İnan Bana//•Arcen

22

-☆-

"Arif,sen sınıfta beni bekle olur mu?"

Sonunda öğle arası gelmişti.Arifin merak ettiği şeyi öğrenmeye çalışacaktım.

"Tamam,ama hemen geri gel olur mu?" dedi ve ona sarıldım.

"Merak etme,geleceğim." diyip sınıfımızdan çıktım.

Aklımda Ömere gitmek vardı,çünkü o da hastanede birşeyler söylüyordu ama Cenan gibi tamamlamayıp gitti.Ona sorabilirdim.
Sınıflara kafamı uzatıp Ömeri aramaya başladım.Hiçbiryerde bulamadım halbuki 1.90 çocuk.
En son bizim sınıfın yani kalmıştı,orada olmaz diye oraya bakmamıştım ama bir baktım Ömer arkada.

"Salak kafam."

İçeriye adımlayacakken sınıftan birkaç kişi önüme atlayarak kolumu tuttu.

"Hop,sen kimsin?"

"Yeni gelen çocuk galiba bu oğlum."

Hepsine bakmaya başladım.

"Ne istiyorsunuz?"

Bir tanesi kapının ardından hemen öne atıldı.

"Sen burada ne arıyorsun?Herkes kafasına göre giremez bu sınıfa.Bir sakatlık çıkmadan uza hadi."

"Noluyor burada?"

-Ömer

Kapıya doğru baktığımda sınıftakilerin Emreyi sıkıştırdığını gördüm.Hemen yanlarına doğru koştum. "Noluyor burada?"

"Oğlum bu sınıfa herkesin girmesine göz mu yumacağız amk."

Sinirle kolunu tuttum.

"Yabancı birisi değil.Bırakın onu,işimi zorlaştırmayın."

Hepsi Bana baktı ve dışarı çıkmaya başladılar.Emreye baktım.Arkalarından bakıyordu.

"İyi misin,birşey yaptılar mı sana?"

"Ha?yok..birşey yapmadılar.Teşekkür ederim yardımın için."

Gülümsedim "Rica ederim,onlar herkese karşı öyleler pek takma.Sen neden geldin peki?" diye soru sordum.

Gözlerini kaçırdı. "Iıı şey...sana birşey soracaktım onun için geldim."

Tek kaşımı kaldırıp bakmaya başladım.Umarım düşündüğüm sey değildir diyerek kolumu tutup peşimden gelmesini sağladım.

"N-nereye gidiyoruz?"

"Dışarıda konuşalım."

Birlikte okulun bahçesine çıktık ve bir banka oturduk.Kafamı ona doğru  dönerdim. "Evet,ne soracaktın Emre?"

"Şöyle anlatayım.Cenan,Arifin yanına gelmişti,görmüşsündür diye tahmin ediyorum.Sonra Arifin peşinden  lavaboya geldi konusmaya başladı.Pişman olduğunu söyledi ona,sonrasında da 'Daha önceden farkına varabilirdim,ama yapamadım,çünkü' dedi ama devamını getirmedi.Sonra kalkıp gitti.Ben de sen biliyorsundur diye sana sorayim dedim."
Çaresizce gözlerimi yere diktim.Onun sorununu ona sormadan anlatamazdım kimseye.Çünkü bana güvenip anlatmıştı.Tek ben biliyordum,zamanında akıl hastanesinde kaldığını.

"Emre." dediğim an gözlerimin içine bakarak bana odaklandı. "Ona sormadan birşey anlatamam,kusura bakma özür dilerim.Ona gidip sorabilirsin ama söyleyebilir mi bilmiyorum,ya da sen sorduğunda elinde olmadan farklı tepkiler veredebilir..."

Kaşlarını çattı ve bakışlarını yere kaydırdı. "Şey,anladım..yani açıkça anlatabilsen daha iyi anlayabilirdim ama,bu yaptığın doğru birşey.Arkadaşının güvenini boşa çıkarmadığın için çok sevindim."

Yanaklarımın birden yandığını hissettim ve bakışlarımı ondan çektim.Böyle dediğine çok sevinmiştim ve anlam veremediğim bir şekilde kızarmıştım.

Tekrar ona döndüm gülümseyerek "Teşekkür ederim Ömer ben kalkayım,sonra görüşürüz." dedi ve ayaklandı,onun ayaklanmasıyla bende ayağa kalktım.Be nde gülümseyerek
"Ne demek,rica ederim Emre.Sınıfa çıkacaksan birlikte gidelim." dedim.
"Evet ben de sınıfıma gideceğim,gel hadi." dedi ve elimden tutarak hızlıca çekiştirmeye başladı.

Sınıflarının önüne geldik.Bana bakarak gülümsedi.Fark ettim ki bana her gülümsediğinde hoşuma gidiyordu.Çok güzel gülüyordu.İlk defa bir erkek hakkında böyle düşünüyordum.
"Görüşürüz Ömer." dedi ve sınıfıma girecekti ki kolundan tutup biraz kendime çektim.

-Emre

Sınıfa girerken Ömer birden kolumu çekerek kendine yaklaştırdı,bu ani hareketine karşı anlam veremeyerek kızarmaya başlamıştım.
Kulağıma doğru eğildi,sıcak nefesini tenimde hissettiğimde de tekrardan daha fazla ensemden kulağıma doğru kızarmaya başladım.

Yutkundu."Emre..Arif Cenanı affedebilecek mi?"
Kısık sesle konuştu ve her bir konuşmasında nefesi tenime çarpıyordu.Gerçekten biraz fazla kızarmıştım neden kızardığıma anlam veremeden bir başka temasıyla birlikte daha fazla kızarıyordum.
Titrekçe bir nefes verdim. "Bilmiyorum...Cenanın ne yaşadığını da bilmiyoruz ama Arifin yaşadıkları tam bir tramva.Zor affeder." dedim ve sınıf kapısının hemen yanına geçtik.
"Evet Cenanın yaptığı şeyler çok kötüydü,ne kadar dıştan kişiliği öyleymiş gibi gözükse de,göründüğü gibi değil.Onun da nedenleri var...Şu an da en yakını benim.Herşeyini biliyorum onun.Dediğim gibi anlatamıyorum ama,Ariften şüphelenmesinin de sebebi var..." yutkunup ona bakmaya başladım. "Anlattıklarını Arife anlatacağım.Ama ne tepki verir bilmiyorum.Ne yasadıysa arkadaşını düşünüp önemsiyorsun Ömer.Arife bu dediklerini anlatırken anlamasını sağlamaya çalışacağım.Tekrardan çok teşekkür ederim,Arifindaha fazla tek başına bırakmayayım merak etmiştir,görüşürüz." gülümseyerek konuşmuştum.Bankta otururken kızardığı gibi tekrardan kızardı.

"Beni anlayabildiğim için ben de sana teşekkür ederim Emre.Ben de Cenana bakayım.Sonra görüşürüz." dedi ve gülümseyerek yan sınıfa doğru yürümeye başladı.Sınıfının kapısına doğru yaklaştığında arkasını dönüp bana el salladı.Ben de gülümseyerek el salladım ve sınıfıma girdim.

-☆-

Şöyle bir bölüm yazayım dedim,yazım yanlışları olabilir okumadan atıyorum.Sonraki bölümü uzun yazarım ve çok geçmeden de ikiliyi barıştırırım çünkü baya bölüm oldu,ilk başlarda hikaye konusundan dolayı başlar uzun sürdü,sonra okunmaların az olduğunu görünce uzattım.Ama şimdi de herşey düzeldi,istediğiniz gibi yazmaya çalışacağım.Yb de görüşürüzzzz<3