İnan Bana//•Arcen

11

-☆-

Kapının biraz güçlü bir şekilde çalınması ile,uykumdan uyandım.

"Ariif!,akşam yemeğini yiyormuşuz oğlum.Hadi,hazırlan,aşağıda bekliyorum seni,masa ayırırım senin için."

Gözlerimi kırpıştırarak kafamı yastıktan kaldırdım,ardından yeni yeni kendime gelmem ile birlikte kafamı tekrar yastığa bıraktım.

"Off,sabah olmamış mı?"

Başım ağrıyordu.Ve uykumdan uyanmıştım.Beynimde,bilinç altımda direktmen neden burada olduğum,yaşananlar hemen aklıma geliyordu,uykudan uyandığım zaman.

Uyku,herşeyin çözümüydü.

Evet,uyku çözümdü.Çünkü uyurken hiçbirşey düşünemiyorsun.
Ama mesela ben,uykudan uyanınca direktmen bulunduğum yeri,veya en son ne yaşadıysam çok geçmeden kafamda yer alıyordu.

Bu son yaşadıklarıma kıyaslarsak; kısaca uykudan uyanınca,yüzüme tokat gibi çarpıyordu.

Yataktan kalkmış,aynanın karşısına geçmiştim.Saçım ve kıyafetlerim dağınık dağınıktı.
Bavulumu açıp içinden beyaz bir şort,üzerime mor bir T-shirt,beyaz çorap ve terlik alıp,giyindim,ardından saçımı düzelttim.
Tekrardan bavuluma yönelip parfüm aldım.Bir kaç fıs sıktıktan sonra vanilya kokusunun burnuma yayılmasıyla kendimi iyi hissettim.
Son olarak telefonumu da alarak kapıdan dışarı çıktık.Asansöre binerek 0. kata bastım yani galiba bu kattalardı.
Asansörden çıktım.Az ilerideki koca insan topluluğunu gördüm.O kadar fazlalık vardı ki bunalmaya başlıyordum.
Adımlarımı hızlandırıp etrafıma bakındım.Sonra bizim 2 sınıfın olduğu masayı gördüm,Aysel hocam bana el sallıyordu.Bağırsa duyulmazdı öyle bir kalabalık ve ses vardı çünkü.
Yanına vardığımda,hemen yanındaki sandalyeyi bana gösterdi.

"Hadi oğlum otur,yemekler gelir birazdan."

O kadar kalabalıktıki,daralmaya başlamıştım.Gözlerimi kapadım.

"Hocam, göğsüm daralıyor.."
Diyebildikten sonra hızla nefes almaya çalıştım.Gözlerim ise hâlen kapalıydı,öyle bir için daralmıştı ki gözlerimi açsam iyice nefes alamazdım.

"Arif,sakin ol lütfen,ağzına ventolini sıkıyorum şimdi."

Aysel hoca,bana ventolini sıktı.Gitgide nefesim düzeliyordu.Ama gözlerimi açamıyordum.

"Astım ilacı sıktım sana,iyi ki yanımda getirmişim."

Gözlerim hala kapalıydı.Kendimi rahatlatmaya çalışıyordum.

"Arif gözlerini açabiliyor musun?"

"Açabilirim hocam ama..rahatlamaya çalışıyorum sadece."

"Tamam.Yemek gelene kadar,ne zaman kendini iyi hissediyorsan gozlerini aç oğlum."

"Tamam,hocam."

Gözlerim kapalıydı.Açarsam tekrardan kötü olabilirdim,ama nefes alışverişlerim düzelmişti.
Panik atak,astım,aniden gelen zorla nefes alma,daralma,bunalma falan filan...
Gerçekten sıkılmıştım.Hemen,aniden yaşayabiliyordum bunları.Rehberlik hocası da şuan yanımda olmasa nasıl başa çıkardım,bilmiyordum.

Gözlerimi yavaş yavaş açtım.Etrafa telaşlı bakışlarla göz gezdirdim.Gözlerimi yere diktim ve biraz düşündükten sonra lavaboya gitme kararı aldım.
Ayaklanıp hocaya döndüm.

"Ben bir lavaboya gideyim.."

Aysel hoca etrafına bakındı.Tekrardan bana dönüp konuşmaya başladı.

"Çok kalabalık,lavabonun yerini bulabilir misin Arif,bir çalışanı çağıralım mı?"

Tekrardan etrafa hızlıca göz gezdirdim.

