I'm sorry

Chapter 15

එදයින් පස්සේ ටික දවසක් යනකන් එයා මන් එක්ක නිතර කතා නොකර හොදට පාඩම් වැඩ වලට අවදානය දීලා ක්ලාස් එකේ හිටියා.

ඒත් එක දවසක් එයා අමුතු කතාවක් කිව්වා..

"මගේ තාත්තා ඩොක්ටර් කෙනෙක් අම්මා නර්ස් කෙනෙක් කියලත් මේ ක්ලාස් එකේ ලමයි මට සැලකුවේ මහ පහත් විදිහට නම් දවසක මාත් හොදට ඉගෙන ගෙන හොද තැනකට ආවත් මට වගෙම මගේ දරුවන්ටත් සමාජෙන් ලැබෙන්නේ මේ වගේ පිලිගැනීමක් තමයි..ඒත් තාත්තා කවුද කියලවත් නොදන්න අම්මා ලෙඩ ඇදේ ඉද්දි පාර්ට් ටයිම් ජොබ් කරලා කොහොමහරි ටික ටික ඉගෙන ගද්දි අම්මට බෙහෙත් ගන්න හොරකන් කරපු පර්ස් එකේ තිබ්බ සල්ලි එක අඩුවක් නැතුව ඒක අයිති සල්ලිකාර මහත්තයටම දුන්න එකට ස්තූති කිරීමක් විදිහට මට මේ ස්කෝලෙට එන්න ලැබෙද්දි ඒ මනුස්සයා සතුට වැඩිකමට එයාගේ ඔපරේෂන් එක වෙනුවෙන් තිබ්බ සල්ලි වලින් නෝට්ටු කීපයක් මගේ අතේ ගුලි කරාම ඒ සල්ලි වලින් අම්මට බෙහෙත් කරපු මට මේ හැම ඇත්තක්ම වගේ දැනන් ලග උන්නු එකම යාලුවාව මගහැරගන්න ඕනි නෑ. ඔයා කිව්වා අපි යන්නේ පාරවල් දෙකක කියලා මේ යාලුකම තාවකාලිකයි කියලා.ඒත් ඒක එහෙම නෙමෙයි..මන් අපි යන පාර එකක් කරනවා.මගේ ජීවිතේට ඔයාව ඕනී..."

හුස්මක් නොගෙන එක දිගට කියවන් ගිය එයා මන් මුකුත් කියන්නත් කලින් ඉදන් හිටි තැනින් නැගිටලා ක්ලාස් එකෙන් එලියට ගියා.

එයා එලියට ගියත් ක්ලාස් ඩෝර් එක දිහාම බලන් හිටි මන් ලොකු හුස්මක් අරන් පාත දැම්මා..

ඒ හුස්ම පුරාවටම තිබ්බේ පසු තැවීම..

මොකද මන් මෙච්චර කල් පාඩුවේ පැත්තකට වෙලා යාලුවො ආශ්‍රය නොකර හිටියේ ප්‍රශ්න ඕනී නැති නිසයි..ඒත් අන්තිමට කොහේවත් නැති ප්‍රශ්නයක් මගේ ඔලුව උඩටම කඩන් වැටෙන්න යනවා කියලා මට තේරුනා..

ඉතින් මන් සතියක නිවාඩුවක් ගන්න හිතුවා..