İnan Bana //•Arcen

19

-☆-

Emre'

Hepsi sandalyelere oturdular.Gözüm hepsi arasında gidip geliyordu ama Ömere bakınca utanıyordum.O olmasaydı belki de kan kaybından ölmüştüm bile.Ona karşı çok mahçuptum...

"Kanka dinlenip herşeyi anlatıyosun bize." Arifin konuşmasının ardından Ömer konuşmaya başladı.
"Ben anlatırım size,yormasın kendini" dedi ve bana baktı.Bu hareketi nedensizce beni utandırmıştı.

Arif'

Ömere Cenanın arkadaşı olan kişi misin diye soracaktım çünkü meraktan deliriyordum.

"Ömer,birşey sorabilir miyim?" Ömerin gözleri benle buluştu. "Tabii,seni dinliyorum."

Nefes verip konuşmaya başladım.
"Sen şu..Cenanın arkadaşı olan Ömer misin?"
dememle yutkundu,gözlerini  yere doğru dikti ve sadece kafasını sallamakla yeltendi.
"Biliyorum sen suçlu olamazsın.Bunu ona da anlattım...ama Cenan anlamıyor işte.Kuzeni kanlar içindeydi,hâla yoğun bakımda.Kendi şüpheleri de var karakolda anlatmıştır zaten.Ama öyle üzerne girmedim çünkü.."

dedi ve sustu.
"Çünkü ne?" cevap vermedi.
"Ben kalkayım..Emreye daha fazla rahatsızlık vermeyeyim."
Emre kaşlarını çatmış Ömere bakıyordu.
"Ne rahatsızlığı!?Sen olmasan şuan hayatta bile olmayabilirdim Ömer,ve kendimi sana borçlu hissediyorum." demesiyle duraksadı.

"Ne borcu Emre?Lütfen,bir daha öyle şey dediğini duymayayım." Emre onu izliyordu.Ömer de ona baktı bir süre sonra da bizlere baktı.

"Ben gideyim artık,sonra görüşürüz."
Tam arkasını dönüp gidecekti ki ona seslenmek için ağzımı araladım. "Ömer!" dedim ve bana sorgulayıcı bir şekilde baktı.

"Sen orada ne diyecektin,yani 'çünkü' dedikten sonra?"
Ömer bir süre öyle durdu.

"Söyleyemem,özel bir durum.Merak etme seninle alâkalı değil.Umarım Cenan senin suçlu olmadığını anlar Arif,görüşürüz." Tam gidecekti ki bu sefer Atakan onu durdurdu.

"Ömer!" Ömer bu sefer de Atakana döndü.Elini ensesine atıp gözlerimi kapayarak kafasını geriye doğru attı,boynunu kutlanırken ağzından ufak sesler çıkmıştı.Bunu fark eden Emre anlam veremeyerek nefesini tutmuş,Ömerin bu hareketini izlemişti.

"Metin yoğun bakımda mı?" dedi Atakan.Ömer sorusunu yanıtladı. "Evet..Ama iyiye gidiyormuş.Onu hastaneye götürdüğün için de çok teşekkür ederiz." demesiyle Emre ile birlikte Atakana baktık.Atakan ikimize de bakıp konuşmaya başladı. "Doğru siz bilmiyorsunuz,ben size anlatayım." "E hadi ben kaçtım." el sallayarak kapıya doğru yürüdük. "İyi hadi görüşürüz." dedi Atakan.
Sonra bize döndü ve anlatmaya başladı.

_____

Çığlık seslerinin gelmesiyle birlikte gelen sese doğru koşmaya başladım.Ses bodrum kattandı.Birkaçkişinin de bodrumdan çıktığını gördüm.
Kapıya baktığımda da birkaç kişiyi gördüm.
"Ne oluyor burada!"
"İçeride...içeride biri var!"
Hemen içeriye daldım.Karşımda kanlar içinde yatan bir çocuk gördüm.Kim olduğuju bilmiyordum,hızla yanına yaklaştım ve bu kişinin Cenanın kuzeni Metin olduğunu gördüm.Baygındı.Onu hızlıca kucaklayarak dışarı çıkardım,sonra ambulans geldi.Metini ambulansa yerleştirdim ama onunla birlikte gidemedim,çünkü okul çıkışından koşan Arifi ve ona doğru yaklaşan Rehberlik hocasını görmemle hemen yanlarına doğru koştum.

