යාලුවොන්ගේයි මගේ සෙට් එකේ කීමටයි මන් ආස නිසයි ඒ තරගෙට ඉන්න මන් හිතුවත් මේකට ගෙදරින් කැමති නොවෙන නිසා මන් ඒ ගැන බලාපොරොත්තු ඇතෑරියා..
ඒත් මගෙ සෙට් එක ලේසියෙන් ඒ තරගෙ මිස් කරගන්න කැමති උනේ නෑ..
ඒ නිසා එදා එයාලා හැමෝම අපේ ගෙදර ගියා.
ගිහින් ඔම්මා අප්පා එක්ක කතා කලා ඒත් එයාලා කැමති උනේ නෑ...
මට ජීවත් වෙන්න එයාලගේ කම්පැනි එක ඇති පරම්පරාවෙන් ලැබෙන දේපලයි නම්බුවයි රැකන් මට තීන්නේ සතුටින් ජීවත් වෙන්න මිසක් සින්දු කිය කියල ලෙඩවෙවි මහන්සි වෙන්න නෙමෙයිලු...
දෙමාපියෝ විදිහට එයාලා හරි උනත් ලමයගේ පැත්තෙන් පොඩ්ඩක් හිතන්න කියලා ජින් හියුන් කිව්වත් අප්පගෙවත් ඔම්මගෙවත් තීරනය වෙනස් වුනේ නෑ..
එයාලා කියන්නේ මන් ඕවා කරන්න ගත්තම අපේ බිස්නස් බලන්න කවුරුත් නැතුව යනවා කියලා..
ඉතින් නියපොත්තෙන් කඩන්න තීන දේ පොරවෙන් කපන්න තියාගන්න හොද නැති නිසා මට ස්කූල් එක ඇතුලේ තීන තරගෙටවත් ඉන්න දෙන්න කැමති නෑ කියලා අප්පා නම්ජූන් හියුන්ගේ මූනටම කිව්වා..
අන්තිමට මේ මුලු කතාවම නිහඩව අහන් බලන් හිටි ටේටේ අප්පා එක්ක තනියම කතා කරන්න ඕනි කියලා අප්පගේ කැමැත්ත කොහොමහරි අරගත්තා..
ඒ එක පොරොන්දුවක් පිට...
දවසක මේ හැමදේම අත්හැරලා කම්පැනි එක හොදට දියුනු කරන් පවුලේ නම්බුව රැකන් ලස්සනට ජීවත්වෙනවා කියන පොරොන්දුව පිට...
ඉතින් ටේ වගෙම අනික් කට්ටියගේ මහන්සිය නිසා මට ඒ තරගෙට ඉන්න අවස්තාව ලැබුනා වගෙම මේකේ අවසානය වෙනකන්ම ඒ හය දෙනා මත මගේ සම්පුර්න වගකීම තිබ්බා..
මගේ වගකීමනම් එයාලා හරිම සතුටින් බාරගත්තා...
YOU ARE READING
I'm sorry
Fanfiction(completed) "ස්ස්..මේහ්..." "ඇ...යි.." "ඔයා ලග මැප් එකක් තියේද..." "න් නෑ....ඇයි..."