Muted(Ziam Mayne)

35;Last Part

با آهنگی که توی چنل گذاشتم بخونید، ممنون.

—-

one year later

عینکش رو روی چشم‌هاش جابجا کرد و کتابی که فقط چند صفجه تا اتمامش باقی مونده بود رو کنار باقی کتاب های روی میزش رها کرد.

با تقه ی در، تکیه اش رو به صندلی چرخ‌دارش زد و با سکوتش به شخص پشت در اجازه ی ورود داد.

-لیام، پیام‌هامو چک کردی؟

فوراً درب رو پشت سرش بست و با عجله وارد دفتر لیام شد. از اونجایی که می‌دونست جواب سوالش «نه» هست، تبلتش رو روشن کرد و برای پیدا کردن مطلب مد نظرش، صفحاتش رو بالا و پایین کرد.

-کتاب می‌خوندم، چیشده؟

تبلت رو از دست سارا کشید و وقتی صفحه ی بازشده ی مقابلش رو دید، کلافه نفس عمیقی کشید و دوباره تبلت رو به سارا تحویل داد.

-دکترت برام فرستاده، نمی‌خوای جدی بگیریش؟

-انقدر جدی گرفتن لازم نیست سارا، حوصلمو سر بردی

بیخیال دستش رو سمت کتاب دیگه ای دراز کرد و خوب به نوشته های یادداشت شده روی جلد طلایی اون خیره شد. کتاب جالبی به نظر می‌رسید؛ لیام هم قضاوت‌گر هرچیزی بود از روی جلد.

-لیام تو عملاً سوء تغذیه گرفتی، باشه؟ من تاکید کردم آسون ترین برنامه غذایی رو برات بنویسه و ازت انتظار ندارم این یکی رو هم رد کنی

جوابی نشنید. نگاه لیام هنوز هم روی ورقه های پر از یادداشت کتاب بود و برای لحظه ای هم که شده، چیزی از حرف های سارا رو جدی نمی‌گرفت.

-هنوز ناشتایی؟ درسته، مثل همیشه. پس از امروز برنامه ات رو شروع کن، از نبودم سواستفاده نکنی و چیزی نخوری پین، همه چیز رو طبق برنامه مصرف کن

سریع بیان کرد و تبلتش رو از روی میز لیام برداشت تا سمت جایی بیرون از اتاق فرار کنه.

-نبودت؟ کجا قرار داری؟ً

-مهمون دارم؛ مایکل و اون دختره. به هرحال که باید یه روزی با این زوج روبرو می‌شدم

تلخ خندید و برای چند لحظه ای، با خیره موندن با محتویات روی میز، وقتش رو تلف کرد. در لحظه دوباره از جاش پرید و فحشی نثار افکار بی موقعش کرد.

-مراقبی لیام؟

تهدید وار زمزمه کرد و دستش رو منتظرِ شنیدن جمله ی تایید لیام، روی دستگیره ی در نگه داشت.

-مراقبم، برو

برای آخرین بار نگاه زیر چشمی ای به سارای عجول انداخت و با صدای تقه ی باز شدن در، نگاهش رو به کتابش داد. چند ثانیه ی بعد که هیچ دری پشت سر سارا بسته نشد، اخمی کرد و با شنیدن صدای دوباره ای سرش رو بالا آورد.