Bloesem

Mini spiegel

'Bloesem. Bloesem!' Ik kijk slaperig in het gezicht van Madelief.
'Wat is er?' Zeg ik half slapend. 'Van de zuster moest ik je wakker maken, ze wou met je praten over iets.'  Ik knik . Ik probeer te gaan zitten maar dat gaat lastig door mijn arm en mijn been die volgens de zuster gebroken zijn. 'Zal ik je helpen?' Vraagt Madelief lachend . 'Graag.' zeg ik en ze helpt me overeind. Ik laat me langzaam in de rolstoel naast mijn bed zakken. Dan rijd ik naar het koffertje die ik van Marian had meegekregen, gelukkig hadden ze die mee genomen toen ik in de ambulance ging. Ik heb geen idee wat er in zit , maar ik hoop kleren want de ziekenhuis kleding die ik aan heb stinkt. Ik open het koffertje en zie van alles er in zitten. een toilettasje met toilet spullen, een zak met feeënsnoep, en een helpmevogel beeldje voor noodgevallen. Dan zie ik de ring van Krina liggen, de ring die Krina had gekregen bij het mandje toen ze mij vond. Als beloning stond op het briefje. Van puur goud had de smit haar verteld. Ik schiet de ring op mijn vinger en voel tranen op komen, ik doe mijn best om niet te huilen maar toch voel ik een traan over mijn wang biggelen. Gevolgd door nog wel 20 tranen. Plots voel ik een arm over mijn schouder. Het is madelief, ze glimlacht lief naar me. 

'Waarom ben je verdrietig?' Vraagt ze. 'Ik ben iedereen kwijt.' zeg ik door mijn tranen heen. 'Je hebt toch nog wel iemand bij wie je kunt wonen?' vraagt ze . Ik schud mijn hoofd. 'Ooh ' ze gaat van mijn bed af en loopt de gang op na een paar minuten is ze terug, ze glimlacht naar me en gaat weer in bed liggen. Dan staat de zuster in de de.  'heb je je omgekleed, en gewassen ?' vraagt ze. 'Eh nee, sorry zuster.' zeg ik .

'geeft niks maar je moet nu wel opschieten.' zegt ze en ze loopt de deur uit. Snel kijk in het koffertje of ik kleding heb. In een zijvakje voel ik wat zitten. Ik doe het ritsje open en haal er een soort van kleine versie van de spiegel in de koninklijke logeerkamer uit. Ik kijk er verwonderd naar. plots komt er een vel licht uit de spiegel. Ik sluit mijn ogen even en als het licht verdwenen is open ik ze. Ik kijk naar mij zelf en zie dat ik een leuk blauw pyjamaatje aan heb. Vet cool dank je Marian denk ik. Dan pas zie ik dat iedereen in de kamer mij raar aan staart. De jongens schudden hun hoofd even en gaan weer tv kijken. het meisje tegen over mij wrijft net zoals het meisje naast mij in haar ogen en blijft me nog lang apart aan kijken. Madeliefs ogen twinkelen en ze glimlacht naar me. Snel stop ik het spiegeltje weer in mijn koffertje , en ik rol naar de gang waar ik de zuster al zie aankomen.