အခန်း ၃၉။ အချစ်ကြီးသူကလဲ့စား ၁
တံခါးဘလဲလ်သံကြားလို့သိင်္ခကျော်စွာတစ်ယောက်ပေါင်ပေါ်ကဂစ်တာကိုချကာအောက်ထပ်ကိုပြေးဆင်းသွားလိုက်သည်။ အိမ်မကြီးရဲ့ဘဲလ်နဲ့ သိင်္ခအခန်းအတွက် ဘဲလ်ကိုသီးသန့်ခွဲထားတာမို့ သိင်္ခဆီလာတဲ့ဧည့်သည်ကို အိမ်ထဲကဘယ်သူမှ မသိလိုက်ရပဲ အခန်းထဲခေါ်နိုင်သည်။ အဓိကကတော့ ကြည်ဝေထွန်းပေါ့။ သူပြဿနာရှာပြီးတိုင်းသိင်္ခအိမ်မှာလာပုန်းနေကျလေ။ဒီညလည်းပြဿနာရှာလာပြန်ပြီထင်သည်။ဒီညအိမ်လာအိပ်မယ်လို့ဖုန်းကြိုဆက်ထားပြီးဖုန်းထဲမှာလည်းသူ့အသံကမကောင်းဘူး။
“Bro…ဘယ်လိုဖြစ်တာတုန်း”
ကြည်ဝေထွန်းကကားကိုတစ်နေရာမှာသွားအပ်ခဲ့ပြီးလမ်းလျှောက်လာခဲ့ပုံရသည်။ အိမ်ထဲကိုမ၀င်သေးပဲ အုတ်တံတိုင်းထောင့်အကွယ်မှာကပ်နေ၍မေးသည်။
“အိမ်မှာလူကြီးတွေရှိလား”
“မရှိဘူး ညစာသွားစားကြတယ်”
အမှောင်ရိပ်ကနေလမ်းမီးရောင်ထဲရောက်လာမှကြည်ဝေထွန်းရဲ့မျက်နှာကိုမြင်လိုက်ရသည်။သိင်္ခမှာသူငယ်ချင်းကြီးရဲ့စုတ်ပြတ်နေတဲ့မျက်ခွက်ကိုကြည့်ပြီးထခုန်မိတော့မတတ်လန့်သွားရသည်။မကြာခင်ဒေါသများလည်းထိန်းမနိုင်အောင်ဖြစ်လာသည်။
“ဟိတ်ကောင်! ! ဘာဖြစ်လာတာလဲ မင်းကိုဘယ်သူလုပ်တာလဲ”
ပုခုံးကိုကိုင်ကာလှုပ်မေးလိုက်ပေမယ့်သူကမဖြေဘူး။ ကိစ္စမရှိ။
“ဘယ်ကောင်လုပ်လုပ်သေဖို့သာပြင်တော့”
သိင်္ခကပန်းခြံထဲကကသံတူရွင်းကိုယူကာအပြင်ပြန်ထွက်ဖို့ပြင်နေပြီ။ကြည်ဝေထွန်းကသူ့လက်ကိုဆွဲထားရပြီး ပင်းပန်းနုံးချိစွာပြောလိုက်သည်။
“နောက်နေ့မှရှင်းမယ် လောလောဆယ် ငါရေချိုးဖို့လိုနေပြီ”
“ငါရှင်းမယ်မင်းက…ဘယ်ခွေးသူတောင်းစားတွေလဲပဲပြောလိုက်”
“မလုပ်နဲ့…”
“မလုပ်နဲ့ဆို မင်းကိုငါထပ်လုပ်မှာနော်…ဘယ်သူလဲပြောစမ်းပါ”
YOU ARE READING
အချစ်တစ်ခုတည်းသာကျန်ရစ်တော့မည်
Romanceသူ့အပေါ်အနိုင်ကျင့်နှောင့်ယှက်နေတဲ့ ဘူလီကောင်လေးနဲ့မှ ချစ်မိပြီးတဲ့နောက်... _______________ သူ႔အေပၚအႏိုင္က်င့္ေႏွာင့္ယွက္ေနတဲ့ ဘူလီေကာင္ေလးနဲ႔မွ ခ်စ္မိၿပီးတဲ့ေနာက္...
