İnan Bana //•Arcen

14

-☆-

Gözlerimi araladığımda,herkes otobüsten aşağı iniyordu.Mola mı, yoksa geldik mi diye rehberlik hocasına bakmak için kafamı sola çevirdim.

"Moladaymışız oğlum." Bu yorgunlukla molaya kadar uyumuşum.Kafamı sallayıp ayaklandım,sonra telefonuma baktım.Saat gecenin 3.30'uydu.
Otobüsten inip bir kenara oturdum,üşüyordum.

Adım sesleri duymaya başladım.Ses yaklaşınca,kafamı yukarıya kaldırdım.Gelen Atakan'dı (Kişi değişimi yaptım,Mete değil artık,Atoo🫶)
"Arif?" bana seslenmesiyle ben de konuştum. "Ha,Atakan?İyi misin?Yine birşeyler olmuşta."

"Evet,club'den çıkarken sana baktım ama göremedim seni oğlum.Sen iyi misin?"

"Yine atak geçirdim ama otobüste dinlendim ya,gelene kadar uyumuşum." Atakan gülerek eğilerek bana sarıldı.Ben de ayak uçlarıma çıkıp ona sarıldım.
"Kardeşim korkuttun beni.Birşey olduğunda beni bul,kimseyi tanımıyorsun bu okulda."
"Rehberlik hocam da var,Aysel hoca.Zaten bu okulda kalamazdım o hoca da olmasa.Sen de benim abim gibisin bu okulda ilk arkadaşımsın.İlgileniyorsun benimle,çok sağol gerçekten."

Birbirimizden ayrıldığımızda,ellerini saçlarıma getirip karıştırdı.
"Tabi oğlum,her zaman yanındayım.Okulu hep gezer dolaşırım da,sana hiç rastlamadım ya.Önceden tanışsaymışız keşke.Okulda bir sorun yaşıyor muydun önceden?" Sonra da mola verdiğimiz benzinliğin etrafında olduğumuz kaldırımlara oturduk.

"Yok yani,sadece panik atak geçiriyordum diğer öğrenciler bana baktığında.Bazenleri rehberlik odasına gidemeden lavaboya giriyordum,kendi kendimi sakinleştiriyordum."

"Arif,onlar senin hep tek olduğun için bakıyorlardır.Hemen hemen herkesi tanırım bu okulda.Herkeste birbirini.Eğer aniden atak geçirirsen,rehberlik hocasına veya bana gel,tamam mı?"

"Tamam Atakan merak etme,tekrardan çok teşekkür ederim."

Gülümseyip bana baktı ve kolunu omuzuma attı ve omuzumu sıvazladı,ben de ona gülümsedim.İyi ki onunla karşılaşmışım.Bana yardım ediyordu,hayatımdaki en değerli insanlardı bunlar.Ne Emre,ne Aysel hoca Atakan olmasa yaşayamazdım.Hayata tutunma sebeplerimdi onlar.Özellikle de Emre... aklıma onun gelmesiyle elime telefonumu aldım.Ve onu görüntülü aradım.
Çok geçmeden geri dönmüştü.

"LAN ARİF MESAJLARIMA BAKSANA AMINA KOYAYIM ÇILDIRIYORUM BURADA!"

Telefonu açmasıyla bağırması bir olmuştu.

"Lan tamam sakin ol anlatıcam herşeyi."

"Deli etcek bu çocuk beni ya.HANİ BAKACAKTIN YA!"

"Emre dur kardeşim ya,bak Atakan'da burada."

"Aa,göstersene lan merak etmiştim."

Kamerayı Atakana çevirdim.Atakan el salladı.

"Selam!"

Emrede el sallamıştı.

"Selam ben Emre.Arifin en yakın arkadaşıyım.Kendisi tüm mesajlarıma çağrılarıma anında cevap vereceğim demişti de,ondan bağırdım başta."

Emre tekrar konusmaya devam etti. "Oğlum nerdesiniz lan dışarıda bu saatte?"

Atakan konuşmaya başladı.
"Yine birşeyler oldu galiba,moladayız geri dönüyoruz."

"'NE!?"

Emre gözlerini kapatıp kafasını geriye attı.Çok sinirlenecekti büyük ihtimalle.

"BEN ANLAMIYORUM ABİ YA!"