Bloesem

In het ziekenhuis

'Hier moet je naar binnen, ik wacht buiten op je.' zegt de vrouw die zich zelf een zuster noemt. Ze duwt me een kamer in waar een man achter een bureau zit. 'Aan wie heb ik het genoegen ?' Vraagt hij. Ik kijk hem apart aan. 'Wat bedoeld u?' Vraag ik verward. 'Wie ben je meisje?' Vraagt hij dan . 'Bloesem ' antwoord ik . 'En wat is je achternaam?' Vraagt de man. 'Eeeh die heb ik niet.' ik kijk naar de grond.
'Kan ik je ouders bellen? die zijn vast ongerust.' Vraagt de man lief. 'Heb ik ook niet,' zeg ik dan teleurgesteld want helaas was dat waar. 'maar waar woon je dan lief kind?' Vraagt hij dan bezorgd.
'Nergens.' antwoordt ik snel. Hij kijkt me geschrokken aan. 'Gut lief kind woon je opstraat ?!' Hij kijkt me erg bezorgd aan. Ik knik, ook al heb ik geen idee wat hij daar mee bedoeld.  'Kristien kom even binnen!' zegt hij dan hard. De zuster die net de rijdende stoel had geduwd komt de kamer binnen.
'Wat is er dokter ?' Vraagt ze. 'Dit kind beweerd geen ouders , geen achternaam en geen huis te hebben.'zegt de man terwijl hoe me onderzoekend aankijkt. De vrouw kijkt me een beetje ongemakkelijk . 'Wat wilt u dat ik doe dokter ?' vraagt ze dan uiteindelijk. 'Zoek uit of het klopt wat dit meisje zegt, maar breng haar eerst maar terug naar haar kamer misschien is ze alleen maar in de war.' zegt hij dan met nog steeds een bezorgde blik.

 'Ik ben niet in de war.' zeg ik geïrriteerd als we uit het kamertje zijn. De vrouw lacht en zegt dat ze het alleen even zeker willen weten. De vrouw kletst wat tegen me en zo duwt ze me  naar de witte kamer met de andere kinderen.

'Blijf vandaag maar in bed liggen, in het kastje naast je ligt een zapper voor de tv boven je. Denk je dat dat gaat lukken ?' Vraagt ze.  Ik knik. 'Vast wel.' zeg ik. 'Als je iets wil of er is iets, druk dan op deze knop dan kom ik of een andere zuster.' zegt ze en ze loopt weg.

'Nieuw hier .' het meisje met het slangetje door haar neus kijkt me vragend aan.
Ik knik. 'Ja.' 'Waar ben ik eigenlijk ?' Vraag ik aan het meisje. 'In het ziekenhuis ,' antwoord ze lachend.
'Wat is dat een ziekenhuis?' vraag ik beschaamd. 'Als je ziek ben of iets gebroken hebt ofzo iets proberen ze je hier beter te maken.' beantwoord ze mijn vraag. 'Waarom ben ik dan hier? Ben ik ook ziek ofzo.' Vraag ik bang. 'Nee.' zegt ze 'Van wat ik heb begrepen heb je een ongeluk gehad met een auto in de stad.' Zegt het meisje, ze lijkt me aardig.  'Zijn je ouders je al wezen bezoeken ?' vraagt ze. 'Die heb ik niet,' zeg ik verdrietig . 'ooh,waar woon je dan?'vraagt ze verbaasd. 'Nergens, ' antwoord ik kortaf. Ik woon niet op deze wereld namelijk denk ik maar ik zeg het niet. 'Wie zorgt er dan voor je?' vraagt het meisje nieuwsgierig. 'Ik zelf . ' zeg ik. Haar mond vormt een o. 'Waarom slapen ze ?' Ik wijs naar de anderen kinderen. 'Die twee zijn gewoon moe.' Ze wijst naar de jongens aan de overkant.
'En dat meisje heeft net een operatie gehad.' Ze wijst naar het meisje tegen over mij. 'En dat meisje .' ze wijst naar het meisje met het zakje bloed. 'Die zit midden in een chemo , ze heeft kanker .' fluistert ze. 'Is dat een erge ziekte?' vraag ik. Het meisje knikt hevig . 'Mag ik weten wat jij hebt?' Vraag ik verlegen. 'ja hoor.' zegt het meisje aardig. ' ik was uitgedroogd daarom heb ik dit slangetje door mijn neus.' ze wijst naar er slangetje. 'Ooh .' zeg ik . 'Gelukkig mag ik over een week naar huis.' zegt ze blij.

'Hoe heet je ?' vraag ik na een tijdje. 'Madelief en jij?' zegt  het meisje. 'Bloesem.' antwoordt ik. 'Mooie naam.' zegt Madelief. 'Dansje.' zeg ik blozend. 'Ik ben moe .' zeggen we tegelijk. 'Hahaha telepathie.' zegt Madelief. 'Geen idee wat het is maar het zal wel .' lach ik. Ik draai me om en ga lekker liggen en val in slaap .