İnan Bana//•Arcen

17

-☆-

Yatağımda oturmuş,kafayı yiyordum.O cenan... inanamıyordum.
Bu garip bakışlarının arkasında bu anlattıkları...benden şüphe duyduğu vardı.Bana atılan iftiraya inanmıştı.Kuzenim felan diyordu,onu da dövmüşler.Sinirden gözü döndü.O kadar korktum ki...
Beni öldüreceğini sandım.Ya da sanmadım değil,öyleydi.Tutmasalardı şuan yaşamıyor olurdum.Oturduğum yerde yine titremeye başladım.
Emre...
Aklıma Emrenin gelmesiyle nutkum tutuldu.O da kötü durumdaydı,hissediyordum.Şuanki yaşananları ona nasıl anlatacaktım?
Her birşey düşündüğümde sanki beynime kurşun giriyordu.
Zoraki bir şekilde yatağımın içine girdim.Sadece ağlıyordum,tek istediğim bir an önce uykuya dalmaktı,çünkü uyku,çözümdü.

-☆-

Mutfakta başımı masaya koymuş, duruyordu Cenan.Ömer ise ayakta bir oraya bir buraya yürüyerek,cenana söylenip duruyordu.

"Abi,sen neden böyle bir anda daldın ki?Tamam kuzenin Metin çok kötü hâlde,onun siniriyle de sorgulamadan o çocuğa daldın.Suçlu değil de demiyorum sana ama...o çocuk bırak birilerini öldürmeyi,birilerini bile dövemez.Çocuk ne biçim titriyordu,rol yapmıyordu anlayabiliyorum ben." Ömer tiyatro ile uğraştığı için böyle söylemişti.

Cenan sinirlenerek ayaklandı.

"HİÇBİRŞEY BİLMİYORSUN ÖMER!HİCBİ ŞEY!O DAVRANIŞLARI HER ZAMAN AKLIMDA,AÇIKLAMASIZ OLAMAZ BU DAVRANIŞLARI!O BİR SUÇLU ANLAMIYORSUNUZ!"

Sinirli bir halde konuşmasının ardından Ömer tam konuşacaktı ki,cenan mutfağı terketti.Ömer üstüne gitmek istemedi çünkü kendisinin içinde az önceki dediği gibi hâla çözemediği şeyler vardı.Ve öncelerden bazı sebepler yüzünden birsüre akıl hastanesinde kalmıştı.Ömer onun için endişeleniyordu çünkü bu hâli onu tekrar hastaneye kadar gidebilirdi.Hemen o da peşinden gitti.

-☆-

"İyi misin,Arif?"

Sabah olduğu gibi Atakan ve Aysel hoca yanıma gelmişlerdi.Bu polisler biraz ısrar etse de,telsizden komiser olduğunu düşündüğüm kişi izin verin gibi şeyler söylüyordu.

"Ben..sayılır."

Bu psikolojim ile ancak bu kadar oluyordu,'sayılır'.

"Hazırlan Arif,okula gitmemiz gerek.Sınıfımı senin sınıfına aldıracağım hep yanındayım tamam mı?"

Okulda bana berbat bir şekilde davranacaklarına emindim.Atakana itiraz etsem kabul etmeyeceği için hazırlandım,birlikte polis arabasına binip okula doğru yol aldık.
__________

Ve okula giriş yaptık,benim için cehennem olan yere.
Herkes bana bakıyor,tekrar atağımın tetiklenmesini sağlıyordu.Karşımda birden fazla cenan vardı,aynı bakışlar,çok insan.
Atakan beni kolumdan tutup boş sınıfa getirdi.

"Sakin ol,Arif.Onlar gerçekleri bilmiyorlar ama öğrenecekler."

"Atakan... Emre."

Emreyi dememle Atakan duraksadı.
"Ona anlattın mı?"

Gözlerim dolmaya başladı.
"Bundan korkuyorum işte,nasıl anlatacağım?"