İnan Bana //•Arcen

12

-☆-

"CLUB MÜ!?"

Tabii ki de,her zamanki olduğu gibi Emre'ye gün içinde tüm olan bitenleri anlatmıştım.
Benim ile aynı tepkiyi vermişti, Emre.Odaya çıkıp Emre'yi görüntülü aramıştım..yani club meselesine ne diyecekti ki,bu şaşırmasından cevabı anlaşılıyordu.

"Arif.Bak ya sana birşey olursa...şu yaşananlara rağmen club diyorlar..sizin okul deli,kardeşim."

Evet..kötü bir fikirdi,ama gitmek istemiyor da değildim.Bu odada düşüne düşüne kafayı bozardım.Bir umutla konuşmaya başladım.

"Emre,bu odada uzun vakit geçirirsem kafayı yerim herhalde.Panik atağım,aklıma gelen kötü şeylerden dolayı beni tetikliyor.Anlattım sana da,bugün bir anda kendimi düşüncelerden dolayı kötü hissetmeye başladım.İzleniyor gibi de hissetmiş olabilirim hatırlamıyorum bile o süreci.Hani bir denese-"

"Arif.."

Emre'nin sesi boğuk,titrek çıkmıştı.Gözü kapalıydı.Gözlerini açtığında ise,bakışları beni korumak istercesine,endişe ve korkuyla bakıyordu.

"Senin düşüncelerin,seni tetikliyorda,benim düşüncelerim,beni tetiklemiyor mu?"

Konuşmaya devam etti.

"Geçen bir kabus gördüm.Seni o kadar düşünüyorum ki,iyi mi,başına birşey geldi mi,diye..."

Yutkundu,ve konuşmasına devam etti.

"Yanına gelebilsem keşke!Özür dilerim..."

"Emre ne olur özür dileme,iyiyim ben.Sen diyordun ya,her bir aramamda,mesajımda anında cevap vereceksin diye.Senin için anında da dönüyorum.Ama bu kafamı dağıtmam lazım yoksa düşüne düşüne panik yatağımın en dibini yaşayacağım.Elimde değil...Asıl ben  özür dilerim."

Emre'nin gözünden bir yaş aktı.Hemen ağlayan birisi değildi o.
Duruşunu hâlâ koruyordu.Burnunu çekti.

"Yeter artık.Sen o kadar küçük geliyorsun ki gözüme,bir bebek,bir çocuk gibisin.Hiçbir suçun yok.İşte bende düşüne düşüne,buralara kadar geldim.Lanet olsun ki yanına gelme şansım yok.."

Evet,Emre de kafasındaki düşüncelerle çok korkmuştu.Ve şimdi bir anda içini dökmüştü.O kolay kolay bu hâle gelmezdi,benimle konuşması, ona iyi gelmiştir.Onun için de çok üzülüyorum gelemiyor yanıma.Bahsetmese de,ailesi katıydı.Okulunu değiştiremezdi.Yanıma sıklıkla gelemiyordu,ailesi yüzünden.

"Tamam..senide anlıyorum.sadece senin iyiliğini istiyorum ondan böyle endişeliyim.çağrılarıma ve mesajlarıma,salisesinde dönüyorsun,nokta!."

Yüzümde hemen gülümseme oluştu.

"Hiçbir zaman itıraz etmedim ki Emre.ama sende kötü düşüncelerden uzak dur Emre ya,iyi düşün hep.İçinde birikmiş gibiydi.İyi gelmiştir umarım birlikte konuşmamız."

Oda gülümseyerek konuşmaya başladı.

"Gerçekten çok iyi geldi Arif.Bir an düşüncelerin arasında kaldım,ne yapacağım ben diye.Zar zor kurtuldum seni aradım,ama yine o düşünceleri,kötüenaryoları neyse kafamda toplanmıştı.Ulan bende kafayı gitgide bozuyorum.
Ama merak etme,iyiyim şuanda.Sende kafanı yormayacaksın tamam mı?Dikkatli oluyorsun ha.Uçmayayım burdan sana.Çok fazla da durma,neyin ne olacağı belli olmuyor ki!Her aradığında birşey olmuş oluyor.Neyse hadi,iyi ol,iyi davran kendine görüşürüz canım kardeşim."