Muted(Ziam Mayne)

12;

(Flash back)

فوراً کیسه های دستش رو روی زمین گذاشت و سمت تختش رفت تا کمی وضعیت شلخته ی اون رو مرتب کنه.

-ببخشید خانوم کوچولو من اصولاً آدم مرتبی ام، اما امروز وقت نکردم اتاقو مرتب کنم و وضعیت اینجا همین شکلیه که میبینی

انتهای جمله اش لبخندی زورکی زد و تن صداش رو پایین نگه داشت تا مبادا هم اتاقیش رو  از خواب ناز بیدار کنه.

مهمونش رو روی تخت نشوند و خودش هم کنارش جای گرفت. هنوز می‌لرزید؛ نگاهش قفل روبرو بود و با هربار دم گرفتن بدنش تا سانت ها سمت بالا کشیده میشد.

-میخوای برام تعریف کنی؟ شاید بتونم کمکت کنم

دستی رو گونه های یخ زده ی دخترک کشید و تمام محبت موجود توی قلبش رو توی چشم‌هاش ریخت. استرس عجیبی داشت؛ به هرحال تازه به اون شهر اومده بود و از روز های اول با چیزهایی روبرو شده بود که تا به حال ندیده بود.

-جفتشون پرت شدن. مردن؛ مطمئنم تا الان مردن

بی مقدمه گفت و لب‌هاش رو برای کنترل لرزش اون‌ها، توی دهنش کشید.

-پرت شدن؟

انتظار داشت تا موضوع درباره ی دوتا جوجه اردکی باشه که توی خونه نگه می‌داشت، یا حتی دو شخصیت از سریال محبوبش و اون لحن لرزون بیانگر چیز دیگه ای بود.

-اصلا بگو ببینم، اسمت چیه

لبخند ساختگی ای زد و خودش رو خم کرد تا قدش در راستای اون بچه قرار بگیره.

-ولیحا

-اسم قشنگی داری ولیحا. حالا بهم بگو؛ چه کسایی پرت‌ شدن؟

جوابی نمی‌داد. توی سکوت عکس توی دستش رو مچاله تر از قبل می‌کرد و هنوز هم هق‌هق‌هایی خالی از اشک داشت. اشک‌هاش روی گونه هاش نمی‌ریختن؛ انگار که از درون درحال گریه کردن بود.

-عزیزم بهم بگو، می‌خوام کمکت کنم

تمام اتاق غرق سکوت بود و تنها چیزی که اون سکوت رو می‌شکست، کلماتی بود که به بیچارگی بیان میشد.

-پدر و مادرم، برادرم هردوشونو کشت

عکس توی دستش رو باز کرد و دستی روی چروک و تای اون کشید. برادرش توی تصویر بود و حالا، این شخص رو به عنوان یه قاتل برای پدر و مادرشون بیان کرده بود.

                                            ***

از کمدی که محتویاتش متعلق به زینِ هفده ساله بود یک دست لباس کهنه بیرون کشید و با لباس های روز پیشش عوض کرد.

ملحفه ها رو از روی کاناپه ها برداشته بود. آب در حال جوش اومدن بود و قهوه درحال دم شدن. خونه به روال سال ها قبل برگشته بود و تنها تفاوتش به حضور فردی زین به جای بودنش کنار عده ای از هم‌خون‌هاش بود. باید عادت می‌کرد؛ دلیلش کس دیگه ای جز خودش نبود.