့်ခန်း၏ထိပ်တွင်ရှိသောဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေသည့် ဦးလေးကြီးနှင့် အန်တီကြီးတစ်ယောက်သည် အပြုံးအရယ်လည်းမရှိသလို ခက်ထန်နေသလိုမျိုးလဲမဟုတ်ပေ။
သို့သော် အမျိုးသားတစ်ဦးဘေးထိုင်နေသည့်ကောင်လေးမှာမူထိုအမျိုးသားကိုတစ်ချက်ဝေ့ကြည့်ကာ မိဘနှစ်ပါးကိုလဲအရိပ်အခြေကြည့်နေသေး၏။အနည်းငယ်စိတ်လှုပ်ရှားဟန်ရှိနေသည့်ကောင်လေးသည် လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ကိုပွတ်တိုက်နေသေး၏။
'အားဝမ် ပါးနဲ့တစ်ချက်လိုက်ခဲ့..'
'ဗျာ ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့..'
ဧည့်ခန်းမှဦးစွာထွက်သွားသည့် ဦးလေးကြီးနောက်ခပ်ကုပ်ကုပ်လေးပါသွားသည့်ကောင်လေးကိုမျက်စိတစ်ဆုံးကြည့်ကာ စိတ်မချနိုင်ဖြစ်နေသည့်အမျိုးသားသည် ထိုကောင်လေးဝင်သွားသည့်အခန်းကို
လည်တစ်ဆံ့ဆံ့မျှော်နေ၏။
'ထိုင် အားဝမ်..'
ထိုင်ခုံတစ်ခုအတွင်းဝင်ထိုင်လိုက်သည့်ကောင်လေးသည် ဖခင်ဖြစ်သူ၏မျက်နှာကိုအရိပ်တကြည့်ကြည့်ဖြင့်။တည်ငြိမ်လွန်းသည့် လူကြီးသည်နည်းနည်းလေးမျှတုန်လှုပ်ဟန်မပေါ်။တရားသူကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်သည့်အလျှောက် အရေးကိစ္စများကိုစိတ်အေးအေးထားဖြေရှင်းခြင်းသည် ထိုလူကြီးကျွမ်းကျင်သည့်အရာဖြစ်သည်။
အသက်ကြီးသည့်လူကြီးတစ်ဖြစ်သည့်နည်းတူ မျက်မှန်တပ်ထားကာ သားဖြစ်သူကိုသေသေချာချာစိုက်ကြည့်သည့်လူကြီးသည် အင်မတန်တည်ကြည်ခန့်ညားသူတစ်ဦးဖြစ်သည်။
'အပါး..'
လက်ကာပြသည့်လူကြီးကြောင့်စကားပြောရန်အားယူနေသည့်ကောင်လေးသည် ချက်ချင်းရပ်တန့်လိုက်သည်။
ယခုအချိန်ထိုကောင်လေး၏ပူပင်နေစိတ်သည် ပတ်ဝန်းကျင်အပူချိန်ထက်ပင်မြင့်၏။မျက်ဝန်းလေးဘယ်ညာရွေ့ကာအရှေ့တွင်ထိုင်နေသည့်ဖခင်ရှေ့ခေါင်းလေးငုံ့ထား၏။