_____

"Böyle oldu işte" dedi Atakan. "Anladım."
"

Ben ne zaman çıkacağım buradan?"
diye soru sordu Emre.

"Şimdi sen dinlen,bizi bilgilendirirler.Kalkacak halde değilsin zaten,tüm vücudun yara izi ve morluklara dolu.Atakan polisi aradı zaten,annenle de birlikte artık tutuklanmışlardır." dedim.Kafasını salladı. "Ben hastanedeyim siz gidin isterseniz." "Olmaz,senin yanındayız.Biz hemen dışarıda bekleriz seni." "Tamam o zaman." dedi ve Atakan ile birlikte odadan çıktık ve hemen karşıya oturduk.Odada 3 kişi vardık resmen,doktor dinlensin demişti ama neyseki bizim 3 kişi odada olduğumuzu görmemişlerdi.

__________

Eve doğru yürüyordum.Cenana birşeyler uydururdum artık,onların yanında yani Arifin yanında olduğumu öğrenirse kızardı.Belki onun suçlu olmadığını kabul edebilirdi ama beyni onu tetikliyordu.Başkalarına anlatamam özeliydi çünkü,tek ben biliyordum; akıl hastanesinde de iyi değildi.
Vicdansızlar...

__________☆

Doktorlar Emrenin 1 gün hastanede kalıp taburcu olabileceğini,evde de hep dinlenmesi gerektiğini söyledi.Aradan 1 gün geçmiş Emreyi benim kaldığım yurda aynı odaya yerleştirmiştik.Emre bir süredir dinleniyordu.Yarın okul olduğu için ben de erkenden yattım.

-☆-

"Bu nasıl hâla okula gelebiliyor?"

"Katil bu,gitmeyin yanına."

"Rol yap sen zaten."

"Böyle yüzsüzlük görmedim ben.Senin yüzünden ailem beni okuldan alacak,mutlu musun cinayet işlediğinde?"

Herkes bana laf atıyordu.Ellerim titredi,stres olmuştum ama sorun etmedim,çünkü hep böyle davranacaklardı.

Sonra birinin bana yaklaştığını gördüm.Bu cenandan başka kimse değildi.
Yanıma çatılı kaslarıyla beni süzdü.Yakından benden biraz uzun olduğunu farkettiğim -ilk defa karşı karşıyaydık- çocuk,başparmağını omuzuma dürterek konuşmaya başladı.

"Neyin ne olduğunu gayet iyi biliyoruz.Artık rol yapmana gerek yok çünkü polislerle sarılı okul,kimseye birşey yapamazsın.Anladın mı,Güloğlu?"

Bu çocuk ve okuldakiler çok saftı.Büyük ihtimalle okulda tek dolaştığım için,suçlu da bi olasılıkla yakasını ele vereceğini anladığı zaman bu iftira bana atılmıştı.Cenanın bu dediklerini çoktan yediremez,gözümden yaşlar süzülürdü ama artık psikolojim yerlebir olmuştu.

Ona doğru bir adım attım.Yüzlerimiz çok yakındı,burun burunaydık.Kafamı hafif yukarı kaldırıp gözlerinin içine öfke,bir o kadar da anlamsız bakmaya başladım.O da bana hafiften üstten üstten bakıyordu.Bu hareketimle birlikte yutkunup geriye doğru bir adım attı.Tekrardan bir adım atıp burun buruna geldik.

"Neyin ne olduğunu bilmiyorsun-uz." son lafima çoğul eki getirip kafamı arkadaki duran öğrencilere çevirdim.Tekrar kafamı hafiften kaldırıp ona çevirdim o da aynı şekilde hafif üstten bakıyordu.

"Yapmayın...rol yaptığım felan yok benim.Gün gelecek tüm gerçekleri öğreneceksiniz,cenan." diyip ellerimi göğsüne yerleştirip ittim.
Onlar da masum olduğumu bir gün öğreneceklerdi,öyle umuyordum.

-☆-

Selam herkesee.
Sonraki bölümde biraz zaman atlaması yaşayacağız ve şu ilk bölümdeki zamandan sonrasını yazmaya başlayacağım.Kontrol etmeden atıyorum yazım yanlışı olabilir.
Seviliyorsunuz,kendinize popüler davranın,sonraki bölümde görüşürüz 🙌♡