Bloesem

meneer Bloementuin

De zuster rijdt me het kamertje van Dokter Dijkhuizen in, ik zie naast dokter Dijkhuizen nog een man zitten hij ziet er erg aardig uit. Hij heeft net zo als madelief blauwe ogen en blond haar , ik vind hem wel een beetje op haar lijken. 'Hallo ik ben Daan Bloementuin,' zegt de man en steekt zijn arm naar mij uit. Ik schud zijn hand en rol me goed tegen het bureau aan. 'Zoals ik vanmorgen al zei, zou ik zorgen dat je in een nieuw gezin kwam.' zegt dokter Dijkhuizen. Ik knik. 'Alleen was blijkbaar iemand mij voor,' zegt hij lachend. de man naast hem begint nu te praten. 'Ik hoorde van mijn dochter madelief dat ze een heel lief meisje met apart blond gekruld haar op haar kamer had. En wat ze mij dus ook zei was dat ze geen ouders heeft een geen plek om te wonen.'

Ik knik. Maar kijk dan meteen naar mijn haar het is inderdaad raar blond gekruld , De ene pluk is donker blond de ander weer licht en de ander weer der tussen in. Ik schrik er wel even , waar is mij roze krullende haar? Veel tijd om er over na te denken heb ik niet want meneer Bloementuin begint weer met praten of eerder gezegd Daan Bloementuin. 'Ik hoorde dat je een nieuw gezin nodig had , ik heb besloten dat als je wil je bij ons mag wonen, en ik je voogd wordt. ik heb dit besloten omdat mijn vrouw en de zus van madelief door een auto ongeluk ben verloren en Madelief Nog steeds een vrouw mist in huis. Ik doe mijn best om ook een moeder of zus te zijn maar dat gaat lastig, ik ben nou eenmaal een man.' Zegt hij met een lachje. Ik knik begrijpend. Ik voel me erg blij en glimlach van oor tot oor. 'Dus wat vind je er van?' vraagt hij. 'Geweldig meneer Bloementuin!' roep ik. 'En dat vindt ik ook!' roep Madelief die tevoorschijn springt vanuit een kast. 'Zat je daar al lang? vraag ik.

'Net iets voor dat jij binnen kwam ,' zegt ze met een ondeugend lachje. 'Maar hoe dan?' vraag ik.

'Weet je nog dat bed wat in de weg stond op de gang zodat je een andere weg moest nemen?' zegt ze lachend 'Ja', zeg ik. Dat heeft de zuster gedaan voor mij ,' zegt ze lachend. 'Zodat jij er eerder was,' zeg ik lachend door haar slimme list. Daarom ging ze dus af en toe zomaar weg, denk ik lachend. En we geven elkaar een knuffel. 'Dus dat is dan geregeld,' zegt Dokter Dijkhuizen tegen Daan bloementuin en schudt hem de hand. Madelief rent door de gangen van het ziekenhuis terwijl ze mij duwt. Toch fijn dat ik ergens kan wonen.