Bloesem

Niet waar!

'Niet waar! Dat kan niet!'
Zegt madelief lachend. 'Echt waar het is zo!' 'Dat is de reden dat ik zei dat ik op straat woonde!' Zeg ik .
'Pff, ik geloof het niet Bloesem dat kan niet!' Zegt ze nu geërgerd .
'Geloof je me niet ?' Zeg ik nu met een schijnheilige stem. 'Nee,' zegt ze kort af. We zitten op mijn kamer met thee en koek, en ik heb het haar verteld. Alleen geloofd ze er niks van. Ik kijk om me heen om iets te vinden om het te bewijzen. Dan valt mijn blik op de wallpaper. Ik sta op en ga er voor staan. 'Geloof je me echt niet?' Zeg ik weer maar dan met een gemeen lachje. 'Nee,' zegt ze weer maar niet zo zeker als daar net.
'Oke', zeg ik en ik stap door het portaal. 'Aaaaah! Bloesem waar ben je!' Ik lach en steek mijn hoofd door het portaal. 'Boe!' Roep ik. Madelief schrikt zich kapot. Dan stap ik de kamer weer in. 'En nu?' Zeg ik. Ze wrijft in haar ogen en knippert even en dan begint ze te knikken . 'Maar hoe dan?'

Nadat ik haar het hele verhaal heb verteld vertel ik dat ik het portaal van het hart heb gekregen en een beschermer . 'Cool,' zegt ze opgewonden. 'Kan ik er ook door heen?' 'Alleen als het hart je vertrouwd.' Zeg ik lief. 'Mag ik proberen?' Vraagt ze. Ik knik . Ze neemt een stap en PLOEF! Weg is ze. Ik ren haar achter na. 'Het hart vertrouwd je ,' zeg ik lachend .
'Wat is het hier mooi!' Zegt ze al kijkend. 'Ja he' zeg ik. 'Wacht maar tot je dit ziet! Volg me!' Zeg ik blij.
Ik begin te rennen richting de boom, Madelief volgt me met een blij gezicht. Even later stop ik bij de boom. Ik kijk naar de plek war de hand in moet. Zou het ook bij haar werken denk ik in mezelf .
'Leg je hand daar in,' zeg ik tegen Madelief ze doet het. ' 'er gebeurt niks,' zegt ze. 'Mis werkt het alleen bij mij ?' Ik leg mijn hand er op en de trap verschijn weer om de boom. 'Cool!' Zegt ze ,' een boomhut'. 'Jup' zeg ik trots. Samen lopen we de boom hut in.
Madelief kijkt haar ogen uit. 'Dus daarom was je zo vaak op je kamer,' zegt ze . Ik knik. Madelief ploft op een stoel . 'Alleen hier mag ik oefenen met mijn krachten,' zeg ik . 'Oke, oefen dan maar,' zegt ze lachend. Ik lach terug en kijk om me heen . Ik zie een potje met water . 'Oke kijk naar dat potje,' zeg ik. Ik haal mijn hand om hoog en het water uit het potje vliegt omhoog . Dan laat ik het water op mijn hand zweven. Madelief klapt. Maar ik ga ongestoord door ik maak een hartje van het water. En nog veel meer. Na een hele water show laat ik het boven madelief hoofd expres vallen. Madelief moet keihard lachen. 'Laten we weer terug gaan.' Zeg ik. 'Oke.' Zegt Madelief teleurgesteld . En samen lopen we terug.

Hoi beste lezers,
Ik probeer te schrijven zoals echte schrijvers doen. Vandaar dat er nog weinig spannends gebeurt maar dat komt nog!
Ik hoop dat jullie het begrijpen.