මන් ගග ලග බැම්මට තදවෙලා ගලන් යන ගග දිහා බලන් මගේ කදුලු වලට කම්මුල් දිගේ ගලන් යන්න දුන්නා..
"දන්නවද දෙයක්..."
එක සැරේම මගේ එහාපැත්තෙන් ඇහුන කටහඩක් නිසා මන් ගැස්සිලා ගිහින් ඒ දිහා බැලුවා..
"ඵල ඇති රුකටලු ගල් ගහන්නේ.."
ගගදිහා බලන් කතා කල එයා මන් දිහා බලලා හිනාවෙලා එයාගේ අතේ තිබ්බ ස්නැක් එක මන් දිහාට දික්කලා..
"කන්න.."
මන් ඇස් වලින් එපා කියලා ගග දිහා බැලුවා.
"කෝ ආ කියන්න..මේවට වහවත් වෙන මොනවවත් දාලා නෑ..බය නැතුව කන්න.."
මගේ දිහාට ස්නැක් අහුරක් දික්කරන් එයා එහෙම කියද්දි මන් එයාගේ ඇස් දිහා බැලුවා.
"ඔයාට මාව විශ්වාස කරන්න පුලුවන්..මේ ලෝකේ ඉන්න හැම මනුස්සයාම එක වගේ නෑ..අතේ ඇගිලි පහවත් එක වගේ නෑනේ.."
පොඩි හිනාවක් එක්ක එහෙම කිව්ව එයා මට ස්නැක් කන්නම කියද්දි මන් කට ඇරියා එයා මට ස්නැක් කවලා ඒ අතට පැකට් එක අරන් අනික් අතින් මගේ කදුලු පිස්සා..
"කමකට නැති මිනිස්සු වෙනුවෙන් ඇස් රතුකරගන්න එපා..බලන්න ලස්සන කම්මුල් කදුලුවලට පෙගිලා රතුවෙලා.."
මගේ මූන පුරා දිව්ව දුබුරු ඇස් දෙක වදවෙන හඩකින් එහෙම කියලා මගේ මූන එයාගෙ ලේන්සුවෙනුත් පිස්සා..
"ඔයාට මාව විශ්වාස කරන්න පුලුවන්නම් මන් එක්ක අර ශොප් එකට යන්න එන්න පුලුවන්ද..."
ශොප් එකක් කියලා කිව්වත් හොද සුඛෝපභෝගී ආපනශාලාවක් පෙන්නලා එයා අහද්දී මන් එයාගේ උඩ ඉදන් පහලට බැලුවා.
සාමාන්‍ය ඇදුම් පැලදුම් වලින් සැරසිලා හිටිය එයාට තිබුනේ හරිම සරල පෙනුමක්..
"මොකද කියන්නේ..."
එයා ආයෙම අහද්දි මන් එයාගේ ඇස් දිහා බැලුවා..මන් සාමාන්‍යයෙන් මිනිස්සුන්ගේ ඇස් දිහා බලන්නේ නෑ...
මොකද ඒක මට අපහසුවක්..
ඒත් මන් මේ අමුත්තව දැක්ක වෙලේ ඉදන් එයාගේ ඇස් දිහා බැලුවා..
ඒ දුඹුරු ඇස් වශියක් වගේ..හරිම විශ්වාසනීයයි..
ඉතින් එක ප්‍රශ්නයක් විසදන් ඒ හැටි වෙලාවක් යන්න කලින් මන් නොදන්න කෙනෙක්ව විශ්වාස කලා..
"එන්න අපි යමු..ඔයා විනාඩි දහයක් ඇතුලත අප්පා ගාවට යන්නත් එපෙයි.."
ඒ අතකට මගේ අතක් මැදිකරන් එයා ඉදිරියට ඇදුනා..
YOU ARE READING
I'm sorry
Fanfiction(completed) "ස්ස්..මේහ්..." "ඇ...යි.." "ඔයා ලග මැප් එකක් තියේද..." "න් නෑ....ඇයි..."