"Yok hocam.Ben bulurum.Asansörden çıktıktan sonra yakında bir yerde görmüştüm."

"Tamam oğlum,dikkat et.Yemeğin soğumasın hemen gel."

"Tamamdır hocam."

Hoca,dikkatli ol dediğinde,bir anda aklıma gelen şeyler ile korkmaya başlamıştım.
Yutkunup arkamı döndüm.Ve yavaş adımlarla etrafıma bakarak yürümeye başladım.
Acayip derecede tedirgin olduğum için adımlarım hoşlanmış,ama yine de bir sağa,bir sola etrafa bakmayı ihmal etmedim.
-Arifin sandalyeden kalkıp davranışları ve konuşmaları da dahil gidene kadar Cenan, onu izlemişti.-

Lavaboya ulaştığımda da,benden başka kimsenin olmadığını gördüm...
Koskoca otelde,bu olayların üzerine tek başına buradaydım.Ve büyük olasılıkla suçlu katil de; bu otelde biryerlerde,belki kalabalığın arasında,belki gizlice saklanmakta,belki de beni takipteydi...hissediyordum.

Bu düşüncelerin arasında lafı kısaca söyleyecek olursak,bu aranan katilin bu otelde olabileceği ihtimali, yüksekti.

Düşüncelerin arasında boğulurken kafamdan terler akmaya başlamıştı.Hemen işimi hallettim ve elimi yüzünü yıkamak için musluğu açtım.
Soğuk suyu yüzüme birkaç kez çarptıktan sonra,ter içinde kalmış kafamı elimle sulamıştım.
Ardından peçete ile saçımı kısa sürede kurutmuş,şekil vermiştim.
Saçım öncekine göre daha iyiydi.Biraz daha bekleyip,iyi olduğumdan emin olduktan sonra lavabodan çıktım ve alelacele masamıza doğru yürümeye başladım.

Masaya yaklaşınca,adımlarımı yavaşlatmış,sandalyemi çekip oturmuştum.Yemeklerin de gelmiş olduğunu farkettim.

"Arif,oğlum biraz daha geç gelseydin yemeğin soğuyacaktı.Hadi,yemeye başla."

Otelin yemeğini yemeye başlamıştım.
Ama,kafamda dönen düşünceleri düşünmeden duramıyordum.Daha fazla düşünürsem kötü olabilirdim.Kafamdaki düşünceleri kafamdan atmış,yemeğime odaklanmıştım.
Aniden düşüncelerim beni ele geçirmişti,bu da benim farklı kötü senaryo,düşünceleri düşünmeme yol açmıştı.

Beynim zonkluyordu.Tek elimi saçıma götürüp oynamaya başladım.Şuan hiçbirşey düşünmüyor,beynimi rahatlatmaya çalışıyordum.Kafam biraz olsa da dağılınca,yemeğimi yemeye devam ettim.

Ardından,arkadan bir çığlık sesi yükseldi.

Gözlerim aniden irileşmişti.olduğum yerde donakalıp,tabağıma bakıyordum.
Sonra herkes ayaklandı,sakinliğimi biraz da olsa korumaya çalışarak, kafamı sesin geldigi yine çevirdim.

Sonra müdürün sesi geldi.

"SAKİN OLUN LÜTFEN,YANLIŞ ANLAŞILMA OLMASIN!BİRİSİ DENGESİNİ KAYBEDİP KAFASINI DUVARA VURDU VE BİRAZ HASAR ALMIŞ DURUMDA.BİZ İLGİLENECEĞİZ,KORKACAK BİRŞEY YOK!"

Anons ile konuşma yapmıştı.İçime şu serpildi resmen.

"Oh.."

Kimsenin duymayacağı bir şekilde,rahatlamanın da verdiği etki ile,bir oh çekmiştim.
Kafamı tabağına çevirip gözlerimi kapadım.

"Arif iyisin değil mi evladım?"

"İyiyim hocam.Aniden panik yaptım da.rahatladım şimdi.yemeğimi bitirip odama gitmek istiyordum ama uykum kaçtı."

Aysel hoca hemen konuşmaya başladı.

"Oğlum,sen de hazırlan!madem uykun yok,hemen yandaki clube
okuldaki öğrencilerden isteyenler girecekmiş,sen gelmeden önce konuşuyorlardı duydum bende.Siz öğrenciler böyle takılmayı seversiniz,kafanı dağıtmış olursun."

Club mü?

-☆-