Bloesem

Bang voor mezelf

Madelief ligt op bed, ik heb Daan wijs gemaakt dat ze ziek was en heel erg moe. Ik zit nu al zo'n 3 uur in mijn boomhut, ik weet niet wat er met me gebeurd maar ik voel iets aparts een negatieve kracht. Ik ben bang voor wat er komen gaat dus heb ik Evi al opgeroepen. Ze zou zo snel mogelijk komen dus wacht ik. Alleen duurt het wel erg lang. Ik ga wat rondkijken buiten denk ik en loop de boom uit. Dit is mijn wereld, ik kan bedenken wat er gebeurt. Ik wil een slechterik waarmee ik kan vechten. Plots verschijnt er een man met een zwaard die me gevaarlijk aan kijkt. Hij valt me aan maar ik ontwijk . Ik schrik van mezelf want er komt een aparte gedachten in me op. Volgens mijn gedachten moet ik hem doodde met een zwaard. Ik weet niet precies wat er gebeurde maar ik hield mijn hand omhoog en er verschijn een zwaard in mijn hand. Het is een wit zwaard met verschillende gekleurde stenen er in . Ik geef de man een gevaarlijke blik klaar voor de strijd als hij plots levenloos neer valt op de grond. Ik schrik me dood. En ben bang tegelijk. 'D.d.deed jij dat Bloesem.' Hoor  ik achter me. Ik draai me om en zie Evi staan ze kijkt me bang aan. 'Ik weet het niet!' Zeg ik in paniek. Terwijl ik het zeg vlieg ik de lucht in en er draaid een zwarte gloed om mij heen. Na een paar keer gedraaid te hebben vliegt vormt het een bol die boven mijn hoofd uit elkaar spat. Ik voel dat het een sterke soort magie is. Ik voel nog net dat ik op de grond terecht kom en Evi naar me toe komt gerend, maar dan wordt het zwart voor mijn ogen.

'Yes ze is weer wakker!' Hoor ik een stem zeggen. Een wazig beeld verschijnt op mijn netvlies. Al snel wordt het scherper, het is Madelief.
'Hoi Bloesem.' Zegt ze. 'Hoi.' Zeg ik zacht. 'Hoe gaat het met je?' Vraagt Evi bezorgd. 'Het gaat wel.' Antwoord ik. 'Weet jij wat er gebeurde?' Vraag ik Evi. Ze knikt. 'Wat dan ?' 'Dat kan ik je nu niet vertellen je moet hier weg Bloesem anders gaat het fout!' Zegt ze zo min mogelijk paniekerig. 'Wat is er dan Evi ?' Vraag ik bang. 'Ze gaat het je niet vertellen Bloesem dat is te moeilijk voor je.' Zegt Madelief. 'Weet jij het?' Vraag ik , ze knikt. 'Ooh.' Antwoord ik zenuwachtig . 'Zins waneer ben jij eigenlijk wakker?' Vraag ik aan haar. 'Net 3 uurtjes. Dankje trouwens dat je me hebt gered ik weet niet hoe maar bedankt!' Ik glimlach. Ik ga overeind zitten. 'Waar wil je dan heen gaan Evi?' Vraag ik. 'Naar jouw wereld maar we sluiten de doorgang.' Zegt ze. 'En Madelief gaat mee ze is hier niet veilig .'
'En hoe doen we dat met Daan dan?' Vraag ik. 'Hij denkt dat jullie op een excursie zijn, heb ik geregeld.' Zegt ze trots. 'Oke.' Zeg ik nog wat in de war. ' we vertrekken morgen dus maak je klaar ik ga.' Ze stapt door het portaal en laat mij en Madelief achter. 'Ik ga inpakken .' Zegt Madelief en ze loopt mijn kamer uit. Ik plof op mijn bed met duizenden vragen.